Sameiningin - 01.04.1946, Side 9

55
erfitt með að veita viðtöku, vegna þess að það virðist ekki
samrýmanlegt því sem menn telja sig vita um hin almennu
náttúruvísindi. Menn sem hafa tamið sér þá afstöðu að
taka ekkert annað gilt en það sem þeir geta vegið og mælt
á vog skynsemi sinnar, menn sem vilja gera brjóstvit sitt
að einskonar hæstarétti í öllum efnum, eiga erfitt með að
veita viðtöku hinu yfirnáttúrlega í sambandi við Krist, en
um leið og því er hafnað, er honum sjálfum vísað á dyr.
En mannleg skynsemi, þótt hún sé dásamleg himnagjöf, og
ljósastur vottur þess að menn eru Guðs ættar, er samt þannig
takmörkuð að hún getur ekki skynjað andlega hluti eða
yfirnáttúrlega. Það sem andlegt er verður að dæmast út
frá trúnni. Nú er líka svo komið að flestir þeirra sem rita
og tala um andleg efni og mark er á takandi. viðurkenna að
það væri blátt áfram banatilræði við kristnu trúna að sneiða
af henni það skikkjulaf sem nær yfir 1 hinn ósýnilega heim.
Þá er þess líka vert að geta að þeir sem kafa dýpst á sviðum
raunvísindanna halda því ekki lengur fram að þekking og
trú geti ekki samrýmst hvort öðru þegar hvort um sig 'heldur
sig á sínu sviði. Þeir menn sem varfærnastir eru viður-
kenna fúslega “að þekking vor sé í molum” og að með þekk-
ingunni einni geti menn vissulega ekki kveðið upp dómsorð
um andleg verðmæti. Þessvegna er það ekki lengur hægt
að hjúpa sig vísindalegum helgiblæ, og í krafti hans afneita
því í lífi frelsarans, eða í kenningu kirkju hans sem ekki er
hægt að rannsaka í ljósi hinna raunhæfu vísinda.
Já, hvar sem litið * er, þá varir þetta þrent: trúin
vonin og kærleikurinn; en kærleikurinn er þeirra mestur,
segir postulinn, og vér segjum Amen við því. Án kærleikans
er trúin köld og vonin dauf. Lífið með öllu stríði þess og
striti breytir oss á margan hátt, og gerir oss stundum
bölsýn og bitur. En þá kemur kærleikurinn, og leggur
blessun sína yfir lífið, og gerir það bjart og fagurt. Það er
ávalt einhver sem elskar oss, og einhver sem vér skuldum
kærleika. Á þetta erum vér mint á þessari yfirstandandi
föstutíð. Einkunnarorð föstunnar er í sjálfu sér þetta :
SJÁIÐ MANNINN ! GUÐS orð í heild sinni er skrifað ein-
mitt til þess að sýna syndugum manni Jesúm Krist. Öll
kristileg uppfræðsla á heimilum og í sunnudagaskólum
gengur út á það að sjá hann og sýna hann. Að sjá Jesú er að
sjá föðurinn; að þekkja Jesú er að þekkja föðurinn. Að sjá
hann, er að koma auga á það sem mest er í heimi, á sjálfan