Sameiningin - 01.03.1936, Qupperneq 5

39
sem mönnum virðist sér
og sínu fólki nauðsynlegt,
og sem líka í sannleika er
það.
Margir ætla að ef iir
þessum nauðsynjum er
bætt fyrir þjóð vorri hér
og að sínu leyli eins
heima á íslandi, þá renni
upp gullöld og sólöld á
hvorum staðnum fyrir
sig. En þó að margt það,
er almenningi virtist og
var nauðsynlegt að fá
fyrir ekki mörgum árum,
sé nú fengið, þá er ánægja
almennings með hag sinn
varla neitt meiri en áðr.
—Jafnóðum og maðr fær-
ist úr stað, breytist sjón-
deildarhringurinn, en
hann er eins stór og áðr,
og hversu langt sem maðr
ferðast, þá er depill sá, þar sem himin og jörð sýnast ná sam-
an, einlægt jafn langt í burtu. Gullöldin og sólöldin eru altaf í
fjarska, yzt í sjóndeildarhringnum. Þegar fólk vort er oröið
auðugt að fé, þá er fengið afl þeirra hluta sem gjöra skal,
og þá er sannarlega gullöld upp runnin—hugsa sumir. Og
þegar upplýsing og mentun er komin í
æskilegt horf fyrir þjóð vorri beggja
megin hafsins, þá vita menn hvernig
verja á auðnum til að bæta úr nauð-
synjum almennings, og þá er sólöld
hinnar íslenzku þjóðar komin. Það
getr verið, og þess er vissulega óskandi,
að þjóð vor á ókomnum tíma verði
auðug að fé í s'amanburði við það sem
nú er; að hún nái langtum hærra stigi í
mentun og upplýsing en enn er orðið.
En af því að nýjar nauðsynjar koina
ávalt i ljós við hvert nýtt fótmál áfram,
SÉRA BJÖRN B. JÓNSSON, D.D.
1907—1932, að unclanteknu 1921
G-GUTTORMS'SOtf
... í ritstjórn síSan 1914 aö
sem lilið heimtar að ur se bætt, þa kemr undanteknu 1922