Sameiningin - 01.03.1936, Blaðsíða 9

SÉRA R. MARTEINSSON
júní—okt. 1899 og síðan 1934
SÉRA IÍRISTINN K. ÓLAFSSON,
I ritstjðrn síðan 1922
neska, sem menn eru altaf the keppa eí'tir, en ná þó aldrei.
Greinin er stefnulýsing, ekki að formi, en þó í raun og veru.
Hún lýsir afstöðu þeirri, sem honum finst að allir menn eigi
að taka sér—og þar með auðvitað sjálfur hann og þetta
nýja kírkjublað—í slíku umhverfi.
Og er þá nokkuð í þeirri stefnu varhugavert frá voru
sjónarmiði, sem nú erum hásetar á sömu skeið? Nokkuð,
sem vafasamt megi teljast eða úrelt eftir þessi fimtíu ár, og
þurfi því að víkja? Það er öðru nær. Séra Jón ritar hér um
mannfélagsmálin, fyrst og fremst, af auðsæum skilningi og
áhuga, eins og sannur þjóðvinur. Umbótaþörfum íslenzku
þjóðarinnar hefir líklega aldrei verið betur lýst í jafn fáum
orðum—og það í trúmálagrein, sem er upphaf að kirkjuriti.
Svo langt er frá því að hann telji stundleg umbótaefni krist-
indóminum óviðkomandi.
En svo stýrh' hann líka hjá hinum boðanum, sem marg-
an góðan dreng hefir illa svikið í seinni tíð—að vilja fara
með kristindóminn eins og hann sé tæki til félagsbóta og lítið