Sameiningin - 01.03.1936, Qupperneq 15

49
um nítján alda að elska þessa hugmynd um mannlega full-
komnan og laga allt líf sitt eftir henni. Ef heimrinn yfir-
gefr þessa hugmynd um mannlega fullkomnan og snýr sér
Irá henni, verðr einhver að hafa nefnt aðra æðri, göfugri,
háleitari, fullkomnunarhugmynd, sem meira ævarandi gildi
hefir og er í meiri skyldleik við hið bezta og sannasta i mann-
eðlinu. Enn þá hefir enginn svo mikið sem nefnt hana á
nafn. Og á meðan er boðskapr kristindómsins um hana jafn-
langt frá því að vera úreltr og hann var, þegar fiskimenn-
irnir forðum voru sendir út, til að gjöra allar þjóðir að læri-
sveinum.
Yfir höfuð yrði þau trúarbrögð, sem koma ætti í stað
kristindómsins, að hafa meira vakl yfir manninum. Áhrif
þeirra til helgunar og betrunar yrði að vera öflugri. Þau
þyrfti að hafa meira afl til að ummynda líf þjóðanna og
einstaklinganna. Ef þeim verðr ekki unnt að gjöra mannlifið
betra og fulkomnara en kristindóminum, snúa menn óðara
við þeim bakinu. Þau þurfa að vera þess umkomin, að skapa
sterkari siðferðisleg umhrot í sálum manna; annars ná þau
ekki tilgangi sínum.
Til þeirra trúarbragða, er hafi þessa yfirburði yfir krist-
indóminn, hefir enn ekkert heyrzt. Að sönnu tala menn um
ný trúarbrögð, en þau vanta einmitt öll þessi skilyrði, og
svo hjaðna þau niðr eins og bólan, sem hrestr, hafandi enga
aðra þýðing en þá, að sanna hið ævarandi gildi þeirrar
kenningar, sem ein hefir upprisunnar guðdóinlegu staðfest-
ing. Þess vegna láta kristnir menn það lítið fá á sig, þótt
talað sé um að, kristindómrinn sé úreltr og að ný trúar-
brögð muni leysa hann af hólmi. Þeir bíða með stilling,
þangað til þeim verðr boðið eitthvað ágætara og betra. Og
það vita þeir verðr aldrei frá mannlegum brjóstum runnið.
Þeir bíða með stilling og láta sér ekki koma til hugar að
hafna þeim guði, sem skapaði þá í sinni mynd og líking, og
fara að byggja þeim guðum ölturu, sem mennirnir skapa í
sinni mynd og líking.
En þeir hiðja um andans upplýsing í sínum eigin trú-
arbrögðum. Þar þrá þeir að komast frá einni sjónarhæð til
annarar. Og þeir vita vel, að sú leið er svo löng, að manns-
andinn kemst hana aldrei alla, hversu margar aldir, sem
yfir hana renna. Sú leið liggur upp á fjallið, þar sem ásjóna
hans, er á undan þeim gekk, varð skínandi björt eins og
engils ásjóna. Og þar er gott að vera.