Sameiningin - 01.04.1940, Blaðsíða 4

50
Og síðan hefir sólin blíð
með sínum geislum alið
um aldir og með öllum lýð
Jiá ást er lífið kalið
fær grætt og vakið gróður þann
í Guði vígðum hjörtum,
sem ávöxt gefur eilífan
með ástar litum björtum.
Og sólarinnar birta hlíð
með hléssun helgri gleður.
Til söngs enn vekja vill vorn lýð
sem vora trúarfeður,
og breyta líl'i í bræðrareit,
svo bygðir heilar erfi,
og vorsól lífsins vermi heit
og vetur allur hverfi.
N. S. Th.
Kvöldhugsun eftir páskana
Fáum mönnum mun vera geðfelt að fara fram hjá
opnum dyrum á auðu húsflaki, þegar dimmir af nótt. Og
því síður munu menn kæra sig um að ganga inn um þær
dyr, jafnvel þótt hjátrú eða myrkfælni komi þar ekki til
sögunnar. Staðurinn er bara fráfælandi. Myrkrið úti fyrir
verður aldrei svo niðadimt, að ekki sé dyraopið ennþá
svartara. Það er eins og sjálfur myrkraheimurinn híði
manns þarna með opnu gini; flestir fara fegnir burt af
þeim stöðvum.
En svo kemur það fyrir stundum, að einhver maður fer
inn um þessar ömurlegu dyragættir, gjörir húsið byggilegt
aftur og sezt þar að. Og þá er ekkert fráfælandi við þann
samastað lengur; þar eru nú heimkynni lífs en ekki dauða.
Húsið starir ekki framar holum augnatóftum út í nætur-
dimmuna; nú er ljós í glúggunum og hlýtt og bjart inni
fyrir þegar kvölda tekur. — Allir kannast við þann fegin-
leika, þann einkennilega yl, sem fer um hjartaræturnar,
þegar þeir að kvöldi dags eftir langt og strítt ferðalag, líta
alt í einu ljósdepil framundan sér í myrkrinu. Og það því
heldur, ef þar er vin að hitta. Þá táknar ljósið hér um bil
alt, sem mönnum er hugþekkast á þessari jörð; farsælan