Sameiningin - 01.03.1941, Side 15

45
Það gjald fyrir mína misgjörð
er meira vert en himinn og jörð;
hans sorg, skjálfti og hjartans pín
hjá Guði er eilíf kvittun mín.
Svona lýsir skáldið góða þeirri mynd, sem frammi
fyrir hugskotssjónum hans stendur út af þessum helga við-
burði píslarsögunnar, og svona leggur hann út af þeirri
mynd af hreldum og særðum Jausnara sínum, j)egar hann
er svo nærri því að vera yfirbugaður í stríðinu, og leitar á
náðir hins heilaga og himneska föður í hinni djúpu og ein-
lægu bæn í grasgarðinum. Það er okkur vissulega til sálu-
bótar að heyra o;g athuga þann auðmjúlca og fagra boðskap
frá hinu kæra sálmaskáldi þjóðar vorrar.
En nú langar mig' til að athuga líka þessa mynd frá
nokkuð öðru sjónarmiði en því sem sálmaskáldið hefir sér-
staklega tekið hér. Og þessvegna hið eg ykkur að horfa
aftui' á myndina með mér og athuga hana: Siðasta mál-
tíðin ógleymanlega með lærisveinunum var alveg nýfastað-
in, og þeir gengu allir saman út í grasgarðinn, þann hinn
friðsæla og lagra stað, sem hafði sjálfsagt oft laðað þá til
sín áður, þegar öðruvísi stóð á. Allir saman, segi eg, en
minnist þess þó jafnframt, að Júdas ískaríot fór ekki með
þeim, því hann var genginn úr hópnum. Rétt innan við
hliðið staðnæmast þeir, nema Jesús sjálfur og þeir þrír
lærisveinar, er ávalt virtust standa honum næstir, Pétur,
Jakob og' Jóhannes. Þeir fjórir héldu enn áfram nolckru
lengra, svo staðnæmdust postularnir þrír, og lögðust sam-
stundis til hvíldar, því þeir voru yfirkomnir af þreytu. Við
getum auðveldlega skilið, að Jesús sjálfur var þó ekki sizt
yfirkominn af þreytu. En samt hélt hann enn áfram
nokkru lengra — aleinn. Og þar féll hann fram á ásjónu
sína og tók að biðjast fyrir. Sú bæn getur ekki liðið neinum
þeim lir minni, sem hefir hugsað um hana í alvöru og náð
tökum á innihaldi hennar og anda. Enda má það segja um
myndina alla, sem þar opinberast fyrir hugskotssjónum
okkar, að það getur varla hugsast að hún gleymist nokkrum
þeim, sem virkilega hefir séð hana. Myndin er viðkvæm
og hrífandi jafnframt því að vera ógleymanleg. En út af
því að horfa nú á myndina, er það einkum ein hugsun, sem
grípur huga minn með ómótstæðilegu afli. Sú hugsun