Sameiningin - 01.06.1944, Síða 8

86
Myndi nú ekki reynandi önnur aðferð, vel við eigandi; að
fara fram á það við presta kirkjufélagsins, að þeir auglýstu
aftur og aftur blaðið okkar við guðþjónusturnar í söfnuðun-
um? Þær auglýsingar væru jafn nauðsynlegar og margar
aðrar, sem fram eru bornar að viðstöddum flestum safnaðar-
limum.
Að því er snertir tungumála spursmálið fyrir nálæga
tíð, virðist líklegt, að íslenzkt mál verði notað fyrst um
sinn; ekki sízt vegna þess, að eins og nú horfir við, er þjóð-
ræknis hreyfingin meðal okkar með all-miklu lífi hér, og
þegar maður minnist þess, að bæði Þjóðræknisritið og
Saga Vestur-íslendinga er gefið út á íslenzku í Vesturheimi,
og til þess ætlast, að ritverk þessi komist inn á hvert heimili;
ætti þá ekki kirkjublaðið okkar að vera jafn hátt undir
höfði?
Þegar útgáfumál Sameiningarinnar verður rætt á
næsta kirkjuþingi, og ef kemur til mála um breytingu á
tungumáli á innihaldi blaðsins, er vert að hafa það bak
við eyrað, að Sameiningin er elzta ritið, sem út hefir verið
gefið á íslenzku vestan hafs, að því er mig minnir. Þá
mætti og leiða hugann að því, hvort ekki væri ánægjulegt
og mögulegt, að láta blaðið ná vissu aldurstakmarki, áður
en kæmi til mála um tungumálabreytingu á innihaldi
þess.
F. O. Lyndal.
Jón Sigfússon Gi!lis
Maklegt er það í fyllsta máti, og ekki má það minna
vera en að Sameinnigin minnist þessa mæta talsmanns
síns. Hann lagði henni iðulega liðsyrði; öll voru orð hans til
hvatningar fram og upp á við; enda er nú mikill harmur
og sögnuður kveðinn vandamönnum, og samstarfsmönnum
hans í kirkjufélaginu. Það gerði kirkjuþingið bjartara og
hlýlegra þegar hann var með okkur. Það stóð svo mikil
mannúð og manndáð um manninn, að menn hlutu að gera
góðan róm að tillögum hans, þótt á annari skoðu væru.
Aldrei mun Jón gleymast þeim, sem þektu hann, og
ávalt verður hans minst með söknuði. Meiri hollvin hefir
kirkjufélagði naumast átt, og ekki góðfúsari í garð allra
málefna þess.