Sameiningin - 01.06.1944, Síða 17

95
að iæða, sem sé sérstaklega heppileg til þess, að koma mönn-
um í skilning um yfirstandandi ástand kristninnar. Eg
minnist ekki þess, að hafa lesið neina bók með meiri ánægju.
Bókin er ekki stór, en ekki er hún fljótlesin; málið er
svo efnisríkt, að hvert orð verður að lesa með athygli.
Ekki verður hún heldur lesin til fulls, þótt farið sé
yfir hana einu sinni. Það þarf að lesa hana aftur og aftur,
og það reynist mikill gróði.
Menn munu flestir finna til andmarka hins kristilega
starfs; þessu er vel lýst og ráð lögð til bóta; er því bókin
ágætur leiðarvísir í öllu kristnu starfi.
s. s. c.
Hitt og þetta
Bíðum Ijóssins. — Prédikarinn heimsfrægi Spurgeon
hafði eitt sinn gesti í boði, lærða menn og presta. Borðræður
gengu út á það sem virtist ósamkvæmi í guðsorði.
Spurgeon sagðist ekki setja það fyrir sig, og taldi víst
að allt það myndi skiljanlegt, þegar meira þekkingarljós
væri brugðið yfir þessar setningar. Að lokinni máltíð var
gengið út í matjurtagarðinn umhverfis húsið. Þar stóð
glerkúla með lifandi gullfiskum í vatni. Einhver kom við
kúluna og tók eftir því, að kúlan var köld þeim megin er
sneri að sól, en mjög heit þeim megin er sneri frá sól.
Ræddu menn um þetta um stund og gátu ýmsu til. “Eg
get ekki fallist á skýringar yðar, herrar mínir,” mælti
Spurgeon. “Eg ætla að kalla á garðyrkjumanninn minn;
ef til vill getur hann sagt okkur hvernig á þessu stendur.”
Þegar hann kom, mælti Spurgeon: “Getur þú sagt okkur,
Jón, hvernig á því stendur, að glerkúlan er heit þeim megin,
sem snýr frá sól, en hin hliðin er köld?” “Já, það get eg.
Eg gekk að kúlunni fyrir augnabliki síðan; var hún svo
heit sólarmegin, að eg óttaðist að hún mundi springa; sneri
eg henni því við svo nú snýr hún undan sól.”
“Þetta kemur heim við það sem eg var að segja,” mælti
Spurgeon hróðugur. “Ef við aðeins höfum biðlund að bíða
meira þekkingarljóss, verða allar ráðgátur ráðnar.
•
Sjálfslastan. — Maður nokkur var að setja út á náunga
sína: “Eg hefi aldrei þekt aðra eins vesalinga eins' og
fólkið í þessu þorpi. Menn eru auðvirðulegir, sérdrægnir,