Sameiningin - 01.06.1927, Blaðsíða 23

páskadags. ÞaÖ er aðeins stundarbiÖ, þangaíS til Jesús kemur:
Innan skamms og þér sjáið mig ekki—og aftur innan skamms og
þér munuð sjá mig. Þanga'ð til vilja þeir hlynna að hverri minn-
ingu um hann. Þær eru eins og heilagur eldur á jörðinni, sem
logar, svo, að ekkert fær slökt hann. Þeim fer öllum lærisveinum
hans eins og hinum tveimur, sem til Emmaus gengu, er þeir lifa
upp aftur í anda það, sem hann sagði og gerði hér í lífi og upp-
risinn, hjörtu þeirra brenna á veginum. Minningarnar verða jafn-
framt grundvöllurinn undir andlegum störfum þeirra. Því að
næst lifandi trú á Drottin, krossfestan og upprisinn, var bróður-
elskan sterkasti þátturinn í lífi þeirra og einkendi það mest. Þeir
lifðu í nýjum heimi við bjartan og eilífan dag, en alt í kring um
þá var fólk, sem engan ljóma hafði séð af þeirri dýrð og. var því
enn í dauðanum. Þeir þráðu það, að því mætti auðnast að sjá og
reyna eitthvað af hinu sama og þeir og að þeir gætu leitt það inn í
lífið og ljósið, sem þeir sjálfir áttu. Og til þess var aðeins einn
vegur, að segja því frá minningunum um Jesú, einkum dauða
hans og upprisu, en treysta honum sjálfum til að fullkomna verk-
ið. Mynd hans muni birtast því og það finna kraft og kærleika
persónu hans. Þeir voru flestir alþýðumenn og sögðu því frá lát-
laust og blátt áfram. En slílc frásögn bjó einmitt yfir mestum
mætti í öllum sínum einfaldleik. Hún var bezt boðun fagnaðar-
erindisins.
Þessi sterk istraumur, sem leikur um Markús, eignast upp-
sprettu í hjarta hans. Hann getur sízt horft svo á, að hann haf-
ist ekki að. Hann fer sjálfur að boða Jesú og vinna þannig að
útbreiðslu kristninnar, eins og móðir hans hefir gert á sinn hátt
og fleiri í ættinni. Tvent hefir haft mest áhrif á hann á þeim ár-
um og jafnframt orðið honum sterkust hvöt, annað það, hversu
lærisveinarnir liðu mikið fyrir trú sína. Þeir eru handteknir og
húðstrýktir, Stefán grýttur, Jakob höggvinn, Pétri varpað i
myrkvastofu til aftöku, en kemst þó úr greipum dauðans heim í
húsið til þeirra mæðgina. Hitt er sigurför fagnaðarerindisins um
Jerúsalem fyrst og fremst, Júdeu, Samaríu og Galíleu, út fyrir
takmörk Gyðingalands, til Damaskus, Antíokkiu, Tyrusar, Sídon-
ar og víðar og víðar. Skyldi Markús þá ekki hafa reynt þetta:
“Ó, hversu brann þá mín unga önd fyrir orð hins lifanda að
stríða.”
VI.
Dásamlegast við sigurför kristninnar var það, að sá rnaður-
inn„ sem fastast hafði staðið gegn henni og ofsótt mest lærisvein-
ana í Jerúsalem, skyldi verða bezta verkfærið í hendi Guðs til þess