Fréttablaðið - 24.03.2011, Qupperneq 36

24. MARS 2011 FIMMTUDAGUR4 ● geðhjálp
Höskuldur Sæmundsson tók við
sem framkvæmdastjóri Geð-
hjálpar í maí á síðasta ári. „Ég
var beðinn um að taka þetta að
mér tímabundið en nú hefur
verið gert samkomulag um að
ég haldi áfram enda líkar mér
mjög vel og stjórninni virðist
líka mín störf,“ segir Höskuldur,
sem hefur lengi verið viðloðandi
rekstur á félagasamtökum. Hann
segir að hallarekstur hafi verið
á félaginu undanfarin ár en að
þegar hafi náðst góður árangur
og að reksturinn sé í betra horfi.
„Við höfum þurft að taka fjár-
málin í gegn og höfum meðal
annars fækkað þeim dögum sem
er boðið upp á mat í þrjá í viku.
Þá höfum við lækkað starfs-
hlutfall allra starfsmanna og
lokum nú eftir hádegi á föstu-
dögum. Eins höfum við alveg
lokað fyrsta föstudag í mánuði.“
Höskuldur segir skjólstæðingana
hafa sýnt þessu skilning og að
starfsemin sé á fullu þrátt fyrir
breytingar.
„Takmarkið er að ástandið í
samfélaginu sé þannig að sam-
tök eins og Geðhjálp séu óþörf
og því eiginlega vasamarkmið
hjá mér að hægt verði að leggja
þau niður. En það er auðvitað
fjarlægur draumur og samtök-
in verða til staðar hér eftir sem
endranær. Það er mikil barátta
fram undan og nógu að sinna.“
Hefur náð góðum
tökum á rekstrinum
Hallarekstur hefur verið á félaginu undanfarin ár en reksturinn er nú kominn í betra
horf. MYND/VALLI
að sofna á kvöldin með því að setja
á mig heyrnartól og hlusta á tón-
list. Um leið og slokknaði á tónlist-
inni heyrði ég í röddunum og vakn-
aði.“ Raddirnar ýttu undir rang-
hugmyndir. Jóhanna upplifði að
allir væru að fylgjast með henni og
jafnvel að verið væri að njósna um
hana.
Jóhanna var sett á rétt lyf þar
sem byrjað var á litlum skammti
og ljóst var að þau virkuðu því Jó-
hanna fann strax mun. „Læknir-
inn gerði mér samt strax ljóst að ég
yrði ekki læknuð á einum degi – ég
var búin að vera langvarandi veik
lengi og það hafði tekið sinn toll,
jafnt andlega sem líkamlega. Þar
sem ég er næm fyrir aukaverkun-
um var lyfjaskammturinn smátt
og smátt stækkaður. Raddirnar og
ranghugmyndirnar fóru minnkandi
þótt það gerðist hægt og í dag heyri
ég smá óm – það verður allt mitt
líf. Það truflar mig samt ekki, ég
er sama manneskja og ég var og ég
get átt eðlilegt líf – bara með sjúk-
dóminn geðklofa, sem er sjúkdóm-
ur sem getur skotið sér niður hvar
sem er, líka hjá venjulega fólkinu
þar sem engin fjölskyldusaga er
um geðklofa.“
Sigurinn er stór fyrir Jóhönnu.
Hún getur sinnt vinnu, stundað nám
og lagt rækt við sín hugðarefni auk
þess sem hún forðast ekki samneyti
við fólk heldur nýtur þess að vera
í góðum tengslum við ástvini sína.
„Það gefur manni rosalega mikið
að geta sagt öðrum að það er hvorki
dauðadómur að greinast með geð-
klofa né þýðir það að gott líf sé úti-
lokað. Ég gleðst yfir að hafa feng-
ið tækifæri til þess og mér finnst
mikil vægt að fólk viti hvernig þetta
er. Þrátt fyrir að líkamlegir sjúk-
dómar geti verið mjög erfiðir á
fólk yfirleitt hugsun sína í friði en
geðklofar eru sviptir því að hafa
vald yfir huga sínum,“ segir Jó-
hanna. „Heilbrigt líferni skiptir
líka öllu máli, nægur svefn og að
borða reglulega. Ég leyfi mér ekki
að hlaupa út og sleppa morgunmat
til dæmis. Einnig er mikilvægt að
sjúklingar með geðklofa drekki alls
ekki og ég er heppin hvað það varð-
ar – að ég hef aldrei smakkað vín.“
Jóhanna segist ætla að halda
áfram að skrifa um sjúkdóm sinn
meðan hún hefur frá einhverju að
segja. „Kannski verð ég einn dag-
inn búin að tjá mig um þetta. Nú
nýt ég þess að stunda söngnám hér
í Stykkishólmi og vinna fjóra tíma
á dag í leikskólanum. Ég hef yndi af
búskapnum og dýrunum og er auk
þess að taka utanskólanám á list-
námsbraut Verkmenntaskólans á
Akureyri.“ - jma
Framhald af forsíðu
BLOGGAÐ Á SUNNUDEGI
27. febrúar 2011 klukkan 20:27
Geðveikin, þessi undarlegi heimur, heimur sem ég þoli ekki og á erfitt með að sætta mig við en þykir jafnframt örlítið vænt um.
Hann er litríkur eins og maður getur ímyndað sér
himnaríki og dökkur sem helvíti. Hann er jú hluti
af mér og verður alltaf, hann hefur markað mig
og gert mig sterka og sært mig óendanlega mikið.
Raddir sem segja mér hverju ég á að trúa um
mig og veröldina okkar ráðskast með mig og hafa
á mér ógnvekjandi heljartak. Geta ekki sofið í 6
mánuði vegna þeirra eða fá hausverk sem enginn
skilur hversvegna er í meira en mánuð og geta
ekki sofið. Vill einhver prófa?
Að vera sagt fyrir verkum, gera eitthvað sem
mig langar ekki til að gera, hugsað eitthvað sem
mig langar ekki til að hugsa en það er þarna samt,
samanofið huga mínum og stjórnar mér.
Af hverju kom þetta fyrir mig? Hvað gerði ég
til að verðskulda þetta? Ég sem hef aldrei gert
neitt rangt, ég hef ekki smakkað áfengi, ég hef
aldrei farið illa með neinn, aldrei beitt ofbeldi. Ég
var og er alltaf litla góða stelpan …
En ég hef lært með því að lesa blogg eftir aðra
og greinar, að það skiptir engu máli hver þú ert,
hvernig þú lítur út, hvort þú átt fullkomnustu fjöl-
skyldu í heimi, hvort þú ert klár eða heimskur,
það skiptir engu máli hver þú ert þetta bara ger-
ist.
En þegar þér batnar geturðu ráðið hvort þú
vilt lifa góðu lífi og leggja allt á þig til að ná eins
góðum bata og þú vilt. Það er ein besta ákvörðun
sem ég hef tekið og stendur enn.
THE PAIN!
31. maí 2010 klukkan 08:50
Var alveg hreint frábær dagur í gær, við smá-bændurnir í nýræktinni vorum með opinn dag fyrir alla og kom hellingur af fólki. Ekki
spillti fyrir veðrið og staðsetningin sem er hreint
æðisleg. Á svona dögum þakka ég mínum sæla
fyrir að vera komin á réttu lyfin svo ég geti verið
með.
Svona dagar fá mig líka til að hugsa og mér
finnst ég vera heppin.
En hvað um það, þegar sjúkdómurinn er ekki að
trufla mig, nýt ég þess að vera innan um fólk, mér
gengur vel að læra og sinni því af áhuga sem ein-
kunnirnar mínar á bilinu 7-9 segja vel til um og
ég mæti í vinnu þegar ég á að mæta. Mér finnst
gaman að ferðast og ég sinni áhugamálunum
mínum alltaf þegar færi gefst. Ég hef ferðast tals-
vert bæði innanlands og utan, ég elska að koma á
hálendið og vera úti í náttúrunni.
Þegar ég er ekki veik, geri ég hluti eins og að
fara ein til Grænlands og í málaskóla til Ítalíu,
prófa Jet-ski, sprungusig og að ganga langar
gönguferðir. Mig langar ekkert annað en að vera
þessi manneskja, en það er ekkert alltaf sem það
er hægt. Í svona veikindabaráttu missir maður
líka niður líkamlegt þrek en ekki bara það and-
lega, eins og nóvembermánuður 2006 sagði til
dæmis til um.
Jóhanna heldur úti vefsíðunni
omarsdottir.bloggar.is
Velferðarsvið Reykjavíkur og
Geðsvið Landspítalans gerðu með
sér samstarfssamning um rekst-
ur vettvangsgeðteymis árið 2010.
Samningurinn, sem er tilrauna-
verkefni til tveggja ára, kveð-
ur á um að vettvangsgeðteymið
muni veita geðheilbrigðisþjónustu
íbúum búsetukjarna, búsetuendur-
hæfingarheimila og annarra sér-
tækra búsetuúrræða á vegum Vel-
ferðarsviðs Reykjavíkurborgar.
Þá mun teymið einnig veita
stjórnendum og starfsfólki bú-
setukjarna, búsetuendurhæfing-
arheimila og annarra sértækra
búsetuúrræða á vegum Velferðar-
sviðs, stuðning og ráðgjöf um
fræðslu og handleiðslu. Geð teymið
er til húsa að Reynimel 55.
Markmið samningsins er að
veita fólki með alvarlegar geð-
raskanir þverfaglega og einstak-
lingsmiðaða geðheilbrigðisþjón-
ustu. Vonin er sú að það dragi úr
komum og/eða stytti innlagningar-
tíma á geðdeild með góðum stuðn-
ingi og eftirfylgd teymisins. Þjón-
ustan miðar að því að tryggja sam-
fellu í þjónustu sem og að auka
lífsgæði og færni þeirra til að tak-
ast á við eigið líf.
Geðteymi heim