Sameiningin - 01.12.1923, Qupperneq 23

373
keyptum jólamatinn; og svo komum við hingað í morgun í
bifreiðinni hans Jóns.”
“En hvernig fóruð >ið að komast inn?” spurði amma.
“]?að var nu ekki mikill vandi,” svaraði María hlæj-
andi, “því að hann Jón er fyrirtaks innbrotsmaður. peg-
ar við komum að húsinu, og þú varst ekki heima, þá datt
okkur í hug, að þú myndir vera í kirkju, og hann Jón klifr-
aði upp eftir vatnspípunni og komst inn um svefnherberg-
isgluggann þinn, sem þú hafðir ti.l allrar hamingju skilið
eftir hálf-opinn. Hann hleypti mér svo inn, og við tókum
til óspiltra málanna. Og hann hefir sannarlega verið dug-
legur að hjálpa mér,” bætti hún við, og leit aðdáunaraug-
um ti.l mannsins, sem sat andspænis henni við borðið.
“Eg vona, að það sé þér ekki til ama, að við komum,”
sagði Jón, um leið og hann lagði ljúffengasta bitann af
fuglinum á diskinn hennar. “Mig langaði svo til að sjá
þig, vegna þess —” röddin varð óstyrk, — “að hún amma
mín, sem ól mig upp munaðarlausan og var mér betri en
nokkur orð fá lýst, heldur nú fyrstu jólin sín í föðurhúsun-
um himnesku; og þó að eg væri hjá stúlkunni, sem er mér
hjartkærust allra, þá saknaði eg samt hennar ömmu. Ef
hún hefði verið á lífi, þá hefði eg tekið hana Maríu frá
fólkinu hennar og farið með hana heim til hennar ömmu,
til þess að halda jólin þar.”
“En af því að við gátum það ekki,” sagði María blíð-
lega, “þá komum við til þín.”
pessari jólamáltíð gleymdu þau aldrei.
pegar búið var að taka af borðum, settust þau öll við
aminn, og sögðu jólasögur að gömlum sið.
En nú fór ömmu að syfja, og áður en varði var hún
steinsofnuð í stólnum sínum.
Hún hafði enga hugmynd um það, hve lengi hún svaf.
En hana dreymdi fagran draum. Hún var orðin ung, og
var á leiðinni til jólamessu með unnusta sínum. pau
gengu eftir skógarbraut, ein, og héldust í hendur, og ómur
kirkjuklukknanna barst til þedrra. pá heyrði hún sagt
með þíðum karlmannsrómi: “pykir þér ósköp vænt um
mig, María?”
Hún opnaði snöggvast augun. pá sá hún, að þessi