Sameiningin - 01.06.1913, Page 6

102
umliugað og vera ber mn trúarlegt og siðferðilegt uppeldi
barna vorra, þá g,jörum vér trúarbrögðin að lífsafli því,
sem þau eiga að vera í sérhverju mannfélagi.
Ögmundr biskup í elli.
(í ÞREM ÞÁTTUM.j
Eftir Valdemar biskup Briem.
I. A HJALÞA.
1. „Les bœnirnar þínar, barnið mitt,
mín blessaða lijartans dúfa!
og lofaðu guð fyrir ljósið sitt,
er lætr hann skína’ á auga þitt,
þú barnið mitt litla ljúfa!
2. „Á f jöll og hlíðar hin fagra sól
nú farin er glatt að skína.
hún ] jómanum slær á byggð og ból
og breiðir sitt gull á dal og hól
með geislana gullnu sína.
3. „Eg allt liefi þetta áðr séð
á æfinnar fyrri dögum.
En nú er mér sjón ei lengr léð,
hér ligg eg nú blindr á kararbeð,
og ellinnar lýt eg lögum.
4. „Já, æfinnar lækkar sífellt sól,
hún sigin er brátt að viði.
Sem röðull í djúpi býr sér ból
hér bý eg mér nú í rekkju skjól,
og fæ hér að hvíla’ í friði.
5. „Og morgun og kvöld þau mœtast hér,
hér megum við bæði kúra.
Og œskan því veldr ung hjá þér,
en ellin því veldr þung hjá mér;
en margt er á milli dúra.“
6. Svo Ögmundr biskup blindr kvað