Sameiningin - 01.06.1913, Blaðsíða 21

11/
Horfðu líka á litla brúnleita bróður þinn, Koparskilding-
inn. Hann er allstaðar að reyna að lijálpa, eftir því sem
honum er unnt. Iiví kemr þú ekki út, Gullpeningr góðr!
Viljir þú ekki koma sjálfr, jæja, sendu þá yfirhöfnina þína
—bankaseðilinn semsé.
Þetta er allt og sumt, sem eg hefi að segja.“
Og svo settist rœðumaðr niðr.
IV.
SJcilaboð, sem ekJci eru flutt.
„Eg sendi þér kveðju mína á hverjum degi“ — sagði
lítil stúlka í gremju-rómi við vinstúlku sína, sem verið
liafði veik, en farið var að batna, og kvartaði yfir því að
hafa ekki fengið neina kveðju meðan hún lá. „Þeir hafa
aðeins tekið við kveðjunni og liaft hana. fyrir sjálfa sig,
aldrei skilað lienni‘ ‘ -— bœtti liún við.
Sá, sem segir frá þessu, getr þess, að þessi barnslega
liugsun litln stúlkunnar minni á vanrœkslu á því að flytja
önnur skilaboð, og að naumast hafi það verið tilviljun
tóm, að hann lieyrði sagt frá þessu einmitt þegar hann
var að lesa grein frá trúboðskonu í tímariti um þetta efni.
Greinin var sterk áskorun, segir hann, til kristins fólks um
að koma trúboðunum til hjálpar með að flytja heiðingjum
boðskapinn um kærleik frelsarans. „Aumingja-fólkið!“
—hrópar liún einsog yfirkomin af liugsuninni um ástand-
ið. — „Myrkrið, sem það er í, er svo ömurlegt og einmana-
skajir þess svo skelfilegr. Komið og segið því frá kærleik
Jesú Krists.“
Út-af orðum litlu stúlkunnar minnir svo maðr þessi
á það, að Jesús Kristr hafi sent gegnnm oss, kristna
menn, kærleikskveðju sína öllu fólki um allan heim. Skila-
boðin, sem vér eigum að flytja, sé þau, að hann sé frelsari
allra. Og svo spyr liann: Hvað gjörum vér! Flytjum
vér þau? Eða höldum vér þeim hjá oss, svo sem væri þau
eingöngu fyrir oss sjálfa? Ef vér gjörum það, hverskon-
ar sendiboðar erum vér þá! Og mun drottinn vera á-
nœgðr með, að vér skilum ekki kveðjunni hans ?