Sameiningin - 01.06.1913, Side 31

127
„Postuli slæpingjanna.“
Maör heitir Rollo H. McBride; hann á heima í Chicago, og hefir
veriS verkfœri guðs til aö hjálpa mönnum, sem hafa veriö í betrunar-
húsinu þar í bœ, til að verSa nýir menn, svo hundruöum skiftir.
Einu sinni var hann sjálfr glœpamaSr. Eftir aS hann var ný-
kominn út-úr hegningarhúsinu varS honum eitt kvöld reikaS framhjá
húsi, sem hann hélt vera vínsöluhús. Hann fór þangaS inn til aö fá
sér í staupinu fyrir síSasta skilding sinn. En þetta var þá trúboSs-
hús; og þar varS hann fyrir svo sterkum áhrifum guSlegrar náSar,
aS hann sá synd sina og snerist til lifandi trúar.
Og svo tók hann jafnskjótt til starfa undir handleiöslu guSs. í
sex ár vann hann aö því aö heimsœkja þá, sem settir höföu veriS í
varShald á einni lögreglustöSinni þar í borginni, fyrir allskonar brot,
prédika fyrir þeim og biöjast fyrir meS þeim. Á því tímabili voru
15,468 manns hnepptir þar í varShald; og af þeim er taliS aö nærri
því töiöoo hafi kropiö meS honum til bœnar á varShalds-gólfinu.
Hann var þá kallaör „Postuli slæpingjanna“ ('„Apostle to the Bums“ý.
Þá tóku nokkrir kristnir mannvinir í Chicago sig til og gengust
fyrir stofnun heimilis, þarsem menn, sem væri nýkomnir úr betrunar-
húsinu, gæti fengiS hæli meSan veriö væri aS útvega þeim heiSarlega
atvinnu. Þeir höfSu veitt starfsemi McBride’s eftirtekt, og kusu
hann forstöSumann þessarrar nýju stofnunar, er þeir nefndu „Vega-
mót“. Og sannkölluS vegamót var þaS hæli fyrir margan mann, sem
kom úr betrunarhúsinu veiklaSr og fölr af inniverunni, vinalaus, klæS-
laus aö mestu, og heimilislaus, — og ekkert virtist liggja fyrir annaS
en aS leggja aS nýju út-á glœpabrautina.
McBride tekr sjálfr á móti þeim, þegar þeir berja aS dyrum, og
býör þá velkomna meS mestu ástúS. „GjöriS þiS svo vel aS ganga
inn, piltar !“—segir hann viS þá—; „eg hefi veriS aS vonast eftir ykkr.
Mr. Whitman ('forstöSumaSr betrunarhússinsý fónaöi mér, aS þiS
mynduS koma um hádegi. MiSdegisverSrinn er til rétt bráöum. Eg
ætla fyrst aS vísa ykkr á herbergin ykkar.“
A8 lokinni máltíS talar McBride viS hvern komumann einslega.
Hann grennslast eftir högum hans og hvaöa vinnu hann kunni. Ef
honum sýnist þaS heppilegt, þá biSst hann fyrir meS honum. Oftast-
nær þarf hann aS sjá honum fyrir fatnaSi. Og svo fer hann aö leita
honum aS atvinnu. Fjöldamargir vinnuveitendur eru fúsir til aS veita
þeim vinnu, sem koma meS meömæli frá McBride. Og venjulega
hefir maSrinn fengiS eitthvaS aS gjöra, sem á viS hann, fáum dögum
eftir aS hann losaöist úr betrunarhúsinu. Og þaS á hann því aS
þakka, aS kristilegr bróöurkærleikr rétti honum hjálparhönd á réttan
hátt, þegar hann hafSi þess mesta þörf.
Bœta þessir menn ráS sitt? Þaö er sannfœring McBride’s, aS
sú veröi reyndin meö langflesta þeirra. Og því til sönnunar vitnar
hann í mesta fjölda af bréfum, sem hann hefir fengiS frá þessum vin-
um sínum og skjólstœöingum, — bréfum, sem segja frá vellíöan og
framförum og nýrri gleöi og von.