Sameiningin - 01.06.1915, Qupperneq 20

116
geti ekki átt nema dálítið brot af kenslustundum vorum,
getum vér engu síður í öllu skólastarfinu liaft þetta tvent
fyrir augum.
Ungu vinir, námsfólk við Jóns Bjarnasonar skóla,
sumir yðar verða líklegast ekki með oss framvegis,
vegna þess vér búumst við að þér standist það próf, sem
flytur yður á hærra námsstig; við yður vil eg segja það,
sem eg vil segja við allan skólann: ef þér eigið að verða
það, sem þér getið orði, lítið þá á liellubjargið, sem þér
eruð af höggnir. Lítið á það, til þess að skilja og meta
yðar guðlega og þjóðernislega uppruna, svo þér getið
ætíð verið sönn Guðs börn og börn þjóðar yðar, sem
henni verða ávalt til sóma.
A þessarri leið finnið þér erfiðleika, en eg vildi ekki
biðja yður að vera þau ómenni, að láta stöðugt berast
með straumnum, heldur hvet eg yTður til að vera eins og
laxinn, sem “leitar móti straumi sterklega og stiklar
fossa.”
Kristindómurinn er eins og klettur, sem sýnist erf-
iður upp að sækja fvrir þá, sem fvrir neðan eru. en ó-
brigðult vígn þeim, sem uppi á honum standa.
Og þó yður, vinir, finnist þetta hlutverk eins erfitt
og Wolfe forðum, er hann leit upp klettinn lijá St. Law-
rence, þá samt, í Drottins nafni, látið ekki hendur yðar
falla! Áfram, vinir, með dáð og hugrekki, til að sigra
fyrir sannleikann, með Jesúm Krist í hug og lijarta,
með Jesúm Krist fyrir heilaga fyrirmynd! Áfram, upp
klettinn, til hins eilífa sigurs!
Raddir frá almenningi.
Tveir bréfkaflar skulu birtir í þetta skifti, sinn úr hvorri áttinni.
Annar þeirra er frá manni, sem sendi mér línu í síöasta bla5. Tæki-
færiS stendur enn öllum kristnum Vestur-íslendingum opið, að
leggja orð í belg. Gott væri að heyra frá mönnum um áhrif þau,
sem mestan þátt hafa átt í því, að beina þeim inn á kristnar brautir.
Dálitlar umræður um það efni gæti sjálfsagt orðið uppbyggilegar.
Auðvitað þurfa bréfritararnir ekki að rígbinda sig við neitt vist
efni fremur en áður.