Faxi - 01.12.1962, Blaðsíða 31

Fyrirliggjandi:
BM-
miðstöðvarkatlar
fyrir sjálfvirka olíubrennara.
★
miðstöðvarkatlar
fyrir pottbrennara.
★
Sérstaklega viljum við vekja athygli
á hinum sjálfvirku olíustillum án raf-
magns, sem tengdir eru við pottbrenn-
arakatla. Þeir stjórna vatnshita ketils
á sama hátt og með sömu nákvæmni
og stillitæki, sem tengd eru við sjálf-
virka olíubrennara.
Baðvatnsgeymar.
★
Þrýstiþensluker.
★
Opin þensluker.
★
Aluminium-Fiskþvottagrindur.
Aluminium-Löndunarháfa.
Aluminium-Fiskþvottakör.
Framkvæmum allskonar nýsmíði úr aluminium og járni.
Leitið upplýsinga og tilboða hjá okkur.
Vélsmiðja Björns Magnússonar
Hafnargötu 90 — Keflavík — Símar: 1175 og 1737
þangað sem námsefnið yrði viðráðanlegra og
kröfurnar minni.
Hér er aðstöðumunur danskra og íslenzkra
kennara ef til vill hvað mestur og tilfinnan-
legastur, því að á íslandi er engin ríkisstofn-
un ,sem hægt er að benda foreldrum á, sem
skynsamlegt bjargráð í þeirra mikla og sára
vanda gagnvart vangefnu barni sínu, og því
næsta eðlilegt, að kennari við slíkar aðstæður
láti kyrrt liggja, að skýra frá raunalegu hug-
boði um andlegt ástand barna í bekknum,
sem hann kennir. Slík hugboð um vangefni
verður að sannprófa af kennaranum og sál-
fræðingi skólans, áður en nokkuð frekar er
aðhafst. Allt ber því hér að sama brunni.
Og á meðan okkur vantar bæði sérskóla fyrir
vangefin börn og sálfræðing til að rannsaka
greind og námshæfni barna, verður íslenzki
kennarinn enn um sinn að sætta sig við
ástandið óbreytt, þótt hann viti, að með veru
vangefins barns í bekknum er bæði því sjálfu
og námsfélögum þess óréttur ger. Og undan
þessu verður ekki með neinu móti vikizt, á
meðan skólalöggjöf landsins mæhr svo fyrir.
En á meðan svona er ástatt hjá okkur, verður
með degi hverjum áleitnari sú spurning:
Hvers eiga vangefnu börnin okkar að gjalda,
hvers vegna fá þau ekki skóla við sitt hæfi
eins og hin vel gefnu börn, er ekki þörfin
fyrir aðstoð einna brýnust hjá þeim?
Fyrr eða síðar fást jákvæð svör við þess-
um spurningum frá valdhöfum landsins, og
hliðstæðum stofnunum við externatskólana
dönsku verður komið upp hér á landi. Þá
fyrst munu viðhorf í hérlendum skólamál-
um hvað þetta snertir breytast mjög til
batnaðar, og íslenzkir skólar hætta að standa
langt að baki skólum nágrannalandanna og
kennarar og börn fá maklega uppreisn sinna
mála.
Er ég í vetur ræddi margþætt vandamál
uppeldisins við danskan skólamann, sagði
hann meðal annars: „Allt, sem bezt hefir
verið gert í skóla- og uppeldismálum Dan-
merkur, er runnið undan rifjum einstaklinga
og félaga, sem í krafti háleitra hugsjóna og
mannkærleikans hófu störfin og ruddu braut-
ina.“ — I þessum orðum er mikill sannleikur
fólginn, sem á við um félags- og menningar-
mál allra þjóða.
í Kaupmannahöfn starfar einn merkur fé-
lagsskapur að málefnum hinna vangefnu. Er
það „Landsforeningen for evnessvages vel“,
stofnaður árið 1952 og er samtök áhugamanna
og foreldra vangefinna barna víðs vegar af
landinu. Þessi ágæti félagsskapur starfar
ásamt stofnunum ríkisins fyrir vangefið fólk
„Statens andssvageforsorg“, að velferðarmál-
um þessara aðila og alveg sérstaklega beitir
félagið sér fyrir aukinni kynningu foreldra
vangefinna barna og vinnur með fyrirlestra-
haldi og blaðaútgáfu að auknum skilningi
og samúð almennings fyrir þessum málum.
Hefir félagið miklu góðu til vegar komið þar
í landi og vinnur þjóðnýtt starf.
Hér á íslandi var árið 1958 stofnað félag £
sama tilgangi. Ber það nafnið Styrktarfélag
vangefinna og er heimilisfang þess í Reykja-
vík.
Þótt hlutverk beggja þessara félaga sé hið
F A X I — 191