Faxi - 01.03.1973, Blaðsíða 2

KVENNAKÓR
SUÐURNESJA
5 ARA
Rætt við
Margréti
Friðriksdóttur,
núv. form. kórsins
Kvennakórinn ásamt Herbert H. Agústssyni, söngstjóra, og Ragnheiði Skúlad., undirleikara
Söngurinn bœtir sálarlífið
— Karlkynið, það er að segja Karla-
kór Keflavíkur, lagði til fyrsta frækornið
að okkar samtökum, með því að aug-
lýsa eftir kvenröddum í sérstakt verk-
efni, sem þeir voru að taka á söngskrána
hjá sér. Þrjátíu og þrjárkonur gáfu sig
fram, en svo þegar þeir blessaðir þurftu
ekki beinlínis á okkur að halda í söngn-
um, ákváðum við að stofna eigin kór.
Söngbakterían hafði búið um sig í
okkur, en á hana duga víst engin meðul,
— og hinn 22. febrúar 1968 komu um
40 konur saman og stofnuðu Kvenna-
kór Suðurnesja, og dregur hann nafn sitt
Margrét Friðriksdóttir
að því, að stofnendur hans voru úr næst-
um öllum byggðarlögum á Suðurnesj-
um. . . .
Þessi orð tókst okkur að toga upp úr
Margréti Friðriksdóttur, sem gegnt hefur
formannsstörfum í nefndum kór, en
bæði vegna anna og við undirbúning Ak-
ureyrarferðar, og svo af hinu, að hún
vildi ekki flíka starfi sínu innan kórsins
að neinu leyti, var hún ekki yfirmáta kát
vegna hnýsni um þessi söngelsku samtök.
En karlmenn eru iðnir við kolann, sér-
staklega þegar kvenkynið á í hlut, og
auðvitað varð hún á endanum að skrafa
við okkur um starfsemi kórsins.
— Að starfa í slíkum kór er skiljan-
lega mikið álag, það gerðum við okkur
vel ljóst., en við höfðum allar mikið yndi
af söng. Hann veitir ánægju og bætir sál-
arlífið, sem kannski sést bezt á því, að
konurnar eru mjög einhuga um allt, sem
gera þarf í kórnum, og aldrei hefur kom-
ið til neinna árekstra svo ég viti til, enda
er ekki mikið um breytingar hjá okkur
og hefur ein kona sungið á öllum okkar
söngskemmtunum, frú Rósa Helgadóttir.
— Reynist mörgum erfitt að sam-
ræma húsmóðurstörjin og œfingar hjá
kórnum?
— Vissulega getur það verið erfitt, en
fólk getur oftast fundið sér st.und fyrir
sín brennandi áhugamál, og vafalaust
'hafa flestar, ef ekki allar konurnar, orðið
að leggja á sig aukið erfiði, til að geta
starfað í kórnum. Allt frá miðjum októ-
ber og fram í maí, er æft tvisvar til þrisv-
ar í viku, auk söngskemmtana, sem oft
fylgja ferðalög, en þau geta líka verið
nokkur upplyfting fyrir okkur, eins og
ferðin austur á firði á liðnu sumri, er
var mjög vel heppnuð. Austfirðingar
kunnu vel að meta söngskrána, sem
byggð var upp á tveimur tónskáldum,
þeim Sigvalda Kaldalóns og Inga T. Lár-
ussyni, sem ávallt virðist eiga mikið rúm
í hjörtum Ausfirðinga Með okkur í ferð-
inni var Gunnar M. Magnúss, rithöf-
undur, sem flutti erindi um Kaldalóns.
Við erum ennþá að fá kveðjur og þakk-
læti fyrir sönginn að austan.
— Hvernig aflið þið tekna til að
standa straum af kostnaði við kórinn?
— Við reynum að öngla saman með
ýmsu móti. Það sem við ekki greiðum
beint úr eigin vasa, verðum við að afla
okkur méð því að halda kökubazara,
skemmta á mannamótum með leikþátt-
urn og söng, eins og sjö okkar hafa gert
um nokkurt sinn og látið þóknunina
renna til kórsins, safna auglýsingum í
söngskrárnar, en þar hafa hin ýmsu
fyrirtæki sýnt okkur mikinn skilning og
velvilja. Söngskemmtanirnar gefa svolít-
ið í áðra hönd og einnig höfum við kom-
ið árlega fram í útvarpi og einu sinni í
sjónvarpinu. Annars værum við fyrir
löngu búnar að leggja upp laupana, ef
hinir fjölmörgu listamenn, sem aðstoðað
hafa okkur við æfingar og flutning, hefðu
tekið eins og þeim bar fyrir vinnu sína,
38 — F A X I