Faxi - 01.12.1996, Blaðsíða 33

FAXI JDIilltliAII Mlilli
Jjiíkadm&'
Smásaga eftir Magneu Ólafsdóttur
Hún sat við gluggann og virti fyrir sér útsýnið.
Syfjulegar bifreiðar mjökuðust áfram í grárri
^orgunskímunni og önduðu slitrótt. Sviplausar
niannverur læddust milli bygginga líkt og svartir
skuggar.
Hún litaðist um í íbúðinni.
Marglitir glerfuglar prýddu pólerað stofuborðið,
kristalvasar stóðu tignarlegir í stol'uglugganum,
kóngabláir flauelspúðar sátu hreyl'ingarlausir í sófa-
horninu. Ævaforn gauksklukka sló lágværan takt.
Hún studdi sig fram í eldhús. Hitaði vatn, fékk
Sei' mjólkurbland og tvo kandísmola til að fá líf í
^oppinn. Þama sat hún smástund, hlustaði á pistil í
Ulvarpinu og sötraði ylvolgt mjókurblandið. Síðan
ko|n bún sér vel fyrir í hægindastólnum og breiddi
heklaða hymu á herðar sér. Las fáeinar blaðsíður í
Sjálfstæðu fóki og fékk sér lúr annað slagið.
Blásvail myrkrið breiddi út faðm sinn og umvafði
borgina hvítum frostrósum.
Klukkan átta kveikti hún á sjónvarpinu og hag-
ræddi sér enn betur í hægindastólnum. Fréttaþulir
tluttu æsifregnir um stríð, svik og sundrung. Tvö tár
vættu kinn hennar.
Auglýsingar fylgdu í kjölfar fréttanna og þá lyftist
brúnin.
VILTU LÁTA DEKRA VIÐ ÞIG.
VANTAR ÞIG DÝRMÆTAN TÍMA
VIÐ HÖFUM VÖRUNA SEM ÞIG VANTAR
HRINGDU í SÓLARHRINGSBÚÐINA
FRÍ HEIMSENDINGARÞJÓNUSTA
NÚMERIÐ MUNA ALLIR 7 SINNUM 8 EÐA 888-8888
Hún reis upp við dogg. Hana var svo sem farið
að vanta ýmislegt. Hún steig varlega á fætur, fór í
símann. Eftir nokkrar tilraunir var svarað á hinum
enda línunnar:
- Sólarhringsbúðin!
- Já, góða kvöldið! Þetta er Guðríður Vilhjálms-
dóttir að Mánagötu sjö, rödd hennar var rám af
notkunarleysi.
- Mig er farið að skorta sitt af hvurju, eins og und-
anrennumjólk, tvíbökur, kaffi... Hún reyndi að
muna eftir sem flestu.
- Já, við náðum þessu. Við verðum hjá þér eftir
10-15 mínútur.
- Hafðu bestu þakkir fyrir og vertu blessaður...
Það var búið að leggja á hinurn megin.
Hún ákvað að taka vel á móti sendlinum, hita smá
kaffisopa og bjóða konfekt sem hún átti í óupptekn-
um kassa. Þau gætu jafnvel spjallað saman um
stund, hún sem hafði frá svo mörgu að segja....
I þann mund hringdi dyrabjallan. Pöntunin var
komin. Óvenju létt á fæti gekk hún til dyra. Kaldur
gusturinn kom á rnóti henni jiegar hún opnaði - en
þar var ekkert að sjá nenia hvítan innkaupapoka.
Við nánari athugun kom hún auga á skærgulan miða
sem hékk á pokahaldinu. Á honum stóð SKULD-
FÆRT Á LÍFEYRISREIKNING.
Qjkiiín SuúuninjjamuuiTu
oq farsreldm á koinnndi i
líóskipíní á lírínn scni cn
FAXI 133