Straumar - 01.10.1927, Blaðsíða 7

S T R A U M A R
149
mark eitt, að auka mönnum þægindi og svala kröfum hins
ytra lífs. Brattgengari braut liggur í aðra átt. Hún stefn-
ir til sannrar menningar, sem fólgin er í því, að lifa svo
lífi sínu, að menn hlýði í hvívetna þeim boðum, sem skylda
hvers augnabliks leggur þeim á herðar og séu þess fúsir
að afla sér andlegra verðmæta í gegnum þjáningar og
þrengingar daglegs lífs. Þeir meginþættir, sem slík menn'-
ing er af snúin, eru siðgæði og trú.
Páll Þorleifsson.
Sorgir.
Ó, sorgir, mínar systur hljóðar,
þér sækið enn á bróður fund.
Þér voruð oft svo undur góðar
að una hjá mér litla stund.
Ef fann eg mig á fótum riða,
ef fraus mitt hjarta og hætti að slá,
með táraregn og sætan sviða
þér, systur mínar, komuð þá.
Þér genguð um í gullnum skýjum
með geislasveig um enni bjart.
Minn harmur varð að hljómi nýj um,
úr hug mér streymdi myrkrið svai*t.
Þá lék um hjartað Ijós og varmi
svo ljett sem dögg um mjúka rós,
er logar yfir himins hvanni
á heiðu vori morgunljós.
Og heima í yðar hljóða ranni
eg hlýddi þögult tregans bam.
Sem vemdarenglar viltum manni
þér voruð mér um rokkið hjarn.