Straumar - 01.10.1927, Side 16

U.8
S T K A U M A j;
Réttírúnaður. Ameríkumenn taka upp á ýmsu. Voru nýlega
sendar spurningar til stúdenta og námsmanna við 100 háskóla
og latínuskóla þar i landi, um trú þeirra á guð og ýmsar rétt-
trúnaðarkenningar. 36000 menn svöruðu spurningunum. Af þeim
trúa 98% á Guð, 90% trúa á eilíft líf, 90% trúa, að b;jenin sé
„hjálparmeðal til að komast i persónulegt samband við guð“.
82% álíta bibliuna innblásna. 89% álíta Krist hafa verið „guð
dómlegri en nokkurn annan mann", 98% hyggja trúarbrögð
nauðsynleg í lífi einstaklinga og þjóða og 87% voru „rétttrúað-
ir“. Tvö dagblöð lcituðu atkvæða hjá lesendum -inum um sörnu
efni og reyndust 85% þeirra rétttrúaðir. EKki sýnast Ameriku-
menn þurfa að kvarta undan nýguðfræðingunum, sem „afvega-
leiða" æskulýðinn, éf siðgæðisþroski 'nans er jafnhár og pró-
senttala rétttrúnaðarins.
Trúarjátninyin í guðsþjónustunni. Lkki alls fyrir löngu
varð mikið þvarg í Danmörku út uf Thorkild Skat Rördam
presti í Ryslinge. á Fjóni. Ilafði iiann sótt til kirkjustjórnar-
innar um að mega fara með trúaijátninguna við skírnina með
þessum fyrirvara: „Lad os, hver som vi kan for Guds Ansigt,
bekende vor kristne Tro“. (þ>. e.: Látum oss játa vora kristnu
trú eins og hverjum af oss er auðið, fyrir augliti guðs.). En er
kirkjustjórnin sinti þessu engu, gerði presturinn þetta engu að
síður. þctta þótti mjög hneykslanleg ofdirfska af prestinum og
var hann þegar kærður og vikið frá embætti. En söfnuðurinn
klofnaði og stofnaði meiri hlutinn fríkirkjusöfnuð utan um séra
Rördam.
Nú hefir svipað mál komið fyrir í Norrköping í Sviþjóð.
Thyseli sóknarprestur hefir notað svohljóðandi formála við
lestur trúarjátningarinnar í guðsþjónustunni: „i.átom oss nu,
i den mán vi med sanning kunna det, instámma i kyrkans av
álder brukade bekánnelse" (þ. e.: Látum oss nú, að því leyti,
scm vér getum það í sannleika, taka undir trúarjátningu þá,
sem kirkjan hefir notað öldum saman). Nokkrir sóknarnefndar-
menn í Norrköping hafa kært sr. Thysell fyrir kórsbræðrum í
Linköping, en Tliysell segist verða að gera þetta samvizku sinn-
ar vcgna og auk þess hljóti hann að taka tillit til „samvizku-
frelsis hinna mörgu“, sem geti alls eigi lengur samþykt þessa
gömlu trúarritsmíð kirkjunnar. Af þessu má sjá, að stöku prest-
ur hefir fengið ónotalegt samvizkul>it út af notkun postullegu
trúarjátningarinnar í guðsþjónustunni, og sýnt bæði andlega
hæversku og þrek til að rísa gegn svo óhæfilegri samvizku-
kúgun helgisiðaformsins. B. K.
Prestafélagsritið 1927 er nýkomið út. í þvi eru margar grein-