Alþýðumagasín - 01.11.1933, Page 13

Líður í minni liðin stund
líkt og ómur af fjarru kvaki,
við Gunna áttum ástafund
um óttu að húsabaki.
Hönd þín lagðist að hálsi mér,
hjartað barðist af þrá og efa.
O, hve var sælt að þiggja af þér
þú naust svo vel að gefa.
Pú varst svo ung og ör og væn
og eftirlát í vörnum þínum.
Nóttin var hljóð og grösin græn. --
Það geymist í huga mínum.
>1. b. c.
11