Útvarpstíðindi - 11.03.1940, Blaðsíða 14

Sigmund. Birger. Asbjöm.
BÓKIN SKÍÐASLÓÐIR eftir Sigmund Ruud, í þýðingu ívars Guðmundssonar
blaðamanns, hefur verið send Útvarpstíðindum, og óskað umsagnar.
Þetta er skemmtileg bók, þó nokkuð „spennandi“ með köflum — en auk þess eru
í henni ýmsar hugkvæmar bendingar, sem skíðafólki munu koma vel.
Höfundurinn, Sigmund Ruud, er næst-elztur hinna fimm Ruuds-bræðra, sem allir
hafa getið sér góðan orðstý sem skiðamenn. — Ungur yfrvann Sigmund elzta bróð-
urinn, Thormod, erl svo kom Birger (sá, er hér kom í fyrra), og dugði betur en báðir
þeir eldri. — Og svo var það hér um árið, þegar þeir Sigmund og Birger voru á ferða-
lagi vestur i Ameríku til að sýna listir sinar, að fregn konf, um það, að yngsti bróðir-
inn, Asbjörn, hefði unnið heimsmeistaratitilinn í skíðastökki á móti í Finnlandi.
Mikill hluti bókarinnar er frásögn um frægð og sigurvinninga þeirra bræðra —
slcrifuð á léttan og gamansaman hátt — einskonar dagbókarþættir. — Bókin er snotur
að frágangi og prýdd mörgum ágætum myndum. K. F.
Erindi Þorst. Þorsteinssonar skipstjóra
voru heldur laus í sniðum, en hefðu þó e. t.
v. getað orðið viðunanleg, ef hann hefði
haldið sig við endurminningarnar, en ekki
farið að ræða um útgerð almennt, hag út-
gerðarfyrirtækja o. s. frv.
Erindí Einars Sæm., um hestavísur, voru
líka óskemmtilegri en vænta hefði mátt af
þeim góða manni. Þar var alltof mikið til-
týnt af þulum og miðlungs vísnahnoði, svo
við lá, að fallegu vísurnar hyrfu í skarnið.
Erindi hans bar þess ljóst vitni, að mikið
hefur verið ort af hestavísum, og á Einar
þakkir skildar fyrir að hafa safnað þeim,
en í útvarpið átti hann ekki erindi nema
með þær allra beztu. Sá var líka ókostur á
flutningnum, að sumar vísurnar (einkum í
lok fyrra erindis) voru of hratt lesnar. Það
er betra að fara sér hægar, þó yfirferðin
verði minni, en að það njóti sín ekki, sem
lesið er.
Eg hefi áður farið viðurkenningarorð-
um um ýmis atriði á kvöldvökunum í vet-
ur, bæði erindi, upplestur, söng, kveðskap
o. fl. Ég tel óþarft að endurtaka það hér,
er ég ræði um kvöldvökurnar i heild. Að
lokum vil ég nefna til viðbótar nokkur er-
indi á kvöldvökunum í vetur, sem ánægju-
legt hefur verið að hlýða á. Þau eru því
miður allt of fá: Eru það erindi Knúts
Arngrímssonar frá írlandi, Ragnheiðar
Hafstein um brezka útvarpið, Baldurs
Bjarnasonar, Jóhanns Kúld, Jónasar Sveins-
sonar læknis um „örlagaríka læknastyrj-
öld“ og Guðrúnar Björnsdóttur um Flóru-
ferðina. J.
Gætum við ekki fengið meira af upp-
lestri á kvöldvökunum? Það eru t. d. sjald-
an eða aldrei lesnai' smásögur í útvarpið,
hvorki þýddar né frumsamdar. Það er orð-
ið nokkuð langt síðan við höfum fengið að
heyra smásögur eftir Þóri Bergsson, Hall-
dór Stefánsson, Hjört Halldórsson og' Ólaf
Jóh. Sigurðsson, sem allir skrifa ágætar
smásögur. Kvöldvökurnar þurfa að verða
slcemmtilegri en nú er. St. St.
338
ÚTVARPSTÍÐINDI