Jazzblaðið - 01.02.1948, Blaðsíða 11

___________________Spurningar og svör____________________________________
í hverju blaði verður spurning um eitthvað efni viðvíkjandi jazz, lögð fyrir nokkra
hljóðfæraleikara og svör þeirra birt um leið.
Spurning þessa blaðs hljóðar þannig: Ef þér gæfist kostur á að stjórna sex manna
hljómsveit, hvernig myndurðu þá hafa hljóðfæraskipunina og hvaða stíl myndirðu
lita hana leika?
Hér fara á eftir svör þeirra manna, er spurð'ir voru.
Axel Kristjánsson guitarleikari í hljómsveit Björns K. Einarssonar.
Minn uppáhalds sextet er Benny Goodman sextettinn og ef ég stjórn-
aði sex manna hljómsveit mundi ég hafa hljóðfæraskipunina þá sömu
og þar. En hún er klarinett, vibrafónn, guitar, píanó, bassi og tromm-
ur. Stílinn mundi ég að sjálfsögðu vilja láta vera sem líkastan þeim
sem B. G. sextettinn hefur þ. e. a. s. hundrað prósent swing, en um-
fram allt ekki beinar stælingar.
Guömundur Vilhergsson tromnetleikari í K. K. sextettinurn.
Fyrst af öllu er að raða niður í rhythmann, og legg ég mest upp úr
að hafa hann sem fullkomnastan og hefði því rhythmahljóðfærin
fjögur, píanó, trommur, bassa og guitar. Biásturshljóðfærin mundi
ég svo hafa trompet og tenór-saxafón.
Stíllinn ætti að vera sem ailra léttastur, þ. e. a. s. sem mest swing.
Þar sem vart er hægt að leika be-bop nema menn séu því tekniskari,
kemur það víst ekki til greina, en gaman væri að geta leikið nokkur
be-bop lög.
Jónas Dagbjartsson tromnetleikari í hljómsveit Aage Lorange.
Er Jónas var spurður sagði hann að við slík skilyrði, sem eru hér
á landi fyrir danshljómsveitir, þyrfti margt að taka með í reikning-
inn. Það er ekki einungis að geta leikið góðan jazz, heldur og þurfa
menn að geta leikið og verða oftast að leika dægurlög þau, sem
ganga í það og það skiptið, og eins tangóa, valsa og þesskonar
músik, sem alls ekki er hægt að kalla jazz. Hann baðst þessvegna
undan því að þurfa að svara þessu nánar, en við létum það gott
heita því þetta, sem hann nefnir er vissulega stórt atriði.
Ólafur G. Þórhallsson guitarleikari og söngvari.
Ef ég ætti þess kost að stjórna sex manna hljómsveit og hefði frjáls-
ar hendur með hljóðfæraskipun, myndi ég helzt kjósa að hafa í henni
trompet, tenór-saxafón, píanó, bassa, guitar og trommur. (Æskilegt
væri að saxafónleikarinn léki einnig á klarinett).
Akjósanlegast væri auðvitað að hljómsveitin myndaði sér sinn eigin
stíl, sem mest frábrugðinn öðrum, en skemmtilegasti stíll slíkra
hljómsveita (þ. e. a. s. með áðurgreindri eða svipaðri hljóðfæraskip-
un) er að mínu áliti hinn létti og hugmyndaríki stíll Septets Benny
Goodman og Quintets Count Basie.
JardUií 11