Jazzblaðið - 01.07.1948, Blaðsíða 13

músik og fannst mér Monk vera sá bezti,
en hann er sagður vera einn brautryðjend-
anna í þessum stíl. Trompetleikarinn lagði
sig allan fram við að líkjast meistaranum
Gillespie, en var nokkuð óöruggur. Scott
er einn hinna fáu klarinetleikara, sem Be-
bop leika. Troman er nokkuð þekktur bassa-
leikari og Catlett veit ég að allir kannast
við. Eftir að hafa heyrt þarna í allsæmi-
legri Dixieland hljómsveit og ekki eins
góðri Be-bop hljómsveit, lagði ég leið mína
1 næsta kjallara, er bar nafnið „Down
Beat“, en þar hefur Billie Holiday sungið
sem lengst. Stuttu eftir að ég kom inn lau,k
A1 Russel tríóið leik sínum. Skipun þess
er sú sama og hjá King Cole: píanó, guitar
og bassi; Russel lék á píanóið og söng. Á
eftir þeim kom quintet Bill Johnson, sem
er nýstofnaður og talinn eiga mikla fram-
tíð fyrir sér. Bill leikur á altó-sax og klar-
'net, en hinir á píanó, guitar, bassa og
trommur. Þeir léku hinn fágaðasta jazz og
Hktust talsvert Cole tríóinu, þó hljóðfæra-
skipun sé nokkuð önnur.
Loksins kom hin langþráða stund. Söng-
konan Ella Fitzgerald tók til að syngja,
en það var rpi einmitt eftir henni, sem
nllir höfðu beðið. Þarna söng hún óslitið
i hálfa klukkustund hvert lagið öðru betur.
Eitt þeirra var „Lady by good“, sem hún
er nýlega búin að syngja inn á plötu, sem
þegar er álitinn vera einhver bezta jazz-
platan, sem nokkurn tíman hefur verið bú-
ln til. Hún syngur lagið í „scat“-stíl og
vefur inn köflum úr hinum og þessum lög-
um, líkir einnig eftir „syngjandi bassaleik-
aranum“ Slam Stewart, tenór-sax „fraser-
ingurn" og mörgu fleiru skemmtilegu.
Næsti klúbbur var svo „Three Deuces“,
þar sem Slam Stewart quartettinn var sem
lengst í fyrra og heyrði ég einmitt þá í
þeim og eins Don Byas tenór-saxafónleik-
aranum, sem lengi vel lék hjá Count Basie.
Nú var þar Be-bop hljómsveit Bill Harris,
sem til var orðin þannig, að þegar Woody
Herman hljómsveitin leystist upp fyrir
stuttu, tóku þeir Bill Harris og Flip
Phillips sig saman og stofnuðu litla hljóm-
sveit. Harris var eins og flestum er kunn-
ugt aðalstjarnan í Herman hljómsveitinni
og Flip þá engu síðri með tenór-saxinn.
Með þeim Bill og Flip voru Dave Tough
á trommur, hann lék áður fyrr hjá Her-
man, Clyde Lombardi lék á bassann og
hefur hann einnig verið hjá Woody. Píanó-
leikarinn var svo Teddy Napoleon, sem
margir kannast við úr Gene Krupa tríó-
inu og hljómsv. Það leikur enginn vafi á,
að þetta er bezta litla hljómsveitin hér úti
um þessar mundir, að minnsta kosti gæti
ég hlustaði á þá Bill og Flip allt til dóms-
dags, þó Tough sé nokkuð hávaðasamur,
enda fellur honum bezt að leika í stórri
hljómsveit. Því miður liættu þeir eftir hálf-
Flip Phillips.
an tíma og tók þá við quartet, sem Sam
Caplan var með. Hann leikur á fiðlu og
ef ég man rétt þá lék hann fyrstu fiðlu
hjá Harry James hér á árunum. Með hon-
#a,:lfaU 13