Jazzblaðið - 01.02.1951, Side 17

LENNIE
Á sama hátt og hinir tveir upphafs-
menn Be-bop tónlistar, þeir Dizzy Gille-
spie og Charlie Parker, hafa opnað
augu svartra hljóðfæraleikara fyrir
þessari nýju stefnu innan jazzins, hafa
þeir einnig með brautryðjendastarfi
sínu lokkað marga hina hæfustu hvítra
hljóðfæraleikara, m. a. Stan Getz, Red
Rodneý, Neil Hefti og Lennie Tristano,
inn á sömu braut. Einn hinn athyglis-
verðasti þessara ungu manna er Lennie
Tristano. Því að það er ekki einungis
að hann sé mjög svo umtalsverður sem
einleikari, heldur einnig sem útsetjari
nýrra hugmynda af frábærri smekk-
vísi. Einn hinna ungu, hvítu hljóðfæra-
leikara í smáhljómsveit Lennies hefur
nú um tveggja ára skeið sýnt það svart
á hvítu, að hann er tvímælalaust einn
bezti hvíti einleikari hins nýja stíls.
Maður þessi er Lee Konitz.
ÆVIFERILL
Lee Konitz er fæddur í Chicago árið
1927, lék á klarinett, síðan á tenórsax.
í hljómsveit Gay Claridge, þá í hljóm-
sveit Teddy Powell (1942), sem stuttu
seinna var leyst upp. Hann gekk nú í
hljóðfæraleikarafélag (á alto sax.) og
réði sig að því búnu í hljómsveit Jerry
Wald. Síðan verður dálítið hlé á frægð-
arferli Konitz — því hléi varði hann til
þess að fullnema sig við Roosevelt há-
skólann. En er þaðan kom, árið 1947,
komst hann í hljómsveit Claude Thorn-
hill. Með henni lék hann inn á margar
plötur fyrir plötufyrirtækið Columbia,
meðal þeirra voru Anthropology og
Yardbird Suite, sem margir þekkja.
í september 1948 lék hann með hljóm-
sveit Miles Davis á Royal Roost og
síðan með Tristano. Við kosningar jazz-
blaðsins „Down Beat“ um beztu jazz-
hljóðfæraleikarana 1950, hlaut hann
annað sæti — varð næstur á eftir
Charlie Parker.
STÍLLINN
Við myndun stíls síns hefur Lee Kon-
itz orðið fyrir ýmsum áhrifum, þó lang-
mestum frá Charlie Parker, en þeim
bregður all oft fyrir í leik hans, sem þó
er „mattari" og ekki eins fjölskrúðugur
og leikur Parkers — einnig gætir þar
lítið hins brennandi ofsa, sem svo mjög
eipkennir leik „The Bird“ („fuglsins“
— gælunafn Charlie Parkers). Og hinn
geysilegi kraftur og óendanlega „swing“
í leik Parkers, kemur ekki fram í leik
Lee Konitz.
TÓNN
Einleikar Konitz bera vott um áhrif
frá Tristano — mikil notkun „chi-oma-
tiskra" skala og afar óreglulegar áherzl-
ur — og vart getur maður vai’izt því að
finnast þeir dálítið einhliða á köflum.
<$>-----------------------------------<s>
Grcin Jicssi, scm er eftir Robcrt Aubert
og: Jean-Frangois Quievreux er þýdd af
ÓLAFI G. ÞÓRIIALLSSYNI
úr franska jazzblaðinu „ J a z z H o t “.
4>--------------------------------->--
JazMaíiS 17