Jazzblaðið - 01.02.1951, Side 16

mjög gaman að hlusta á hann. Og mér
þykir t. d. skemmtileg verk þeirra
Hindemith og Debussy“.
„Heldur þú að Dixieland jazz nái aft-
ur almennum vinsældum í Bandaríkjun-
um?“ t
„Nei. — Þú getur kallað það Dixie,
Bop, Progressiv, Cool og fleira og fleira.
Ég held, að það hafi aHt rétt á sér og
muni halda áfram að þroskast. Öll teg-
und tónlistar getur gert það“.
„Hvað finnst þér um Duke Elling-
ton?“
„Hann er hinn eini og rétti snilling-
ur jazzins".
Og síðan gekk hann í burtu, bar saxó-
fóninn að vörunum, lygndi augunum
aðeins um leið og hann settist og byrj-
aði á enn einni sóló.
Benny Aaslund.
f
Jón Steingrímsson
MeíS hinu sviplega flugslysi fyrir
nokkru var stórt skar.% höggvið í
okkar fámennu fylkingu.
Me'Öal þeirra, er fórust var átján
ára gamall piltur, Jón Steingríms-
son í hljómsveit Haraldar Guð-
mundssonar f Vestmannaey jum,
sem þegar var orÖinn nokkuíS
þekktur í hópi hljótSfæraleikara og
meÖal jazzunnenda, fyrir gótSan
píanóleik.
Sá, er þetta ritar, tók fljótt eft-
ir, eins og aÖrir, er ólust upp með
og umgengust Jón, a$ hugur hans
hneigÖist fljótt atS tónlist. Mjög
ungur var hann farinn aÖ leika á
orgel, sem hann síc5ar lagtSi enn
meiri rækt viÖ, meÖ því a?S fara
til Reykjavíkur, þar sem hann fékk
gó'Öa tilsögn.
Á jazzhl jómleikum þeim, sem
haldnir voru hér nokkru fyrir jól,
tóku margir eftir hinum góÖa leik
Jóns í hljómsveit Haraldar, og var
engum blöÖum um þaÖ aÖ fletta,
aÖ hér var efni á ferÖinni. Hann
hafÖi aÖeins leikiÖ í ár meÖ Har-
aldi, en sýndi mikinn áhuga og
virtist hann eiga glæsta framtíÖ
fyrir sér.
MeÖ þessum fáum línum vill
undirritaÖur taka sér þaÖ leyfi,
fyrir hönd hljóÖfæraleikara og
jazzunnenda um land allt, aÖ
votta foreldrum Jóns og ættingj-
um hjartanlegustu samúÖ.
G. P.
16 JaxzlUií