Jazzblaðið - 01.12.1952, Blaðsíða 15

&nar ^ói
onóion:
LITIÐ EITT UM
^y4rt 4Jatum
Art Tatum er fæddur árið 1915 í
Dayton, Ohio. í æsku lék hann á fiðlu,
en tók svo að nema píanóleik og kom
fram sem áhugapíanisti í útvarpsstöð
fæðingarbæjar síns. — Síðan fluttist
hann til New York og lék þar talsvei’t,
bæði með hljómleikaflokkum, inn á plöt-
ur og í útvarpið. — Þetta var á árunurn
1932—1936. Árið 1937 stofnaði hann
kvintet í Hollywood, með lítt þekktum
mönnum. Kvintet þessi lék inn á nokkr-
ar plötur, sem hlutu góða dóma.
Á næstu árum lék Tatum mikið inn á
plötur, sem þóttu hver annarri betri. —
Tatum sagðist þá hafa oi’ðið fyrir mikl-
um áhrifum frá Fats sáluga Waller,
sem þá gnæfði einna hæst allra jazz-
leikai'a.
Árið 1943 stofnaði Tatum tríó, með
þeim Tiny Gi’imes guitarleikara og Slam
Stewart basaleikara. Náði það feikna
vinsældum. Bei’a plötturnar „The man
I love“, „Flying home“, „Body and Soul“
oft hefur leikið í BBC og er eflaust
mörgum kunn hér. Hljómsveit þessi var
góð í sínum flokki. Lék skínandi dans-
músik, og var með þrjá heldur en fjóra
fyrirtaks söngvara, þar á meðal negi’a-
söngkonuna Marian Williams, sem bar
þarna af.
Hef ég þá drepið lauslega á það helzta,
sem fyrir augu og eyru bar, og vænti
þess að einhver hafi orðið fróðari við
að Iesa þetta. Satt að segja er enskt
jazzlíf heldur lágkúrulegt. Breiddin er
enn sem komið er sáralítil, en til eru
bei’a glöggt vitni um hinn ágæta leik
tríósins.
Tatum þykir kærkominn gestur á jam.
sessionum og Esquii’e-platan „Mop, Mop“
sem leikin var við eitt slíkt tækifæri,
er eitt það bezta, sem hann hefur gei’t.
Stundum þegar Tatum hafði spilað
langt fram á nótt á 52. götu (52nd
street), fór liann upp í Hai'lemhverfið
og inn á einn þeiri'a veitingastaða, sem
eru opnir fi’am undir morgun. Hann
leit þá fyrst í kring um sig með eftir-
væntingu, pírði undan hálflokuðu augna-
lokinu á sínu eina heila auga. Oftast
fann hann einhvern til að spila með sér,
einhvei’ja óvenju hugi’akka, en jafn-
framt einfalda, sál. Því að þetta voru
orustur í tónum og sigurvegarinn var
alltaf Ai’t Tatum, sem lagði andstæðing
sinn að velli með óviðjafnanlegri leikni
við nótnaborðið.
En Art Tatum hafði einnig sínar
FRAMHALD * bls. 18.
menn sem bera höfuð og herðar yfir
hina, menn sem áreiðanlega gætu leikið
við hliðina á fi’emstu snillingum jazzins
í Bandaríkjunum, menn eins og Ronnie
Scott, Victor Feldman, Jimmy Deuchar,
Tony Kinsey, Tommy Whittle og Jack
Parnell, og mun hópur þessi margfald-
ast á næstu árum, því að fjöldi ungra
jazzleikai’a er að koma fi’am, piltar eins
og trommuleikarinn Alan Ganley, sem
ég nefndi hér að fi'aman, og bráðlega
mun taka sæti við hliðina á fyrrgreind-
um mönnum. S. G.
$a~LUd 15