Jazzblaðið - 01.12.1952, Síða 14

gaum. — Ti'ommuleikarar með stórum
hljómsveitum eru upp og niður, en þar
ber þó af Jack Parnell, og síðan Phil
Seaman, sem er einmitt trommuleik-
arinn í Parnell hljómsveitinni. Leikur
hans er afburða góður og er Phil að
margra dómi sagður bezti trommuleik-
ari Englands í stórri hljómsveit.
Dill Jones.
Ef til vill hef ég eytt of miklu rúmi
í að skýra frá trommuleikurum, en mér
verður það af skiljanlegum ástæðum
vonandi fyrirgefið. Svo að ég snúi mér
að bassaleikurunum, þá eru þeir yfir-
leitt lélegir. Þeir sem helzt komu til
greina voru Lennie Bush og Sammy
Stokes. Lennie lék með Tommy Whittle
og Stokes með Parnell. Að sjálfsögðu
er ekki þar með sagt, að mér hafi gefist
kostur á að heyra til allra enskra bassa-
leikara, en þessir tveir voru af öllum
sagðir þeir fremstu. Ég er nærri þvi
viss um, að þeir mundi báðir selja hljóð-
færin, ef þeir heyrðu í Jóni okkar Sig-
urðssyni, svo miklu fremri er hann
þeim.
Píanóleikarar eru margir, en fáir af-
burða góðir. Dill Jones ber þar höfuð
og herðar yfir, og eins heyrði ég í
blindum pianóleikara, að nafni Eddie
Thompson, sem mér fannst athyglis-
verður, En mér skilst að hann sé ekki
mikið þekktur. Einnig voru píanóleik-
arar þeirra Tito Burns og Jimmy Walker
mjög góðir, en ég var einmitt viðstadd-
ur útvarpssendingu hjá BBC, þar sem
þessar tvær hljómsveitir léku. Er ég þá
kominn að kaflanum, sem nefna mætti.
Jazz i RBC.
BBC er heimskunn útvarpsstöð, og að
áliti flestra íslendinga, sem til þessarar
stöðva hlusta einhver allra fremsta út-
varpsstöð í heimi. Englendingar eru nú
á annarri skoðun. Keppist hver sem
betur getur við að hlusta á Evrópískar
stöðvar, svo lognmollulegt þykir útvarps-
efni BBC. Jazzmúsik verður svo til al-
gjörlega útundan. Reyndar er jazzþátt-
ur einu sinni eða tvisvar í viku, 20—30
mínútur í hvort sinn, en hvað er það
fyrir milljóna þjóð, þær tvær hljóm-
sveitir, sem ég minntist á voru einmitt
að leika í jazzprógrammi og voru með
sín þrjú lögin hvor. Kynnir á þessu pró-
grammi var góðkunningi okkar Steve
Race, sem lék á píanó með Buddy Feat-
herstonahugh hér fyrir nokkrum árum.
Steve er vinsæll maður í ensku jazzlífi.
Hann er skínandi píanóleikari og út-
setjari, skrifar auk þess gagnrýni fyrir
nokkur músíktímarit, og er öllum stund-
um önnum kafinn við að setja saman og
kynna þætti við BBC. Bað Steve mig
að færa öllum kunningjum sínum hér
sínar beztu kveðjur.
Mér gafst ennfremur kostur á að
vera viðstaddur nokkrar aðrar útsetn-
ingar hljómsveita í BBC, en ekkert af
því var það sérstakt, að það taki því að
minnast nánar á það.
Stórar hljómsveitir
eru margar í Englandi, en fæstar
þeirra þykja miklar jazzhljómsveitir. —
Gafst mér því miður ekki tækifæri til
að heyra til nema tveggja þeirra, þar
sem þær leika flestallar á sumarskemmti-
stöðum á þeim tíma árs, sem ég var
staddur í London. Þó heyrði ég í hljóm-
sveit Vic Lewis, sem staðið hefur mjög
framarlega í hópi stórra hljómsveita.
Leikur þessarar hljómsveitar var mjög
losaralegur, eiginlega hvorki fugl né
fiskur. Sólistar voru nokkrir ágætii',
m. a. Vic Ash klarinetleikari og Ronnie
Chamberlain saxófónleikari. — Einnig
heyrði ég til hljómsveitar Oscar Rabin,
sem er 16 manna danshljómsveit, sem
14 JazztUiá