Útvarpsblaðið - 03.06.1951, Blaðsíða 7

Hoederer, gamall og reyndur baráttumaður,
vill ganga til samvinnu við borgaraflokkana
i landinu um myndun samsteypustjóérnar,
en aðrir telja það hið mesta óráð og augljóst
brot á stefnu flokksins.
Mótstöðumenn Hoederers afráða að láta
myrða hann og velja ungan flokksmann,
Hugo, til þess að framkvæma það verk. Er
það hugsjónamaður, kominn af auðugu fólki,
sem vill sýna og sanna hollustu sína við flokk-
inn með slíkri dáð. Hann myrðir Hoederer.
Hugo fær fangelsisdóm fyrir morðið. Hann
situr inni í þrjú ár. Þegar hann er laus, leitar
hann til aðalstöðva flokksins, en á meðan
hann sat í fangelsinu, hefur hann orðið þess
áskynja, að margt kunni að hafa breyzt.
Hann fær líka fljótt sönnun þess. Forráða-
menn flokksins standa nú í nánu sambandi
við móðurflokkinn rússneska. Og það hefur
komið upp úr dúrnum, að stefna Hoederes
var'hin eina rétta; hann er því talinn flokks-
helgur píslarvottur, og rætt hefur verið um
að reisa honum líkneski, — en Hugo hefur
drýgt morð og brotið af sér velþóknun flokks
ins, sem hefur reynt að láta líta svo út, sem
Hugo hafi gengið afbrýði til verknaðarins,
en flokksáhrif hafi þar ekki verið um að ræða.
Það er því aðeins um eitt að gera, — flokk-
urinn verður að refsa Hugo fyrir alvarlegt
agabrot, og ekki er um nema eina refsingu
að ræða.
Jean-Paul Sartre er talinn einn athyglis-
verðásti núlifandi rithöfundur Frakka. Hann
er prófessor í heimspeki, og höfundur og
brautryðjaudi nýrrar heimspekistefnu. Hann
hefur samið mikið af smásögum, viðamiklar
skáldsögur og heimspekirit. Mesta eftirtekt
hafa leikrit hans þó vakið, en auk sjónleiks-
ins „Flekkaðar hendur“, hefur hann samið
fjóra sem allir hafa náð mikilli frægð; „Flug-
urnar“, „Luktar dyr“, „Dauðir án grafar“ og
„í nafni velsæmisins“, en það leikrit hefur
verið flutt í útvarpið fyrir nokkru síðan.
LARUS PÁLSSON
hlaut óskipt lof allra fyrir leikstfórn og svið-
setningu sjónleiksins „Flekkaðar hendur', en
sjónleikurinn krefst mikillar kunnáttu, smekk
vísi og hugkvæmni, svo að hann njóti sín.
Lárus er einn hinna þriggja fastráðnu leik-
stjóra þjóðleikhússins, og hefur þegar unn-
ið eftirminnilega sigra í því sviði, til dæmis
leíkstjóm og sviðsetningu sjónleiksins „ís-
landsklukkan“ eftir Halldór Kiljan Laxnes.
Þess utan er Lárus Pálsson einn snjallasti
„karakterleikari“, sem við eigum ná, og hafa
margar þær persónur, sem hann hefur skapað
á leiksviði, orðið leikhússgestum ógleyman-
legar. Ef til vill er þó Karl Frakkaprins í leik-
riti Bernard Shaw „Heilög Jóhanna“, mesta
afrek Irans á því sviði, og einstætt í sinni röð
vegna hins djúpa skilnings og hnitmiðaðrar
túlkunar sem persónusköpun leikarans hygg-
ist á, Útvarpshlustendum er Lárus Pálsson
:ið góðu kunnur sem leikstjóri og leikari í
mórgum útvarpsleikritum.
Sjá myndir úr leikritinu á næstu síðu
ÚTVARPSBLAÐIÐ
7