Útvarpstíðindi - 01.03.1953, Síða 9

KVEÐJUORÐ
Ég er kominn til að kveðja. Ég hef sagt af
mér, eins og ríkisstjórn í lýðræðislandi, sem
ekki hefur tekist ,þrátt fyrir góðan vilja, að
verða þjóð sinni að skapi um úrlausn mála. —1
Nú skortir ekki lesefni á Islandi; og til hvers
skyldi íólk sitja á skólabekkjum árum saman
og lxra crlend tungumál, ef þaö fengi svo ekki
átölulaust að nota menntun sína til þess að
lesa það úrvali erlendra tímarita, sem nú er á
boðstólum? Ekki gat ég þó að því gert, þótt mér
rynni það til rifja, er síðasta blað Útvarpstíð-
inda — með Gunnar Gunnarsson skáld á for-
síðu, hvarf á bak við dönsk familíublöð og
amerisk kvikmyndarit í bókabúðunum hérna í
Reykjavík; en mér er málið skylt. — Enn ein
tilraunin til að halda út bókmenntablaði á ís-
landi hefur mistekist.
En Utvarpstíðindi verða áð lifa. Nú taka við
þeim nýir menn, sem ætla að leggja á það á-
herslu, að gera ritið að skemmtilegu útvarps-
blaði. Þeir hafa að mörgu leyti góða aðstöðu til
að láta það takast. Ég vona, að hinir mörgu
vinir Utvarpstíðinda út um landsins byggðir,
veiti þeim aðstoð sína.
Er ég nú' kveð Útvarpstíðindi, vil ég nefna
einn mann, sem ég þakka sérstaklega fyrir
drengilegan stuðning við ritið, fyrr og síðar.
Það er Jónas Þorbergsson, fyrrverandi útvarps-
stjóri. í samráði við hann voru Útvarpstíðindi
upphaflega stofnuð. Hann skildi manna bezt
nauðsyn þessa rits, og taldi alltaf sjálfsagt, að
Ríkisútvarpið styddi það fjórhagslega og á ann-
an hótt, svo að það gæti, við hlið síns stóra
bróður, gegnt því hlutverki, sem því var og
verður jafnan ætlað: að styðja Ríkisútvarpið í
menningarbaráttu þess, en vera jafnframt vett-
vangur fyrir gagnrýni fólksins. — Hann mat
góðan vilja þeirra, sem að þeim stóðu. Fyrir
þetta ber okkur að þakka honum.
Ég óska svo lesendum Útvarpstíðinda alls
góðs og þakka samfylgdina nú og áður.
Jón úr Vör.
Ég hef nú selt þeim, Guðm. Sigurðssyni, rit-
stjóra og Jóhannesi Guðfinnssyni lögfræðingi,
útgáfurétt og eignir Útvarpstíðinda. Ég á þó
öll útistandandi árgjöld fyrir 1952, enda eru
nokkur víxlagrey í lánsstofnunum hér syðra,
sem greiða þarf. Enn fremur held ég eignarrétti
á nokkrum hluta af upplagi Útvarpstíðinda 1952.
Heyrt og séíi á tónleikum
Það bar til nýlundu á dögunum, að
hér var á ferðinni hljómsveit bandaríska
flughersins — The U. S. Air Force Band
— og voru tónleikar, sem hún hélt fyr-
ir styrktarmeðlimi Tónlistarfélagsins
teknir á segulband og útvarpað hinn 17.
febr. s. 1. Hljómsveit þessi telur um 75
meðlimi og er talin ein hin glæsilegasta
sinnar tegundar, sem völ er á. Þá var
og með hljómsveitinni mjög skemmti-
legur karlakór, og vöktu tveir einsöngv-
arar hans mikla athygli. Efnisskrá tón-
leikanna var mjög vönduð. Voru á henni
m. a. verk eftir Rossini, Tschaikowsky,
Schostakowich og Katschaturian. Þá lék
hljómsveitin og „amerískan jazz“ eftir
Hill, og var honum tekið með miklum
fögnuði, enda ekki ófróðlegt að sjá
þenna fjölmenna hóp hljóðfærablásara
úr landi jazzins sýna þá „list“. Þegar
Ragnar í Smára, form. Tónlistarfélags-
ins tilkynnti áheyrendum að þau ósköp
ættu að ske, komst hann m. a. svo að
orði, að mörgum mundi leika forvitni
á að sjá leikinn jazz, og bætti svo við:
„Ég segi sjá, því við, sem eldri erum,
lítum á slíkt sem nokkurs konar fim-
leikasýriingu."
Annars voru tónleikar hinnar amer-
ísku hljómsveitar hinir ánægjulegustu
og mikill fengur tónlistarlífi borgarinn-
ar og útvarpshlustenda.
— Eins og þeir muna, sem fengu boðsbréf mitt
um Útvarpstíðindi s. 1. vor, gerði ég ráð fyrir
að reka ásamt útgáfunni fyrirtæki, sem heita
átti Bókamiðlun. Nú mun ég snúa mér að því
verkefni, og verða birtar hér í ritinu orðsend--
ingar frá mér um það nú á næstunni.
J. ú. V.
ÚTVARPSTÍÐINDI
9