Morgunblaðið - 07.06.2009, Qupperneq 29

29
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 7. JÚNÍ 2009
Guðrún „Ég var orðin vön því að eignast nýtt
og nýtt systkini þegar Margrét bættist í hóp-
inn. Þegar hún kom heim af spítalanum man
ég eftir því hvað mér þótti strax undurvænt
um hana og hvað ég hlakkaði til að koma heim
úr skólanum og standa við vögguna og horfa á
hana. Þessi tilfinning hefur fylgt mér síðan.
Það hefur auðvitað sett mark á hana að hún er
yngst og lengi framan af þurfti hún að berjast
fyrir plássinu í systkinahópnum. Hún var
mjög viðkvæm fyrir því, þegar henni fannst
við hin eldri vera fullorðin en ekki hún. Hún
var lengi litla barnið í hópnum og það hefur
ekki alltaf verið gaman.“
Sigurvegari
„Við elskuðum hana öll en ekki á jafn-
ingjagrundvelli. Að hluta til á ég það til að
mæðra hana og stundum hefur það pirrað
hana en það er eins með hana og dætur mínar
þrjár að sambandið við þær og hana er miklu
meira jafningjasamband en áður. Segja má að
kynslóðirnar hafi ruglast vegna þess að hún
var átta ára þegar ég eignaðist mína fyrstu
stelpu, Sóleyju. Þær hafa alla tíð verið mjög
nánar og meira systur en eitthvað annað. Þær
voru svo nánar að ef önnur datt og meiddi sig
eða var skömmuð þá grenjaði hin. Í gegnum
Sóleyju hefur Margrét verið með Sól-
eyjarkynslóð og Sóley heimtar að vera hluti af
okkar kynslóð í gegnum Margréti. Þær hafa
alltaf brúað bil fyrir hvor aðra.
Nýlega áttaði ég mig á því hvers konar
þroska og reynslu hún hefur aflað sér í gegn-
um tíðina. Hvernig hún til dæmis tekur á mál-
um þegar upp kemur ágreiningur eða einhver
gengur á hennar rétt. Þá hef ég oft orðið fjúk-
andi reið fyrir hennar hönd en svo átta ég mig
á því að hún hefur þann sjaldgæfa þroska að
lyfta sér yfir aðstæður og kemur dúndursterk
út úr því, kemur út sem sigurvegari.“
Afkastamikil
„Það fyrsta sem mér dettur í hug, þegar ég
er spurð um Margréti, er að hún er eina mann-
eskjan í lífi mínu sem fær mig til þess að finn-
ast ég tiltölulega aðgerðalítil, bara sunnudaga-
skólastúlka, vegna þess að hún er svo
gífurlega afkastamikil. Hún ræður við að hafa
svo margt í gangi í einu og gera það vel að ég
veit engin dæmi slíks. Mér finnst ég til dæmis
hafa verið tiltölulega dugleg í vor. Ég er búin
að ganga á Esju, Akrafjall og Leggjarbrjót og
að Glym. Á föstudag fyrir rúmri viku kom hún
frá Los Angeles og það var ferming hjá henni
á sunnudag. Á mánudag hljóp hún á Eiríks-
jökul og á þriðjudag á Snæfellsjökul. Í sam-
anburði er það sem ég hef verið að ganga eins
og að ganga út í búð.
Um daginn var hún á spítala eftir aðgerð og
á vöknuninni lauk hún við að fara yfir essin í
orðabókinni sem hún er að vinna að meðfram
öllu öðru. Eftir hnéaðgerð fór hún beint úr að-
gerðinni í kennslu, það leið yfir hana og það
varð að ná í hana. Þetta er dæmi um að stund-
um kann hún sér ekki hóf.
Hún er eldklár. Í skóla tók hún gjarnan
helmingi meira nám en aðrir og á helmingi
styttri tíma. Hún reif upp spænskudeildina í
Háskóla Íslands og nemendum þar fjölgaði
mikið. Hún kom á alþjóðlega stöðluðum próf-
um til þess að tryggja að námið stæðist kröfur
hvar sem væri. Ég veit að hún hefur afkastað
miklu í HR líka. Hún er margra manna maki.
Hún tók doktorsprófið með þrjú lítil börn og
var meira eða minna í fullri vinnu allan tím-
ann. Síðan tók hún MBA-námið við HR líka í
fullri vinnu með börnin heima. Heimilið henn-
ar er eins og umferðarmiðstöð rétt eins og
heimili okkar var í gamla daga og kannski líka
heimilið hjá mér. Oft hafa strákarnir hennar
spurt hver kæmi í mat í kvöld en ekki hvort
einhver kæmi í mat í kvöld. Hún er alltaf með
fólk. Við í fjölskyldunni köllum það al-
þjóðadeildina og erum pínulítið afbrýðisöm,
því hún eyðir miklum tíma í það fólk sem hún
laðar að sér. Hún er alltaf með hóp af útlend-
ingum, börnum, sjúklingum og öldruðum und-
ir væng sínum. Þegar þau bjuggu í Sevilla á
Spáni fórum við hjónin í heimsókn til þeirra.
Við vorum rétt komin á staðinn þegar síminn
hringdi. Það var kona sem hún hafði hitt í
veislu og var við það að fæða barn en þær
höfðu sammælst um að Margrét færi til Madr-
ídar og yrði viðstödd fæðinguna. Við það sama
hoppaði Margrét upp í lest til þess að vera við-
stödd fæðingu hjá konu sem við þekktum ekki
neitt. Hennar síðustu orð áður en hún kvaddi
var að brýna fyrir okkur að hugsa vel um
norska skiptinemann sem við höfðum rétt hitt
úti á götu í Sevilla. Hún hafði boðið honum í
dagsferð með þeim hjónum og okkur og var
hrædd um að við þrjú myndum ekki sinna hon-
um nægilega vel.“
Takmörk
Margrét er gífurlega örlát og eitt af því
mikilvægasta og fallegasta sem hún hefur gert
fyrir mig var þegar hún tók elstu dóttur mína
að sér. Okkur hafði lengi dreymt um að fara til
útlanda og læra og þegar kom að því neitaði 16
ára dóttirin að fara með okkur. Við vorum í
ákveðinni klemmu en Margrét bauð Sóleyju
heim til sín og hafði hana í heimili hjá sér í tvö
ár. Þá var hún nýbyrjuð að búa með sínum
manni en gerði þetta af svo miklum rausn-
arskap og stórhug að það var næstum eins og
ég væri að gera henni greiða. Þetta var mér al-
gerlega ómetanlegt.
Margrét er mjög fljót að öllu sem hún gerir.
Fyrir skömmu vorum við saman á matsölustað
á Spáni. Ég var rétt sest og varla búin að taka
við matseðlinum þegar Margrét var búin að
„mynda“ allan matseðilinn, velja sér rétt og
panta hann. Ég var ekki búin að lesa fyrstu
línuna þegar hún var búin að afgreiða málið.
Hún fer gjarnan fram úr mér og það eru fáir
sem standast henni snúning. Það er aldrei
ónotuð stund hjá henni. Hún er alltaf á hlaup-
um og hún hringir gjarnan þegar hún er að
keyra á milli staða eða á göngu einhvers stað-
ar. Ég hef sagt henni að mörkin mín séu þar
að ég er hætt að tala við hana þegar hún er að
ryksuga og þegar hún er með hrærivélina í
gangi. Ég nenni því ekki.
Mér finnst eins og ég sé aldrei nógu góð við
hana. Ég skamma hana stundum eins og dæt-
ur mínar og átta mig svo á því að ég er að
skamma hana fyrir þætti sem eru alveg eins
hjá sjálfri mér. Það finnst mér ískyggilegt.
Hún er mjög góð mamma. Strákarnir henn-
ar eru ekki mjög vel tamdir, enda ekki uppeld-
islegt markmið, en þeir eru vel ræktaðir og
hún hefur lagt sig fram um að rækta stelp-
urnar mínar líka. Hún á það til að gefa gjafir
sem eru alveg út úr kortinu en þær eru alltaf
gefnar af heilum hug.“
Gæðastundir
„Eftir að kreppan skall á ákváðum við að
stofna ferðasnyrtistofu og við litum hárið hvor
á annarri. Kristín, systir okkar, er líka í því
kompaníi og úr þessu hefur okkur tekist að
búa til algerar gæðastundir. Þá naglalökkum
við okkur, sem við gefum okkur annars aldrei
tíma til, litum á okkur augabrýrnar og hlæjum
og flissum. Það er einmitt klassískt fyrir Mar-
gréti að hún er alltaf að gera margt í einu.
Þegar við hittumst til að lita á okkur hárið þá
erum við að hittast til þess að njóta samvista
en erum jafnframt að gera eitthvað.
Ég held að við séum báðar flinkar í því að
hafa það skemmtilegt og njóta lífsins alveg í
botn. Að sjá möguleikana. Við sjáum þá alltaf
og það er skemmtilegast þegar við sjáum þá
saman.“
Eins og sunnudagaskólastúlka við hlið hennar
‘‘OFT HAFA STRÁKARNIR HENN-AR SPURT HVER KÆMI Í MAT ÍKVÖLD EN EKKI HVORT EIN-HVER KÆMI Í MAT Í KVÖLD.
HÚN ER ALLTAF MEÐ FÓLK.
SUÐURLANDSBRAUT 6 – REYKJAVÍK
TEL. 354 588 8600 • FAX. 354 588 4464
Til hamingju með daginn!
Sjómenn!