Morgunblaðið - 18.06.2009, Blaðsíða 20

20 Daglegt líf
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 18. JÚNÍ 2009
Eftir Silju Björk Huldudóttur
silja@mbl.is
R
eynslan hefur kennt
okkur að það skilar yf-
irleitt litlum árangri að
skammast í þjóðum eða
ráðamönnum með vísi-
fingurinn á lofti. Árangursríkasta
leiðin til að tryggja dýravernd er að
koma á samræðum, auka skilning
manna á málefninu og bjóða heima-
mönnum aðstoð við að breyta högum
sínum,“ segir Robbie Marsland, yfir-
maður IFAW (International Fund
for Animal Welfare) í London, sem
nýverið dvaldi hérlendis og átti m.a.
fundi Jóni Bjarnasyni, sjávarútvegs-
og landbúnaðarráðherra, og Svandísi
Svavarsdóttur umhverfisráðherra.
Þetta var tólfta heimsókn Mars-
lands til Íslands á rúmum fimm árum
en hann hefur verið vakinn og sofinn
í baráttunni gegn hvalveiðum hér-
lendis síðan hvalveiðar í vísindaskyni
hófust á ný árið 2003. Á þeim tíma
hefur IFAW, að sögn Marslands, lát-
ið vinna fyrir sig úttekt á hvalkjöts-
markaði hérlendis, sem mun hafa
leitt í ljós að innan við 1% lands-
manna hafði á síðustu sex mánuðum
fyrir könnun neytt hvalkjöts. Þá hafa
samtökin látið taka saman fyrir sig
kostnað landsins vegna vísindaveiða,
sem reyndist á árabilinu 1989-2005
vera einn milljarður króna, og látið
kanna áhrif hvalveiða á orðspor ís-
lenskra fyrirtækja sem starfa á al-
þjóðavettvangi.
Meiri tekjur af hvalaskoðun
„Við gerðum okkur fljótlega grein
fyrir því að í hugum margra Íslend-
inga voru hvalveiðar tengdar þjóð-
arímyndinni, vegna þess að hval-
veiðar tengjast nýtingu sjávar-
afurða. Við sáum því að ábendingar
okkar þess efnis að hvalveiðar væru
grimmúðlegar myndu ekki nýtast
sem best í baráttunni, heldur væri
vænlegra til árangurs að tala í krón-
um og aurum. Við höfum því ítrekað
bent á að hægt er að hafa mun meiri
tekjur af hvalaskoðun en hvalveið-
um, bent á að lítill sem enginn mark-
aður sé fyrir hvalkjöt á heimsvísu
sem svo aftur þýðir að störf tengd
hvalveiðum eru hverfandi en ónýtt
tækifæri felast í atvinnusköpun
tengdri hvalaskoðun,“ segir Mars-
land.
Segir hann IFAW hvetja félags-
menn sína og dýravini almennt til að
fara í hvalaskoðunarferðir á Íslandi,
auk þess sem IFAW hefur starfað
náið með Samtökun hvalaskoð-
unarfyrirtækja hérlendis og m.a.
staðið fyrir alþjóðlegri ráðstefnu
hvalaskoðunarfyrirtækja hér á landi.
Í júlí nk. munu samtökin kynna nið-
urstöður alþjóðlegrar úttektar á
hvalaskoðun hérlendis.
„Á síðustu árum hef ég skynjað
ákveðna hugarfarsbreytingu. Svo
virðist vera sem Íslendingar séu
orðnir sér meðvitaðri um hversu
grimmúðlegar hvalveiðar eru,“ segir
Marsland og ítrekar að IFAW legg-
ist ekki gegn því að dýr séu veidd til
matar svo fremi að hægt sé að
tryggja skjótan dauða þeirra. „Það á
hins vegar ekki við um hvaladráp, því
enn hefur ekki fundist veiðiaðferð
sem tryggir að dýrin þurfi ekki
þjást,“ segir Marsland og bendir á að
rannsóknir sýni að 15-30 mínútur
taki fyrir hval að deyja eftir að hann
hefur verið hæfður með skutli.
Bíða svars umboðsmanns
Í samtali við Morgunblaðið segist
Marsland afar ánægður með jákvæð
viðbrögð íslensku ráðherranna
tveggja sem hann átti fundi með í
vikunni. „Markmið fundanna var
annars vegar að hlusta og hins vegar
Skynjar aukinn skilning
Morgunblaðið/Ómar
Baráttumaður Robbie Marsland hefur verið vakinn og sofinn í baráttunni
gegn hvalveiðum hérlendis síðan hvalveiðar í vísindaskyni hófust 2003.
 Yfirmaður IFAW fundaði með tveimur íslenskum ráðherrum í nýlegri heimsókn sinni til landsins
 Segir það hvetja samtökin til dáða að vita að núverandi ríkisstjórn sé ekki fylgjandi hvalveiðum
IFAW (International Fund for
Animal Welfare) fagna 40 ára
afmæli sínu á þessu ári, en sam-
tökin voru upphaflega stofnuð
til þess að berjast gegn sela-
drápi Kanadamanna. Í dag eru
samtökin með sautján skrif-
stofur víðs vegar um heiminn
og starfa í um þrjátíu löndum. Á
þeirra vegum starfa um tvö
hundruð baráttumenn, en í
þeim hópi eru lögfræðingar,
stjórnmálafræðingar og al-
þjóðlega virtir vísindamenn.
Samtökin njóta stuðnings 1,2
milljóna manna, þar af er um
hálf milljón í Bretlandi.
„Okkar helsta markmið er
annars vegar að reyna að
tryggja að dýr þjáist ekki og
hins vegar að tryggja varðveislu
dýrategunda,“ segir Robbie
Marsland, yfirmaður IFAW í
London. Meðal þeirra verkefna
sem samtökin standa fyrir eru
verndun fíla í Afríku og Asíu,
sem drepnir hafa verið vegna
beinsins, bætt umönnun gælu-
dýra á borð við hunda og katta í
Suður-Afríku þar sem boðið hef-
ur verið upp á ókeypis dýra-
læknaþjónustu, og barátta gegn
refaveiðum með hundum í Bret-
landi sem skilaði þeim árangri
fyrir fjórum árum að þær voru
bannaðar þar í landi.
Dýr eiga ekki að þjást
með hljómlistarmönnum sem sjá
munu um að skemmta fólki.
Eigendur húsins eru þeir Magn-
ús Sigurðsson og Einþór Skúlason,
en þeir keyptu það og hafa leigt
fyrir húsbíla og vagna á veturna
og hefur það staðið autt yfir sum-
artímann. Höfðu þeir hug á að
lífga upp á staðinn yfir sumarið
með því að vera með myndasýn-
ingar í húsinu en til þess hefði
þurft gæslufólk og því buðu þeir
handverksfólki að nýta húsið end-
urgjaldslaust til reynslu í sumar
sem það þáði.
Húsið er 1.000 fermetrar og
hýsti áður fiskverkun, en það
heyrir sögunni til á Stöðvarfirði.
Þær stöllur höfðu á orði, að þeir,
sem áhuga hefðu á að koma með
söluvarning, væru velkomnir.
Eftir Albert Kemp
Stöðvarfjörður | Á Stöðvarfirði
hafa 12 einstaklingar opnað mark-
að með alls konar handverk auk
þess sem myndasýning frá síld-
arævintýrinu á Stöðvarfirði hangir
uppi í einum sal húsins og í öðrum
sal eru lifandi myndir frá vinnslu
sjávarfangs.
Þegar fréttaritara Morgunblaðs-
ins bar að garði voru þær Sara
Jakobsdóttir og Guðný Sigurjóns-
dóttir við afgreiðslu á markaðnum,
en þeir sem sjá um markaðinn
skiptast á að standa vaktina, en
hann er opinn frá 10 til 16 alla
daga.
Ráðgert er að vera með uppá-
komur úti í sumar þegar vel viðrar
og hefur hópurinn gert ráðstafanir
Síldarævintýrið
endurvakið
Á markaðnum Þær Sara Jakobsdóttir og Guðný Sigurjónsdóttir á vaktinni.
Salthúsmarkaðurinn á Stöðvarfirði
Morgunblaðið/Albert Kemp
Eftir Skúla Á. Sigurðsson
skulias@mbl.is
Í hverfinu Amagerbro í Kaupmannahöfn er umþessar mundir að myndast lítil íslensk nýlenda.Þekkt er hér á landi og víðar að fólk af erlendubergi brotið hópi sig saman í samfélaginu og
myndi sín etnísku hverfi. Dæmi um þetta eru Kínahverfi
víða um heim, litlar Ítalíur í bandarískum og kanadísk-
um borgum og spænska Harlem í New York.
Má segja að eitthvað í líkingu við þetta, nokkurs kon-
ar Litla-Reykjavík, sé nú að fæðast í kóngsins Kaup-
mannahöfn. Í húsi númer 21 við götuna Svinget eru
þrettán íbúðir og eru allir íbúarnir Íslendingar, allt að
þrír saman í hverri. Þetta virðist smita út frá sér en í
næsta húsi búa mestmegnis Íslendingar og fáir ef ein-
hverjir Danir.
Daði Þ. Sveinbjörnsson, meistaranemi í eðlisfræði við
Kaupmannahafnarháskóla, elur manninn í húsinu
merktu 21 við Bugðuna eins og Svinget myndi útleggj-
ast á ástkæra ylhýra. Hann segir að ef hann vildi kæm-
ist hann með góðu móti gegnum daginn án þess að rek-
ast á aðra en samlanda sína og tuldra stakt orð í dönsku.
Auk þess sem leigusalar hans og allir nágrannar séu
Frónverjar fari allt hans nám fram á ensku og heima-
menn séu mjög fúsir til að tala hana við útlendinga. „Ef
ég ætla að tala dönsku verð ég sjálfur að bera mig eftir
því, ákveða sjálfur að tala hana, því það er mjög auðvelt
að komast af án þess,“ segir Daði.
Kokteilsósa og vinalegar veigar
Í etnískum hverfum um allan heim er gjarna hægt að
gæða sér mat frá menningarheimi íbúanna í hverju
skoti, matmiklum kebab í Arabahverfum, súrsætum
núðlum í Kínahverfum, dýrindis pizzum í litlum Ítalíum
og framandi karríréttum í hverfum Indverja. Inntur eft-
ir því hvort hægt sé að kaupa kjamma og kók á hverju
horni á sama hátt svarar Daði neitandi.
Hann segir þó stutt að fara í fiskbúð þar sem krækja
má í ferskt íslenskt fiskmeti og aðrar nauðþurftir frá
landinu bláa. Íslensk fjölskylda rekur verslunina og sel-
ur þar meðal annars íslenskan lakkrís, kokteilsósu, malt
og appelsín.
Í hinum gamla íslenska höfuðstað hefur til langs tíma
verið aragrúi af svokölluðum Íslendingabörum. Þar
koma Íslendingar gjarna saman til að hitta landa sína.
Vafalaust er feimni við að mæla á danska tungu hluti af
hefðinni að baki þeim en þekkt er að Frónbúar eigi til að
panta sér einn vingjarnlegan eða almennilegan öl (d.
venlig øl) í stað venjulegs (d. almindelig).
Daði segir að til að byrja með hafi hann ekki verið
laus við þessa feimni og ekki hafi aðstæður hjálpað.
Hann hafi þó tekið sig taki og tali nú dönsku sem mest
þegar honum gefst á því færi.
Litla-Reykjavík
í Kaupmannahöfn
Ljósmynd/Daði Þ. Sveinbjörnsson
Svinget nr. 21 Í íbúðunum 13 búa aðeins Íslendingar.