Nýtt kvennablað - 01.02.1954, Side 14

FORMÆÐUR 1 fSRAEL
Nú hefnr Vcfnaðarstofa Karólínn Gnðmnndsdóttur, Ásvalla-
«:ötu 10A Eeykjavík, feng:ið litaskýrinsrar við þetta mynztur ojf
er fallegast að sauma l»að í teppi, sem er 80x185 cm. yfir tvo
þræði off hafa l»á tvo hesta, sem mætast í miðjunni, og einn
fugl fyrir miðju að ofan, og einn skjöld fyrir miðju að neðan.
Allt efni með mynztri kostar kringum 270 krónur, miðað við
þessa stærð. — Ve^steppi, sem áður liafa vcrið auglýst í Nýju
kvennablaði, eru einniff til ásamt fjölbreyttu úrvali af púðum.
með þér og taka af þér barnið. En það voru níi bara
svoleiðis undirtektir, að hún spurði mig hreint og
beint, hvort ég væri orðin vitlaus. Ekki vantar kurt-
eisina. Svo spurði hún mig, hvað ég ætlaði að gera
við þig, hvort þú ætlaðir í klaustur? Ég sagði henni
bara eins og er, að ég gæti ekki hugsað mér að láta
þig vera við þessi kjör lengur og ætlaði þess vegna
að reyna að koma börnunum niður, svo að þú gætir
farið í vist og verið frjáls og frí eins og ég sjálf. Þú
hefðir átt að sjá viprurnar, sem komu á hana. Hún
sagði, að mér væri óhætt að fara eitthvað annað en
til sín. Hún færi varla að binda sig heima yfir harni.“
„Þú þarft ekki að láta þér detta í hug, að nokkur
vilji taka hann, aumingjann, nema fyrir svo háa með-
gjöf, að við getum ekki borgað hana,“ sagði Signý.
„0, ekki trúi ég því, ef maður bara hittir á rétta
manneskju, ekki svona „tirtur,“ sem ekkert hugsa um
eða finna til með þeim, sem krossinn bera,“ sagði Jóna.
„Það var enginn ómyndarþvottur, sem Þorbjörg var
að þvo, margar drifhvítar skyrtur. Hverjum þjónar
hún eiginlega? Er hún vön að hengja út svona fallegan
þvott?^
Það vissi Signý ekki. Hún hafði ekki tekið eftir
þvottinum hjá Þorbjörgu. Það var víst aldrei öðruvísi
en fallegur þvottur hjá þeirri konu. „Það er eins og
ég hef sagt, þú ert að verða að viðundri, sem hvorki
heyrir eða sérð, það sem gerist í kringum þig. En mér
dettur nú margt í hug. Það er sagt að Andrés, kenn-
ari sjáist vera að Iæðast hingað út á Tanga á kvöldin
í myrkrinu. Ætli hún sé ekki búin að ná honum í
snöruna sína og þetta séu skyrturnar hans, sem hún
er að þvo. Hún veit, hvernig hún á að snúa snældunni
sinni sú tæfa.“ — Fmmh.
Sara .
Framan í hann Faraó
Iagurlega Sara hló.
Abraham hvern vísi vóg.
Fyrir Söru hí . . og hó . .
hampaði gulli Faraó.
Abraham. jékk nœgta nóg.
Þannig björg í búiS dró.
— BráSum jneyttist Faraó.
Abraham svo meS Söru bjó.
Söru-ráSin jleiri jirin
jœddist ekki sonurinn,
konu leiddi’ hún a&ra inn,
ÍJrrœdin ekki’ átti smá
œttmóSirin, Sara þá.
— Þetta viS lians líji lá.
Abrahams aS einka smekk.
Alll aS Söru ráSum gekk.
— LeiSir einn af öSrum lirekk.
Ófrísk! Sa\ra! AuSnan veit
Abrahams um fyrirheit.
— Hlœr svo hver í sinni sveit.
Sara í œsku og elli hló,
— ótal Ijón á vegi þó,
hnoSaSi brauS og bœtti skó.
Söru ennþá lijir lund,
lýSir ráSin fryggja.
Abraliam um alla stund
eilíjt líf aS tryggja.
G. St.
Svör við spumingum d bls. 5.
Frú Björg Blöndal
Það voru eiginmenn Hallgerðar, sem allir slógu
liana: Þorvaldur, Glúmur og Gunnar á Hlíðarenda.
Ólína Andrésdóttir
12
NÝTT KVENNABLAÐ