Morgunblaðið - 16.07.2009, Blaðsíða 21

Minningar 21
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16. JÚLÍ 2009
✝ Reynir Helgasonfæddist í Reykja-
vík 13. nóvember
1938. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Skjóli 6. júlí síðastlið-
inn. Foreldrar hans
eru Sveinbjörg Jóns-
dóttir, f. 19. janúar
1915 og Helgi Árna-
son, f. 31. júlí 1908, d.
7. maí 1988. Bróðir
Reynis er Jón Helga-
son, f. 9. desember
1945, giftur Stefaníu
Guðríði Björnsdóttur
og eiga þau þrjú börn.
Reynir giftist 15. ágúst 1973
Björgu Gísladóttur, f. 3. desember
1945, og eiga þau eina dóttur, Berg-
lindi Reynisdóttur, f. 28. september
1980. Hún er í sambúð með Samsoni
Magnússyni, f. 7. janúar 1980 og
eiga þau tvö börn, Magnús Loga
Samsonarson, f. 28.
apríl 2005 og Hrafnd-
ísi Samsonardóttur, f.
25. mars 2009.
Reynir ólst upp í
Reykjavík en var í
sveit á sumrin, bæði í
Kaldaðarnesi í Flóa
og Skipholti í Hruna-
mannahreppi. Hann
útskrifaðist sem
skrúðgarðyrkju-
meistari frá Garð-
yrkjuskólanum á
Reykjum í Ölfusi
1960. Síðar fór hann í
Landbúnaðarháskólann á Ási í Nor-
egi þar sem hann lauk landslags-
arkitektaprófi árið 1977. Reynir
var einn fimm stofnenda Félags ís-
lenskra landslagsarkitekta.
Jarðarför hans mun fara fram frá
Fossvogskapellu í dag, fimmtudag-
inn 16. júlí, og hefst athöfnin kl. 13.
Kæri bróðir, það er mér einstak-
lega ljúft að minnast þín með nokkr-
um fátæklegum orðum. Þú varst á
uppvaxtarárum mínum stóri bróðir
sem ávallt hafði tíma aflögu fyrir mig
þó svo ég væri allmiklu yngri. Það
lýsir reyndar þínum mannkostum og
umhyggjusemi vel. Áhugamál þín
spönnuðu vítt svið og voru íþróttir,
einkum japanska glíman júdó, þar
ofarlega á blaði. Tónlist og þá sér-
staklega djasstónlist var þér einkar
hugleikin og áttir þú töluvert plötu-
safn á þínum yngri árum, sem við
hlustuðum oft á saman. Þú varst
snemma bókhneigður og var lestr-
arefnið af margbreytilegum toga,
enda varstu glaðlyndur, félagslynd-
ur og fróðleiksfús ungur maður.
Bækur um myndlist og mannkyns-
sögu voru í miklu uppáhaldi hjá þér
alla tíð. Þú varst ávallt hreinskilinn
og hafðir til að bera ríka réttlætis-
kennd, en þessir mannkostir fylgdu
þér alla tíð. Málamiðlanir gegn betri
vitund voru þér ekki að skapi.
Áhugi á íþróttum var þér í blóð
borinn. Alltaf var fylgst vel með öll-
um íþróttum í foreldrahúsum okkar.
Minnist ég margra sundferða, en þú
varst góður sundmaður. Á sumrin
var oft farið og synt í Nauthólsvík-
inni og svo var farið í bakarí á eftir og
fengið sér vínarbrauð. Þú áttir mjög
auðvelt með að kynnast fólki og áttir
marga góða vini um ævina enda
varstu ætíð tryggur vinur vina þinna.
Eftir heimkomuna þína frá námi
erlendis áttum við margar góðar
samverustundir með fjölskyldum
okkar við ýmis tækifæri, sem ég
þakka nú fyrir. Hin síðar ár áttir þú
við heilsubrest að stríða og voru
veikindin þér erfið, en minningin um
góðan dreng lifir. Hvíl í friði, elsku
bróðir.
Jón Helgason.
Nú er hann Reynir frændi minn
látinn. Mig langar til að minnast
hans með þessu fallega ljóði:
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífs þíns nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði nú sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Ég kveð kæran frænda minn með
þökk fyrir samveruna gegnum tíðina
og alla umhyggju og hlýju í minn
garð. Blessuð sé minning þín.
Sveinbjörg Jónsdóttir.
Samhentur og samstilltur hópur
bekkjarfélaga útskrifaðist úr Aust-
urbæjarskólanum vorið 1951 undir
stjórn ástsæls kennara og skóla-
manns, Jóns Þórðarsonar. Flest
höfðum við verið saman í sex ár og
áttum ógleymanlega samleið á
bernsku- og æskuárum. Reynir var á
meðal okkar, glaður, góður og ein-
lægur félagi eins og ég man hann.
Hann hafði þann eiginleika sem eft-
irsóttur er á öllum tímum – að vera
jákvæður og sjá bjartar hliðar lífs-
ins.
Verið var að kjósa lið í stórfiska-
leik. Við Reynir vorum einir eftir.
Mér þótti það súrt í broti. En Reynir
stóð við hlið mér og sagði brosandi
glaður: Gaman er að vera kosinn síð-
astur, Þórir. Leikurinn getur ekki
hafist nema við séum með.
Rúmlega 30 árum síðar hitti ég
Reyni á förnum vegi. Brosandi en
samt alvarlegur sagði hann mér
meðal annars frá stofnun Félags ís-
lenskra landslagsarkitekta þar sem
hann var einn af stofnendum, en
hann var landslagshönnuður, og
hafði mikinn áhuga á náttúru og um-
hverfi. Hann lagði þunga áherslu á
það við mig að í raun værum við öll
virkir þátttakendur sem hönnuðir í
umhverfi okkar. Voru það sannar-
lega orð í tíma töluð og umhverfis- og
náttúruvernd ekki ofarlega á blaði í
almennri umræðu á þeim tíma.
Árið 2001, er félagar úr gamla
G-bekknum hittust í Austurbæjar-
skólanum, átti ég nokkur símtöl við
Reyni. Hann lagði þar áherslu á að
allir félagar sem einhverju sinni
hefðu verið samferða okkur um
stund væru boðaðir til leiks. Áfram
sami góði, einlægi félaginn sem vildi
öðrum vel.
Góðar minningar gleðja þegar
gamall bekkjarfélagi er kvaddur og
honum þökkuð samfylgdin um skeið
og veit ég að bekkjarfélagar taka
undir þau orð. Um leið eru öllum að-
standendum sendar einlægar sam-
úðarkveðjur á erfiðum tímum.
Þórir S. Guðbergsson.
Reynir Helgason
✝ Þuríður HelgaKristjánsdóttir
fæddist á Hellu á Ár-
skógsströnd 21.11.
1915. Hún lést á Krist-
nesspítala 2.7. sl.
Foreldrar hennar
voru hjónin Kristján E.
Kristjánsson bóndi, f.
14.10. 1882, d. 18.5.
1979, og Sigurbjörg
Jóhannesdóttir hús-
freyja, f. 2.10. 1884, d.
25.12. 1952. Þuríður
var elst fimm systkina.
Eftirlifandi systir Þur-
íðar er Guðrún Kristjánsdóttir, f.
6.10. 1929. Látin eru Snorri, f. 1917,
d. 1987, Sigríður, f. 1920, d. 2003, og
Jóhannes, f. 1926, d. 1981.
Hinn 20.8. 1944 giftist Þuríður
Baldri H. Kristjánssyni bónda á Ytri-
Tjörnum, f. 7.6. 1912, d. 25.11. 2003.
Foreldrar hans voru hjónin Kristján
H. Benjamínsson, f. 24.10. 1866, d.
10.1. 1956, og Fanney Friðriksdóttir,
f. 6.1. 1881, d. 13.8. 1955.
Börn Þuríðar og Baldurs eru 1)
Kristján, f. 5.1. 1945, kvæntur Þór-
eyju Eyþórsdóttur, f. 13.8. 1943, börn
þeirra eru a) Kristín Hildur, f. 22.2.
ir þeirra er Guðrún, c) Páll, f. 29.3.
1984, maki er Hildur Magnúsdóttir,
d) Þuríður, f. 3.5. 1991. 5) Snorri, f.
17.5. 1954. Maki 1) Guðrún Vign-
isdóttir, f. 11.4. 1954. Þau skildu. Son-
ur þeirra er Heimir, f. 23.1. 1974,
kvæntur Signýju Kolbeinsdóttur,
börn þeirra eru Snorri og Svava.
Maki 2) Guðrún Narfadóttir, f. 5.4.
1955. Þau skildu. Börn þeirra eru a)
Narfi, f. 14.10. 1982, maki Svava Þor-
leifsdóttir, b) Baldur, f. 27.11. 1986,
maki Erla Sævarsdóttir, c) Snorri, f.
6.12. 1988. 6) Fanney, f. 2.6. 1956, gift
Birni Rögnvaldssyni, f. 26.8. 1956.
Börn þeirra eru a) Rögnvaldur, f.
29.8. 1981, maki Elva Ívarsdóttir b)
Sigurbjörg, f. 19.3. 1989, maki Bryn-
leifur Hlynsson, c) Ólafur, f. 5.7. 1991,
d) Björn, f. 12.2. 2001.
Þuríður ólst upp á Hellu fram á
unglingsár. Hún var í Húsmæðra-
skólanum á Blönduósi vetrarlangt
1933-34. Haustið 1936 sigldi Þuríður
til Svíþjóðar og sat einn vetur á
Lýðháskólanum í Tärna. Sumarið
1937 hélt hún til Sønderborg á Suður-
Jótlandi, þar sem hún var á vefn-
aðarskóla tvo vetur. Haustið 1939
kom hún heim til Íslands og réðst sem
vefnaðarkennari við Húsmæðraskól-
ann á Laugalandi. Þar kenndi hún
fimm vetur. Hún var húsfreyja á Ytri-
Tjörnum frá 1944 til hinsta dags.
Útför Þuríðar fer fram frá Munka-
þverárkirkju í dag og hefst athöfnin
kl. 14.
Meira: mbl.is/minningar
1975, gift Salvador Be-
renguer, börn þeirra
eru Óskar og Fjóla, b)
Sólveig, f. 21.11. 1977,
maki hennar er Stein-
þór Steingrímsson, c)
Þuríður, f. 21.11. 1977,
maki er Magnús
Helgason, dóttir þeirra
er Hekla, d) Þórhildur,
f. 10.9. 1979, maki Egil
Ferkingstad. 2) Sig-
urbjörg, f. 4.1. 1946, d.
11.2. 1964. 3) Benja-
mín, f. 22.1. 1949,
kvæntur Huldu Jóns-
dóttur, f. 1.11. 1950. Þeirra synir eru
a) Baldur, f. 25.12. 1973, maki er Elin
Grethardsdóttir, dóttir þeirra er
Marianna, b) Jón, f. 27.3. 1975, c)
Bergur, f. 15.2. 1979, kvæntur Berg-
lindi Gylfadóttur, börn þeirra eru
Benjamín og Birna, d) Kristján, f. 7.6.
1983, maki er Heiðdís Norðfjörð, son-
ur þeirra er Jón Gunnar. 4) Guðrún, f.
17.5. 1952, gift Ingvari Þóroddssyni,
f. 16.6. 1952. Börn þeirra eru a) Þór-
oddur, f. 29.1. 1978, kvæntur Að-
alheiði Jóhannesdóttur, börn þeirra
eru Ingvar og Ester, b) Baldur, f. 4.7.
1980, maki er Eygló Ólafsdóttir, dótt-
Tengdamóðir mín, Þuríður Helga,
sú mikilhæfa kona, er nú látin á 94.
aldursári. Ég minnist þess ávallt þeg-
ar við sáumst í fyrsta sinn. Við kom-
um óvænt í heimsókn að Ytri Tjörn-
um, árið var 1966. Þuríður var í
fjósverkum, hún lauk verkinu og síð-
an var gengið í bæinn. Hún var nær-
gætin, háttvís og athugul og eftir öllu
var tekið því hún hafði afar næmt
auga fyrir smáatriðum sem skipta svo
miklu í samskiptum manna.
Við náðum strax góðu sambandi og
báðar áttum við sameiginlegt áhuga-
mál sem snérist um menntun ungra
stúlkna og starfsemi húsmæðraskól-
anna. Báðar höfðum við kynnst þeirra
innra starfi sem vefnaðarkennarar.
Hún þegar þetta nám var það eina
sem margar konur áttu kost á að öðl-
ast og ég á umbrotatímum þegar hús-
mæðramenntun var að láta undan
síga fyrir öðrum gildum samfélagsins.
Þuríður var einstaklega sterkur og
gefandi persónuleiki sem kom skoð-
unum sínum á framfæri með yfirveg-
un, hógværð og festu. Hún var afar
leitandi, fylgdist vel með því sem átti
hug hennar og var áskrifandi að tíma-
ritum því tengdum. Þuríður var sí-
vinnandi og það sem hún tók sér fyrir
hendur var ávallt unnið af kostgæfni,
einurð, vandvirkni og virðingu. Líf
hennar einkenndist af umhyggju fyrir
öðrum og eljusemi. Ef hún var ekki að
sinna hefðbundnum heimilisstörfum/
bústörfum tók hún fram prjónana eða
settist við vefstólinn. Þuríður var
mjög listræn og með næmt auga fyrir
litasamsetningu þráða, sem kom
glöggt fram í hennar nytjalist.
Ég minnist þess hversu gestkvæmt
var á Ytri Tjörnum og daglegur
gestagangur á sumrin af ættingjum
og vinum þeirra Tjarnahjóna. Það tók
sinn tíma fyrir mig að átta mig á þess-
um stóra ættboga og sterkum
tengslum þeirra eldri Ytri Tjarna-
systkina við Tjarnir. Á fyrstu búskap-
arárum þeirra Þuríðar og Baldurs
bjuggu þrjár fjölskyldur í húsinu,
börnum fjölgaði og húsakostur
þrengdist. Það hljóta að hafa verið
margvísleg málefni sem þurfti að taka
á með tillitssemi, samvinnu og sam-
starfshæfni.
Þuríður kom úr fjölmennri fjöl-
skyldu með móðurfjölskylduna frá
Kussungsstöðum í Fjörðum og föð-
urfjölskylduna frá Krossum á Ár-
skógsströnd. Fjölskylduböndin voru
sterk og Þuríður fjölfróð um ættir sín-
ar og sinna barna.
Þuríður og Baldur eignuðust sex
börn en eitt þeirra, Sigurbjörgu,
misstu þau 18 ára að aldri og var það
mikill söknuður fyrir fjölskylduna.
Barnabörnin eru tuttugu, og sýndi
hún þeim fádæma umhyggju. Að fara
til ömmu og afa í sveitinni var upp-
lifun í margskonar merkingu. Þuríður
gaf sér tíma fyrir þau, var örlát á mat
og drykk og hafði alltaf einhverju að
miðla. Það sama gilti um langömmu-
börnin sem nú eru 12 talsins.
Ég er afar þakklát fyrir að hafa átt
Þuríði fyrir tengdamóður, við áttum
margar innilegar samræðustundir
um lífið og tilveruna. Umhyggja fyrir
mönnum, dýrum og gróðri var hennar
aðalsmerki og mun fylgja okkur sem
áttum hana að ástvini um ókomin ár.
Ég þakka innilega fyrir samfylgd-
ina í gegnum lengstan hluta lífs míns.
Þórey Eyþórsdóttir.
Þuríður tengdamóðir mín er látin,
hún lést á Kristnesspítala í Eyjar-
fjarðarsveit, heimabyggð sinni. Nú
þegar kveðjustund er komin langar
mig að þakka henni svo margt eftir 35
ára samveru og kynni. Eflaust er
mörgum farið eins og mér að maður
þakkar sjaldnast sínum nánustu nóg-
samlega í amstri daganna fyrir góða
og uppbyggilega samveru þegar
tækifæri er til.
Ég vil þakka Þuríði sérstaklega
fyrir hlýju og vinalegheit í minn garð
þegar ég kom fyrst á heimili þeirra
sæmdarhjóna Þuríðar og Baldurs á
Ytri-Tjörnum fyrir 35 árum, 18 ára
unglisgsgrey sem hafði fátt til mál-
anna að leggja, eða það fannst und-
irrituðum a.m.k. en á Tjörnum fengu
allir að njóta sín. Þuríður lagði ríku-
lega inn fyrir góðar og miklar þakkir
fjölskyldu sinnar. Hún var vakin og
sofin yfir velferð barna sinna og af-
komenda, fram á síðasta dag. Hún
spurðist mikið fyrir um hagi barna-
barnanna, um langömmubörnin og
hvernig fólkinu hennar reiddi af í ólgu
daganna.
Þuríður var vel minnug og þrátt
fyrir háan aldur hélt hún sínu andlega
atgervi til síðasta dags.
Þuríður var menntaður vefnaðar-
kennari og hafði lært í Danmörku og
Svíþjóð, skömmu fyrir seinna stríð.
Hún var því vel að sér í dönsku og
nutu barnabörnin þess, m.a. hann Óli
okkar, sem leitaði til ömmu sinnar
með dönskuna og hafði Þuríður
ánægju af að aðstoða en þetta var sl.
vetur og hún á 94. aldursári. Þannig
tengdist Þuríður unga fólkinu og
hafði svo miklu að miðla.
Þuríður naut þess að búa í sveitinni
og eftir að Baldur dó hefði mátt ætla
að erfiðara hafi verið fyrir hana að sjá
um sig en það var ekki, hún vildi vera
heima á Tjörnum eins lengi og mögu-
legt var og henni varð að ósk sinni. En
22. maí í vor lagðist hún inn á sjúkra-
húsið og átti ekki afturkvæmt. Síð-
ustu árin hennar á Tjörnum naut hún
mikils stuðnings dætra sinna og
tengdadóttur, Huldu sem býr á
Tjörnum.
Stórfjölskyldan var afar hænd að
Þuríði enda var hún afar bóngóð og
rausnarleg í garð fjölskyldunnar í víð-
asta skilningi þess orðs.
Að lokum vil ég þakka Þuríði allar
þær ríkulegu og góðu stundir sem
fjölskylda mín átti með henni og
Baldri og ekki síst allar þær ótal ferð-
ir sem þau komu í bæinn úr sveitinni
til að gæta barna okkar Fanneyjar,
það var ómetanlegt.
Ég kveð kæra tengdamóður sem
var greind og heilsteypt kona og hafði
mikið að gefa.
Í Guðs friði.
Björn Rögnvaldsson.
„Æ, ég rakst á þessa uppskrift og
langaði að prófa“ sagði Þuríður
tengdamóðir mín við mig fyrir rúmu
ári, þá 92 ára gömul. Tilefnið var ný-
bakaðar kökur sem hún bauð mér og
ég hafði ekki smakkað fyrr, gómsæt-
ar eins og allt sem hún bauð upp á.
Þannig var Þuríður alla sína tíð með
hugann fullan af hugmyndum og nýj-
ungum. Prófaði og þróaði og lét háan
aldur ekki aftra sér enda hugurinn
ungur allt til loka.
Þuríður var víðlesin og vel mennt-
uð. Fór í skóla til Svíþjóðar og Dan-
merkur á árunum fyrir heimsstyrj-
öldina síðari og gerðist vefnaðarkenn-
ari. Þurfti að hjóla endilangt Jótland
til að komast heim í stríðsbyrjun.
Lærið dönsku á þann hátt að hún að-
stoðaði barnabörnin við úrlausn
dönskuverkefna upp í menntaskóla,
allt fram á liðinn vetur. Tengdist ævi-
löngum vinaböndum við danskar
skólasystur.
Eftir heimkomu gerðist Þuríður
kennari við Húsmæðraskólann á
Laugalandi og kynntist þá mannsefni
sínu, Baldri Helga, ungum bónda á
þarnæsta bæ, Ytri-Tjörnum. Gekk
hún þar inn í heimili með tengdafor-
eldrum sínum og venslafólki. Stórt
heimili, margar kynslóðir, en það
hentaði Þuríði vel, snjöll í samskipt-
um við aðra.
Þar á bæ var oft mikill gestagangur
enda svo að þeir sem þangað komu
einu sinni sóttust mjög eftir að koma
aftur. Ófáir gestir á okkar vegum sem
þangað hafa komið, bæði hérlendir og
erlendir hafa jafnan talið það hápunkt
heimsóknar á Norðurland, með fullri
virðingu fyrir öðru og öðrum. Veit-
ingar og viðmót einstakt. Þuríður var
mikil hannyrðamanneskja og þeir
sem vit hafa á töluðu um einstakt
handbragð. Óf, saumaði og prjónaði
og trúað gæti ég að sokkapörin skiptu
þúsundum fyrir utan allt annað.
Sokkarnir frá ömmu/langömmu eru
svo hlýir, sögðu barnabörnin/barna-
barnabörnin.
Hugurinn og minnið bilaði aldrei og
áhuginn á líðandi stund, á velferð af-
komenda og í rauninni lífinu almennt,
var alltaf sá sami.
Síðasta árið fór að halla talsvert
undan fæti varðandi líkamlega heilsu.
Gat samt búið áfram heima á Ytri-
Tjörnum með aðstoð sem aðallega
kom frá aðstandendum. Seint í maí
þróuðust málin skyndilega á þann veg
að það gekk ekki lengur. Í þeirri
sjúkrahúsinnlögn þurfti að gera að-
gerð á fæti. Þuríður virtist meðvit-
undarlítil. Skurðlæknirinn var að
segja smá sögu af manni sem tengdist
bæði honum og undirrituðum. Þá
sagði hinn meðvitundarlitli sjúkling-
ur: „Þetta var Þórður í Koti.“ Brá
skurðlækninum allnokkuð. En þannig
var Þuríður, hugurinn skýr og virkur
þó líkamsástand væri orðið lélegt.
Var mjög glöð þegar hún heyrði að
kvöldi 1. júlí að búið væri að heyja á
Ytri-Tjörnum. Vaknaði ekki næsta
morgun. Þannig er örugglega gott að
geta kvatt.
Blessuð sé minning hennar.
Ingvar Þóroddsson.
Þuríður Helga
Kristjánsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Þuríði Helgu Kristjáns-
dóttur bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.