Nýtt kvennablað - 01.02.1962, Blaðsíða 7

framtíðaróskum til lianda börnunum, þó að þau hafi
engan minnsta áhuga fyrir þess háttar óskhyggju. Bezt
er fyrir unglinginn sjálfan að ákveða framtíðarstarf-
ið að vandlega athuguðu máli. Stundum vilja for-
eldrarnir, að unglingurinn verði á einhvern hátt sér-
stæður eða framúrskarandi og leggja á þann hátt
hyrði á herðar honum, sem hann rís ekki undir nema
i þeim fáu tilfellum, j)ar sem óvenjulegir hæfileikar
og gáfur eru á ferðinni. Samkeppni nútímans og met-
ingur um völd, stöður og fjárhagslega afkomu villa
niörgum foreldrum sýn og kemur þeim til þess að
fórna sannri velferð og hamingju barna sinni fyrir
fánýta hégómagirnd.
Bæði foreldrarnir og skólarnir geta hins vegar gevt
niargt til þess að aðstoða unga fólkið við það að læra
að meta sig sjálft og hæfileika raunhæft, jafnt líkam-
lega sem andlega, með umhurðarlyndi og skilningi
gagnvart veikleikum, þó án óeðlilegrar undanláts-
semi, dekurs eða eftirlætis annars vegar, og hins veg-
ar með því að marka skýrar og styðja og styrkja
hæfileika þeirra og kosti, sem J)eir geta réttilega verið
stoltir af og ánægðir með.
í öllum skólum ætti að kynna nemendum sem flestar
atvinnugreinar og viðfangsefni innan takmarka þeirr-
ar sérhæfingar, sem skólum eru settar. Leiðbeiningar
og prófanir í sambandi við stöðuval eru líka mikils
virði. Jafnvel þótt nemandinn kjósi helzt að fást við
óraunhæfa eða vanþroskaða hugaróra yngri ára sinna,
er þess koslur í nútímaj)jóðfélagi á marga mismun-
andi og oft ábatavænlega og ánægjulega vegu. Æsku-
fólkið ætti að kosta kapps um að kynna sér þessa
fjölbreytni atvinnuveganna sem mest og skólarnir
ættu líka að kosta kapps um að láta nemendum sín-
um slíkar leiðbeiningar og u])plýsingar í té.
Þó að greina megi ])annig í sundur ýmis vandkvæði
unglingsáranna, er ekki síður alhyglisvert að skoða
tilveru þeirra sem heild. Tilvera æskunnar mótast
unnars vegar af því að hún er fyrrverandi vera, þar
sem hún á æviskeiðin tvö, fæðinguna og bernskuna
að baki sér, og hins vegar af því ,að liún er verðandi
vera með fullorðinsárin, manndómsárin, ellina og
dauðann framundan. Æskan er ennþá nálæg upp-
sprettu lífsmóðunnar miklu. Stefna hennar í þeim
árflaumi er frá lífi til fyllra lífs. Ilorney segir, að
rnannlegar verur stefni með auknum vexti og viðgangi
að sannri sjálfsjtekkingu jafnt galla sinna sem kosta.
Eftir því sem slík sjálfsþekking eykst, getur maður-
inn starfað meira að því að lagfæra gallana svo að
kostirnir fái betur notið sín. Verulega ýtarlegrar
lækkingar á eigin giillum er mjög erfitt að afla sér,
|)ví að hlindur er liver í sjálfs sín sök, og til þess
að horfast í augu við galla sína og ófullkomleika
þarf mikinn kjark og hugdirfsku auk innsæishæfui.
Án slíkrar grundvallarjrekkingar verða miklar hindr-
anir á vegi framtíðarþroska, sem valdið geta stöðvun
og afturför.
Hin raunverulega innri sjálfd, sem í ljós kemur
jiegar hindrunum þessum hefur verið rutt úr vegi,
er hið miðlæga innra afl sameiginlegt öllum mann-
legum verum, segir Horney, en ])ó sérstætt hjá hvcrj-
um og einum, sem er dýptaruppsprelta alls lífs og
vaxtar, orkuþrungið afl, sem fæðir af sér allar sjálf-
vaktar tilfinningar gleði, ástar, ástríðna, haturs, ótta
og örvílnunar. Það er einnig uppspretta sjálfvakins
áhuga og orku ásamt einbeitni og eftirtekt þeirri, sein
lýtur hoðum viljans, hæfileikinn til þess að óska og
vilja og skapa sér stefnumörk við eigin liæfi, sem
vert er að stefna að. Það er sá hluti okkar, sem vill
vaxa, þroskast og uppfylla sjálfan sig, til hagshóta
og ánægju fyrir manninn sjálfan, náunga hans og
|)jóðfélag, án þess að þurfa á keppni eða haráttu við
aðra menn að halda til þess að örva vaxtarlöngun og
liæfni sína, og án ósveigjanlegrar íhlutunar eða harð-
stjórnar annarra. Til þess að geta nolið sín þurfa
menn að hafa og þrá frjálsræði á sama lnitt og forfeð-
ur okkar þráðu frelsið lil ákvörðunarréttar eigins lífs,
þegar þeir námu fyrst ísland án þess að heyja sigur-
vinningastyrjaldir. Hins vegar þarf að heyja innri
haráttu við óvini afturhaldsafla sálarlífsins, ef fullt
athafnafrelsi sjálfdarinnar á að vinnast til þess að
hæfileikar mannsins fái sem bezt notið sín, honunt
og öðrum til heilla og hamingju.
* 1 Ti'[ 1 1 —í
Tin T 1 T i I 3
■ .n 1 i 1 T T i i i i i
i i 1 T I — - - - j i i i 1
L 1 3 1 Ikl - - - • I |l 7 i
_ B 1 - - _ - - • L i T
— - _ B - _ - _ _ — i i i
- - 3 3 - — _ - _ _ — 1T T i i
- _ a - 1 1 -i i i i l
— — ss bÍ = 1 1 • T i
- — — 3 □ = = 1 i j
- - - _ 3 □ m = 1 T T 1 i i l i T T T r L
- T _ 3 n = • 1 — J i ± i T 1 = = a * i L i r £
1 i — S a 1 - - F - i — ac = 2 = = l T i i i
1 i r s a - - T - * — - = = D - - - I l i i 3
1 1 i s B i— - _ i L — ■ — — —1 — — " “ 1 i i i 7 i
— 7| i 1“ i [T c H - - = = _ - - - — - " i T i i i T i
T L r i i (] 1 — = = = 3 - - ^ J i T i r i i I
X — _ T i E£ u — = = = = = = —■ i i i 4 L I
m = - _ T 1 E - - - = = — M 1 L = L
= ar t3 — T i — - — 1 = = =
' = K | T i \ - = = 13
" 1 B r i «■ = = T i
1-- 1 = = = = L T
1 = = *= T' ±
1 _ 1 1 xc i
- - l T I 1 7
T T 1
1 i 1
1— T L Z I _ _ _
Fallegur til að punta rne'ti einlit krakkaföt. Saumist
me'8 gráum. litum, augun dökkbrún.
NÝTT KVENNABLAÐ
5