Nýtt kvennablað - 01.10.1967, Blaðsíða 8

mínir áttu að þessu sinni heima á Upsum,
skammt frá Dalvík. Fór faðir minn snemma um
morguninn með „koffortið" mitt niður í Naust,
sem svo var kallað. — Við vorurn tvær, sem ætl-
uðum inneftir með bátnum. En þegar til átti
að taka var komin svo mikil kvika, að ógerlegt
var að komast fram í hann á árabát, en öðruvísi
varð ekki komizt. Svo fór um sjóferð þá. Nú
skall á vonzkustórhríð, sem stóð yfir í viku, og
þarna tel ég að forlögin hafi verið að verki eins
og stundum vill verða og þar með var allt að
engu orðið, sem ég hafði hugsað mér. Það átti
annað fyrir mér að liggja.
Þennan vetur var ég svo hingað og þangað,
lengst af í Syðra Holti í Svarfaðardal, einmitt
þar sem ég var áður en ég fór suður á hælið.
Átti ég þar heima til vors. — Ýmislegt bar á
góma þennan vetur. Ég fór að taka þátt í kirkju-
söng, hafði að vísu gert það frá því ég var 12
ára gömul, en ekki að staðaldri. Þennan vetur
gekk ég í Ungmennafélag Svarfdæla, sem þá var
stofnað fyrir fáum árum. Þar var oft glatt á
hjalla og gaman að skemmta sér, þótt ekki væri
áfengið til að örva unglingana. Ónei! Það var
vel hægt að skemmta sér án þess. Farið var í leiki
bæði úti og inni. Ég minnist þess, að eitt sinn
vorum við á skautum í leiknum „Eitt par fram
fyrir ekkjumann“. — Já og fyrst ég er að tala um
gleðskap okkar, þá má ekki gleyma dansinum.
Á þessum árum var mikið dansað og sjálfsagt
ekki minna en nú.
Stundum voru sýndir sjónleikir og langar mig
til að geta hér eins atviks í því sambandi. Sýnir
það ljóslega hina vitfirringslegu hræðslu í surnu
fólki við þá, sem búnir voru að vera sjúklingar
á Vífilsstöðum. Það var eins og ekki væri sjálf-
rátt hvernig sumir höguðu sér, blátt áfram forð-
uðust mann eins og um eiturnöðru væri að ræða.
Ég læt þessa getið hér vegna þess, að ég átti að
leika smáhlutverk móti pilti einum úr ung-
mennafélaginu. En þegar móðir hans frétti
þetta, ætlaði hún alveg að tapa sér og skipaði
honum að hætta við að leika, en því var nú
ekki sinnt, heldur fengin önnur stúlka í mitt
hlutverk. Ég hafði aldrei fyrr stigið á leiksvið,
en eigi að síður hafði ég mikinn áhuga á leiklist,
enda lék ég í mörgum hlutverkum, meðan ég
var í félaginu. — Ég skemmti mér prýðilega
þennan vetur, enda sjaldan haft tækifæri til þess
áður — og það var víst ekki heldur seinna vænna.
Stöku sinnum fór ég til Sigurjóns læknis Jóns-
sonar í Árgerði, en það var hann, sem sendi mig
að Vífilsstöðum. Skoðaði hann mig og hlustaði
vel og vandlega og sagði allt í bezta lagi, enda
hafði þetta aldrei verið nema smávægilegt, sem
að mér var, aðeins örlítill blettur í öðru lung-
anu og ekkert smit, og alltaf var ég hitalaus
meðan ég var á hælinu, en allur er varinn góður.
6
NÝTT KVENNABLAÐ