Morgunblaðið - 04.11.2009, Side 21

Minningar 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 4. NÓVEMBER 2009
✝ Sævar Már Ingi-mundarson fædd-
ist í Keflavík 21. jan-
úar 1963. Hann lést í
Bamberg í Þýska-
landi, þar sem hann
var búsettur, 6.
október 2009. Hann
var sonur hjónanna
Jónu Hjaltadóttur, f.
10.10. 1934, og Ingi-
mundar Péturs-
sonar, f. 16.7. 1925,
d. 8.1. 1977. Systkini
Sævars eru Sigurdís,
f. 7.7. 1953, búsett í
Gol í Noregi, Sigbjörn Guðni, f.
25.7. 1955, búsettur í Keflavík,
Svanberg Teitur, f. 21.12. 1957,
Sævar útskrifaðist frá
Fjölbrautaskóla Suðurnesja 1985
með stúdentspróf í félags- og
fjölmiðlafræði. Hann lauk mast-
ersnámi frá Orro Fedrich Uni-
versität Bamberg 1995. Samhliða
námi vann hann hjá flutningafyr-
irtæki og spilaði í hljómsveitum.
Eftir að hann lauk námi vann
hann hjá þýsku veðurstofunni í
München, við hönnun tölvukerfa.
Sævar lenti í mjög alvarlegu bíl-
slysi í byrjun desember 2000 og
var eftir það öryrki. Aðaláhuga-
mál Sævars til dauðadags var að
semja og spila tónlist og spilaði
Sævar í fjölmörgum hljóm-
sveitum í Þýskalandi, þar á með-
al Asylum String Band, Couch
Potatoes, The Broken Jug og
Death Fox.
Sævar Már var jarðsunginn í
Bamberg 15. október.
Minningarathöfn um hann
verður í Grafarvogskirkju í dag,
4. nóvember, og hefst hún kl. 15.
d. 14.9. 2009, og Sæ-
rún, f. 24.4. 1960,
maki Hlynur Tóm-
asson, búsett í Mos-
fellsbæ.
Sævar kvæntist
26.7. 1986 Elísabetu
Einarsdóttur, f. 31.5.
1964. þau skildu 6.1.
1996, Dóttir þeirra
er Harpa Dögg, f.
19.4. 1984, Sonur
hennar er Bjarki
Freyr, f. 22.6. 2007.
Sævar var í sam-
búð með Doris
Wansch, f. 28.4. 1968. Slitu þau
samvistum 2001. Dóttir þeirra er
Jóna, f. 19.12. 1996.
Það er tómlegt að hugsa til þess
að Sævar hafi nú kvatt í hinsta sinn
en okkur er ljúft að minnast hans.
Sævar var einstakur. Hann var
svo gáfaður að hann var langt á
undan öllum öðrum í skóla og þegar
hann fermdist með bekkjarfélögum
sínum þá var hann svo lítill, að eigin
sögn, að þverslaufan var stærri en
hann. Það átti aldeilis eftir að togna
úr Sævari, hann lék með unglinga-
landsliðinu í körfubolta og varð með
hávaxnari mönnum og gekk í skóm
númer 50½.
Við héldum alltaf góðu sambandi
við Sævar í gegnum árin. Það var
alltaf gaman að hitta hann. Sævar
var víðlesinn og viðræðugóður, fjöl-
hæfur og skemmtilegur, heilbrigður
og hraustur. Hann spilaði í kamm-
ersveit og í rokkbandi og í Bamberg
tók hann á móti okkur á reiðhjóli
eða brunaði um bæinn á línuskaut-
um. Hann var svo fullur af lífi og
orku.
Eftir að Sævar lenti í hræðilegu
slysi sem gjörbreytti öllu í hans lífi
urðu heimsóknirnar öðruvísi. Þegar
hann kom til okkar í Sviss var hann
oftast einn á ferð og stoppaði gjarn-
an lengur. Meiri tími gafst til að
spjalla um heima og geima og
kynntumst við honum líklega best á
þessum síðustu árum. Hann sagði
okkur frá sjálfum sér og fjölskyldu
sinni, móður og systkinum sem hon-
um þótti svo vænt um og frá dætr-
unum tveimur, Hörpu Dögg og Jónu
sem hann var svo óendanlega stolt-
ur af.
Þrátt fyrir að Sævar hafi tapað
sjóninni og heilsunni þá var stund-
um erfitt að átta sig á því hversu
veikur hann var og fötlunin mikil.
Sævar var ekki mikið fyrir að
barma sér, að minnsta kosti ekki í
okkar návist og hann þvældist með
okkur upp um fjöll og firnindi eins
og ekkert væri. Hann smellti mynd
af okkur hjónum og verður segjast
eins og er að hann var fyrirtaks
ljósmyndari af blindum manni að
vera.
Ein af skemmtilegri heimsóknum
síðustu árin var þegar Sævar kom
ásamt Jónu móður sinni og Dísu
systur til að fara á myndlistarsýn-
ingu í Neuchâtel í Sviss, þar sem
Berglind, dóttir Særúnar, tók þátt í
samsýningu.
Síðast hittum við Sævar nú um
hvítasunnuhelgina í Bamberg. Hann
bauð okkur á tónleika með bandinu
sínu Death Fox sem haldnir voru á
Weinstube Pizzini. Það var einstak-
lega skemmtileg hvítasunnuhelgi og
það var afar gaman á tónleikunum.
Það var ekki síst gaman að sjá og
heyra hversu vel hann Sævar naut
sín með bandinu. Og þegar Þúsund
þorskar á færibandi í útsetningu
Sævars ómaði úr hátölurunum var
sem blindan hörfaði undan töfrum
tónlistarinnar. Hann var alvöru tón-
listarmaður hann Sævar.
Sævar var jarðsettur 15. október í
Bamberg í Þýskalandi, þessari
fögru og sögulegu borg sem hýsti
Sævar meira og minna öll hans full-
orðinsár. Þarna var saman kominn
hópur syrgjenda víðsvegar að við
fallega athöfn og erfidrykkjan á eft-
ir var öll í anda Sævars. Það var
gott að geta komið og tekið þátt í
þessari kveðjuathöfn þótt sárt væri.
Við munum sakna Sævars að ei-
lífu og vottum öllum þeim sem eiga
um sárt að binda við fráfall hans
okkar dýpstu samúð.
Farðu sæll, kæri vinur, og takk
fyrir allt.
Vilhjálmur og Hanna.
Í dag er hlíðin hélugrá og rauð
því haustið kom í nótt, ég sá það
koma vestan vatn í gegnum svefn-
inn. Vatnið er hemað þar sem slóð
þess lá. (Snorri Hjartarson.)
Nú er kominn tími til að kveðja
góðan vin, miklu fyrr en eðlilegt
getur talist. Hann varð bráðkvadd-
ur úti í Bamberg í Bæjaralandi
langt fyrir aldur fram 6. október sl.
Við kynntumst Sævari Má Ingi-
mundarsyni úti í Þýskalandi vetur-
inn 1995-1996. Þá var hann í sambúð
með Doris Wansch í Bamberg en
þau eignuðust dótturina Jónu í des-
ember 1996. Sævar tók vel á móti
okkur, var jafnt hjálpsamur, já-
kvæður og hvetjandi. Hann hafði
létta lund og gott skap og var afar
þolinmóður. Sævar var góður náms-
maður og framúrskarandi tónlistar-
maður. Við fengum oft að njóta tón-
listar hans á tónleikum í Bamberg
og nágrenni. Þá var hann einkar
laginn við tölvur og tölvuvinnslu.
Ósjaldan kom hann fólki til hjálpar
sem átti í vandræðum með tölvurn-
ar sínar.
Í desember 2000 lenti Sævar í al-
varlegu bílslysi á hraðbrautinni rétt
fyrir sunnan Nürnberg. Þá annaðist
hann vefsíðugerð fyrir Veðurstof-
una í München og ók í hverri viku á
milli staða. Þetta slys breytti öllu
hans lífi og skerti lífsgæði hans svo
um munar. Tvísýnt var um líf hans í
margar vikur en þrátt fyrir þetta
áfall er óhætt að fullyrða að hann
hafi náð miklum bata.
Við hittum Sævar 4. september sl.
á matsölustað í Bamberg og áttum
með honum góða stund. Hann var
bæði hress og vongóður um framtíð-
ina. Ekki grunaði okkur þá að þetta
yrði hinsta samverustundin með
honum.
Sævar hafði oft orð á haustinu,
kostum þess og göllum. Stundum
sagðist hann sakna roksins úr
Keflavík og fjölbreytileikans í ís-
lenskri veðráttu. Fölnandi grös og
bliknandi blóm minna okkur á
hverfulleika lífsins og að þrátt fyrir
allt verðum við að sætta okkur við
að einn daginn hverfur sumarsins
blíða í lífi okkar allra. Það haustar
sannarlega í hjarta þeirra sem misst
hafa góðan vin við fráfall Sævars.
Við vottum aðstandendum og fjöl-
skyldu Sævars innilega samúð, ekki
síst dætrum hans og Jónu móður
hans sem misst hefur mikið. Guð
veri með ykkur.
Kristinn Ólason og
Harpa Hallgrímsdóttir
Við Sævar Már kynntumst á
ganginum í Tónlistarskóla Keflavík-
ur. Hann var líklega 12 ára, ég níu
og það er mikill aldursmunur á
þessum árum. Samt vorum við
stundum saman í tímum hjá Pétri
Þorvaldssyni sellókennara og ég
dáðist að þessum ofurlöngu fingr-
um; þeir hefðu eiginlega hæft hálsi
kontrabassa betur. Og músíkalskur
var hann, þessi svali náungi úr
Njarðvík.
Nokkrum árum síðar var ég kom-
inn á kaf í keflvískt rokk og þá skol-
aði tilviljunin Sævari Má inn í
hljómsveit til okkar. Eitthvað hafði
dregið úr aldursmuninum, við hinir
vorum jafnaldrar en fljótlega kom í
ljós að við áttum samleið í spila-
mennskunni og áhuga okkar á tón-
listinni. Næstu árin eyddum við
gríðarmiklum tíma saman, æfandi
flest kvöld, í húsnæði hér og þar, og
þess á milli brunandi í bæinn á tón-
leika, oft á Austin Mini Sævars,
stundum á puttanum, þar sem við
vorum að fylgjast með þeim bönd-
um sem hæst bar á þeim tíma eða
sjálfir að troða upp.
Vissulega var Sævar hinn tónlist-
arlegi leiðtogi okkar strákanna, sá
hæfileikaríkasti, alltaf leitandi og
frumlegur. En hikaði ekki við að
spila hvaða tónlist sem var; í Fjöl-
brautaskóla Suðurnesja vikum við
af og til af framsækinni nýbylgju-
slóðinni og settum saman annars-
konar dagskrá, ein var helguð Bítl-
unum og önnur sveitatónlist; og við
tróðum líka upp á einhverjum skóla-
dansleikjum.
Þetta voru mótandi ár fyrir okkur
vinina alla, og örlagatímar. Við
misstum einn hljómsveitarfélagann í
hræðilegu slysi, hljómsveitir hættu
og aðrar urðu til. Við Sævar fylgd-
ust samt áfram að, í tónlistinni og í
daglega lífinu, þar til leiðir skildi
þegar náminu í Fjölbrautaskóla
Suðurnesja lauk og við héldum hvor
í sína áttina í framhaldsnám. Sem
betur fór hélt Sævar Már áfram að
leika á gítarinn – og bassa og selló
og öll hin hljóðfærin sem léku svo í
þessum löngu fingrum hans. Hann
settist að í Þýskalandi og þarlendir
nutu náðargáfu slánans úr Njarðvík
sem lék þar í mörgum hljómsveit-
um.
Sævar lenti í hörmulegu slysi fyr-
ir nokkrum árum og var öryrki upp
frá því. Og nú er hann farinn, alltof
fljótt. Eftir lifir minningin um góð-
an, glaðværan og traustan vin, vin
sem var einn af hornsteinum ung-
lingsáranna og fararstjóri minn um
ævintýraheima rokksins.
Einar Falur Ingólfsson.
Sævar og ég vorum bæði gamlir
Njarðvíkingar og jafngömul. Sævar
sem var mikill námsmaður, var 2 ár-
um á undan í skóla. Þannig að ég
kynntist honum ekki fyrr en við vor-
um unglingar í fjölbraut. Sævar var
einstaklega góður drengur, mikið
ljúfmenni og alltaf svo nærgætinn
við aðra. Ég man þegar hann og
Beta fóru að búa á Hjallaveginum
hvað mér fannst þau flott og full-
orðin og ég bara krakki enn heima
hjá mömmu. Árin líða og ég hef ekki
hitt Sævar í tugi ára. En vegna þess
hve kynni mín af honum voru góð þá
finn ég enn til hlýju í hans garð þeg-
ar ég hugsa til hans. Og sennilega
er ekki hægt að skilja neitt betra
eftir en góðar minningar hjá öðrum.
Ég kveð Sævar með þessum fá-
tæklegu orðum og votta móður hans
og öðrum aðstandendum mína
dýpstu samúð.
Sigríður Dúa (Sigga Dúa).
Sævar Már
Ingimundarson


  


 



 
    
       
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
GUÐNÝ BALDURSDÓTTIR
frá Kirkjuferju,
Ölfusi,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði að morgni laugar-
dagsins 31. október.
Útför Guðnýjar fer fram frá Fríkirkju Hafnarfjarðar
mánudaginn 9. nóvember og hefst athöfnin kl. 13.00.
Sigríður Auðbjörg Jónasdóttir, Magnús Arthúrsson,
Þórunn Margrét Jónasdóttir, Óli Vignir Jónsson,
Sólveig Jóna Jónasdóttir, Jón Ingvar Haraldsson,
Þórður Kristinn Jónasson, Hjördís Pálmarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Faðir okkar, sonur, bróðir og mágur,
STEINGRÍMUR EYFJÖRÐ GUÐMUNDSSON,
lést á Landspítalanum mánudaginn 2. nóvember.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Sigurður Árni Steingrímsson,
Sindri Már Steingrímsson,
Guðmundur Pétursson,
Bergljót Björg Guðmundsdóttir,
Sveinn Haraldsson.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
HERMANN S. SIGURÐSSON,
Stapavöllum 14,
Njarðvík,
lést sunnudaginn 1. nóvember.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju föstudaginn
6. nóvember kl. 11.00.
Guðrún Emilsdóttir,
börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær sonur okkar, bróðir, mágur og frændi,
ÖRN VIÐAR HÁKONARSON,
Klettatúni 2,
Akureyri,
lést á Sjúkrahúsi Akureyrar laugardaginn
31. október.
Útför hans mun fara fram í kyrrþey.
Fyrir hönd fjölskyldunnar.
Hákon Aðalsteinsson, Rannveig Ármannsdóttir.
✝
Okkar kæra frænka,
BRYNDÍS VILHJÁLMSDÓTTIR
fyrrv. bankastarfsmaður,
lést á líknardeild Landspítalans mánudaginn
19. október.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Starfsfólki líknardeildarinnar í Kópavogi eru færðar
bestu þakkir fyrir kærleiksríka umönnun.
Aðstandendur.