Saga - 1958, Qupperneq 137

449
hönk (24. kap.), ásóknir Þórs í 20.—21. kap.
og um uxa í skipinu, helgaðan honum“.
Finnur Jónsson féllst í útg. sinni 1932 (bls.
Vllff.) á sjónarmið Guðbrands öll, að vísu
dauftrúaðri en hann á sannleiksgildi frásagna.
Hann er þar mun ákveðnari en Guðbrandur í
því, að ekkert í lengri gerðinni sé upphaflegra
en í hinni. Við samanburð „viser det sig straks,
at den vidtlöftigere ikke indeholder noget, som
ikke findes i den kortere — med én enkelt und-
tagelse.1) Der tilföjes taler og replikker og ræ-
sonnementer, som en bearbejder let kunde lave
for ligesom at göre det hele mere fyldigt og
afrundet. Men flere af disse tilföjelser er lidet
vsegtige og nogle er tilmed ret enfoldige. G.
Vigfússon har sigtet hertil, nár han siger, at
den længere saga „eine gewisse geschwátzig-
keit zeigt, die den eigentlichen sagaton ganz
verdirbt“. Dette er rigtigt nok, men er tillige
et kriterium for, at den længere fremstilling
er sekundær. Forholdet er noget lignende som
Ved de to former af Bandamannasaga".
Nú er öld snúin. Finnur hefur dæmt gerðir
^andamannasögu rangt.2) Og löngu er vitað, að
framangreint mat Guðbrands á mismun gerða
1 öðrum sögum var handahóf eitt; úrskurða
Verður eftir rannsókn á hverri sögu um sig og
hefur verið gert um nokkrar þeirra með ár-
angri, sem er haldbetri.
Z1) F. J. á hér við rúnavísu forna á árarstúf: Vask-
at ek dási.
n-v.i ®allvar<t Mageroy: Studiar i Bandamanna saga.
lþl* Arnam. XVIII. 1957.
Sa9a - 29