Saga - 1958, Qupperneq 147

459
þar einsetumenn, sem sigldu heiman frá Ir-
landi voru (nostra Scottia). En svo sem þær
höfðu ætíð í eyði legið frá sköpun heims, eru
þær nú einsetumannalausar sökum norrænna
víkinga. Þær eru fullar af sauðkindamergð og
ofgnótt sjófugla af ýmsum tegundum. Aldrei
höfum vér fundið þessara eyja minnzt í ritum
fræðimanna.1)
III.
Adam klerkur í Brimum: Saga erkibiskupa
á Hamborgarerkistóli.2)
Úr II, 36.-37. kap.
Ólafur Tryggvason var rekinn úr Noregi og
kom til Englands. Þar tók hann kristni og
flutti hana fyrstur manna til ættlands síns.3)
J) Hér lýkur því, sem Dicuílus greinir um hafsvæði
bessi. Hann fer grandvarlega með heimildir. Hinar
fjármörgu og fuglauðgu eyjar virðast ekki geta verið
annað en Færeyjar, og sjóhæfni skozkra báta hefur
n*gt til þess þá í óskabyr að sigla á 40—50 klst. úr
Orkneyjum til Suðureyjar í Færeyjum. Byggð hefur
þá hafizt í eyjunum um 700.
2) Hinn mikilsvirti höfundur þessa rits: Gesta ham-
niaburgensis ecclesiæ pontificum — var lengi í þjónustu
erkibiskupa í Bremen, Brimum, og lézt 1085. Hann er
elzti sagnaritari, sem skráð hefur samfelldar og all-
nánar frásagnir úr Norðurlandasögu.
3) Þessi málsgrein leiðréttir fullyrðingu, sem Adam
Wlfærir rétt á undan, að þýzkir kristniboðar hafi skírt
Ölaf Tryggvason í Noregi. Leiðréttingin kann að vera
Serð af öðrum en Adam sjálfum og er ekki í öllum
handritum, en fer eflaust með rétt mál. Svipað má segja
nm gildi allmargra skýringargreina, sem getið verður
neðanmáls hér á eftir. Sumar geta verið eftir Adam
eða samtíðarmenn hans, sem eftirrit tóku eftir
hókinni og höfðu heimildir fyrir viðbótum, sem þeir
reyndu að gera sem næst sanni.