Norðurland - 27.04.1979, Side 1

Ávarp 1, maí nefndar verkalýðsfélaganna
á Akureyri 1979
Frá því að íslensk alþýða fylkti síðast liði á hinum
alþjóðlega hátíðis og baráttudegi verkalýðsins 1.
maí hafa orðið mikil og afdrifarík umskipti í ís-
lensku þjóðlífl. Ríkisstjórn sú sem verkalýðshreyf-
ingin átti í höggi við fyrir réttu ári féll, og til valda
er komin önnur fyrir tilstuðlan verkalýðshreyf-
ingarinnar sjálfrar.
Þessar breyttti aðstæður leggja verkalýðssam-
tökunum nýan vanda á herðar, sem krefst ekki
minni leikni i störfum launþegasamtakanna en
þegar giímt er við fjandsamlegt ríkisvald. Megin
verkefni ríkisstjórnarinnar og verkalýðssamtak-
anna um þessar mundir er glíman við verðbólg-
una og þar með glíma við þann braskaralýð sem
hefur fært auðstéttinni milljarða gróða undanfar-
in ár í skjóli verðbólgunnar.
Verkalýðshreyfmgin mun beita áhrifum sínum
til þess að launafólk verði ekki látið bera byrð-
arnar sem af þessari baráttu leiðir heldur verði
þeir sem hafa rakað saman verðbólgugróðanum
látnir skila honum aftur.
Full atvinna, og félagslegt öryggi alþýðu eru nú
sem fyrr þýðingamikil baráttumál. Við þær póli-
tísku aðstæður sem ríkja, hafa alþýðu samtökin
meiri möguleika til þess að auka félagslegt réttlæti
og efnahagslegan jöfnuð en verið hafa um árabil.
Þessar aðstæður eiga samtökin að hagnýta sér til
hagsbóta fyrir almenning með virku samstarfi við
ríkisstjórn og Alþingi um setningu margvíslegrar
löggjafar um félagslegar úrbætur. Við leggjum
áherslu á:
Fulla atvinnu handa öllum.
Styttingu vinnutímans þannig að 40 st.
vinnuvika verði að veruleika.
Oskertan kaupmátt launa.
Auknar veikinda og lífeyristryggingar.
Tryggara og mannlegra vinnuumhverfí.
Aukinn styrk Félagsmálaskóla alþýðu og
Menningar og fræðslusambands alþýðu.
Öfluga fullorðinsfræðslu.
Jafnrétti kynjanna til náms og launa.
Barátta verkalýðsins á íslandi fyrir réttlátara
samfélagi er framlag hans til baráttu kúgaðra og
snauðra um allan heim fyrir rétti sínum.
Með stuðningi við mannréttindabaráttu í víð-
tækustu merkingu, andstöðu við efnahagslega
yfirdrottnun auðhringanna, með framlagi til bar-
áttu fyrir friði og afvopnun, með mótmælum gegn
veru íslands í Atlandshafsbandalaginu og dvöl
bandaríks herlíðs í landinu, með frumkvæði í sjálf-
stæðismálum smáþjóðar, með stuðningi við bar-
áttuna fyrir yíírráðum íslendinga yfir auðlindum
lands og sjávar, leggur íslenskur verkalýður sitt
ljóð á vogarskálina í alþjóðlegri baráttu verka-
lýðsins fyrir frelsi jafnrétti og bræðralagi.
A þessum degi skulum við einnig líta í eigin
barm og huga að því hvort ekki megi bæta úr
ýmsu í okkar daglega starfi í verkalýðssamtökun-
um. Þess gerist þörf. Viðverðumaðeflafélagslega
samstöðu í okkar eigin röðum. Við verðum að
leita nýrra leiða til að gera hreyfingu okkar að
raunverulegum félagslegum valkosti fyrir félags-
mennina, við verðum að gera það sem í okkar
valdi stendur til að mæta kröfum tímans í öllum
okkar starfsaðferðum. Við viljum ekki að fjölda-
samtök launafólks verði félagslega óvirk stofnun í
þjóðfélaginu heldur þvert á móti, lifandi og virk
fjöldahreyfing. Styrkur verkalýðssamtakanna er
fólginn í þeim samtakámætti og félagslegu afli sem
býr með þeim mikla fjölda sem í samtökunum eru.
Þennan styrk verðum við að auka því að þó að
nú sé kyrrt um sinn, þurfa alþýðusamtökin á
öllum styrk að halda í áframhaldandi sókn fyrir
því þjóðfélagi sem byggir á alþýðuvöldum og er
stjórnað með hagsmuni alþýðunnar að leiðarljósi.
1. maí
NORÐURLAND