Skólablaðið - 01.05.1951, Blaðsíða 16
C/t s/ 'ss/s K/? //r?err/s/l/ /r.cfcr
Einn laugardag, þegar lú ég heima
og lét mig ýmislegt fagurl dreyma
— létt var stundu og stað að gleyma —
þá streymdu afi draumar, sem venja er.
En þá var drepið á dyr Jijá mér.
„Ekki dugar afí hanga heima
heldur kemur&u arí skemmta þér.“
Játun gaf ég þá, greiða og fljóta,
því gjarna vildi ég lífsins njóta
greip í hasti til handa og fóta
og hrifsa vi&hafnar flíkurnar.
Nú átti a& leita uppi líkurnar.
Mig kannske a&eins í einrii skjóta,
ef ég freista&i gœfunnar.
Ég korn á sta& einn me& glö&u ge&i.
Vi& gáskann tœpast ég sjálfur ré&i.
Af Öllum Ijóma&i galsi og gle&i.
Gaman virtist a& stanza hér.
Já, svona dásamlegt sýndist mér.
Ég naut þess á&ur en nokkuS ske&i
a& nú var fa’ri aS skemmta sér.
Þar leit ég herskara svásra svanna
og svarmur var þarna ungru rnanna.
Enginn skyldi mér ástir bannu.
Mig ó&ar langa&i á kvennafar.
Úr nógu var líka a& velja þar.
Mitt blóS fór œ&arnar ört a& kanna
og útrás tók sér um nasirnar.
Ekki fékk ég þeim fjanda a& gleyma,
því fráleitt var, a& mig vœri aS dreyma.
Brátt um fötin tók blóS aS streyma.
þá brá mér illa, ég hrökk í kút
og tók í skyndi upp rninn tóbaksklút.
Og þótt mitt ból vœri helkalt heima
hröklast var& ég sem brá&ast út.
Burtu æddi ég örvilna&ur
í illu skapi eins og þrællimbra&ur.
Já, nú var heimurinn hábölva&ur
aS hrifsa burt frá mér vonirnar.
Nú komst ég alls ekki á kvennafar.
Næstum var ég sem vitlaus rna&ttr
i vonzku ösla&i um göturnar.
En við mér tók þá, í verkum lira&rtr
vör&ur laganna albrynja&ur.
„Heyr&u a&eins, þú ungi ma&ur.
Ertu líka a& koma úr slag?
Þetta er ekki sá eini í dag.
Ég stö&va þig, þú ert stórslasa&ur.
En stendur réttlæliS þér í hag?“
Eg tók þá klútinn frá nöktu nefi.
„Nýlega hef ég þjáðst af kvefi
og straum úr nösunum stanzlaust hefi
og stundum kemur þaS hjálparlaust,
því nefiS á mér er ekki hraust.
Svona slapp ég úr þessu þrefi
og þvínœst hátta&i or&alaust.
Mig dreyrndi vanga á vœnu fljó&i.
Vinarauga í geislum fló&i.
En á þaS neri ég nasabló&i,
því nú var þaS or&in plága mín.
Já, þessi andskoti er ekkert grín.
Ég hrökk upp ó&ar í illsku tnó&i
því atazt hafði mitt sængurlín.
B. A. J.
16 SKÖLABLAÐIÐ