Skólablaðið - 01.05.1951, Blaðsíða 5

inu í þesum skóla, því að þessi skóli hefur sinn sérstaka
blæ, sitt sérstaka skólalíf, sinn sérstæða og þroskandi
anda.
Ég gat þess áðan, að við skildum naumast fyllilega
í dag, það sem væri að gerast. Þá fyrst verður okkur
það Ijóst, þegar minningarnar taka að ryðjast fram,
eins og stórfljót, sem yfirgnæfir með nið sínum sam-
tímann og hversdagsleik hans —, minningar, sem hjú])-
aðar eru Ijóma ævintýrisins og bláma fjarlægðarinn-
ar, eins og skáldin mundu orða það.
Við höfum verið hér allt að sex árum, og því er það
ekkert undarlegt, að við eigum endurminningar, sem
tengdar eru þessum skóla, sem verið hefur annað heim-
ili okkar öll þessi ár. A aldri menntaskólanemans ger-
izt svo óendanlega margt. Hugsið ykkur alla þá félaga.
vini og vinkonur, sem við höfum eignast á þessum ár-
um, — alla þá atburði, atvik og ævintýri, sem við höf-
um lent í hér í þessum skóla. Það er ekki fvrsl og
fremst námsefnið, sem ryðst fram í gerfi þessara end-
urminninga, heldur skólalífið, skólafélagarnir, skemml-
anir, ferðalög. Selsferðir. fundir. skrítnir kennarar
og spaugileg atvik í kennslustundum. Við sjáum það
bezt í ræðu og riti gamalla nemenda skólans, hversu
Ijúfar þeim eru minningar um alls konar ævintýri
í skólanum, skringilega háttu lærifeðra sinna, skóla-
skemmtanir, skólaferðalög eða hrekkjahrögð í tím-
um.
1 dag höfum við náð áfanga, sem að loknu prófi
veitir okkur réttindi til æðra náms, til enn aukinnar
menntunar — til gagns og gæfu fyrir land ogiþjóð.
Hins vegar er engin nauðsyn að halda áfram. Áfang-
inn er það mikill, að hann reynist mönnum hið ágæt-
asta veganesti á lífsleiðinni. þótt ekki sé bætt við hann
frekara námi. En engu að síður stöndum við á kross-
götum, og á miklu ríður, að rétt leið sé valin. Af
þeim sökutn fylgir og þessum degi nokkur kvíði og
óvissa, því að við hljótum að leiða hugann að ókomn-
um árum og því. hverjar leiðir skuli farnar. Engan
skal því undra, þótt hugir okkar séu í dag blandnir
ólíkum tilfinningum, — gleði yfir náðu marki, hryggð
yfir álgerri brottför okkar frá þessum skóla og kvíða
vegna þeirra breytinga. sem verða á lífi okkar eftir
brottförina.
Margur er efinn í, að mikið gagn sé að mennta-
skólanáminu og öllu því bókastagli, sem því fylgir.
satt er það, að margt má betur fara í kennslubókum.
kennslu og tilhögun jtrófa. Hugsum okkur t. d., að
við dimmittendar kornurn saman eftir u. þ. b. 20—30
ár og hlýðum 'hvert öðru yfir Wernerslögmál, óreglu-
legar sagnir, Kollessetningu, ártöl og kónga eða Coul-
ombslögmál. Utkoman yrði víst harla léleg. Hitt dylst
engum, sem setið hefur þennan skóla. hve mikið hægt
er að læra hér og eins hitt, hve mikinn félagsþroska
skólinn veitir nemendunum. Það, sem gerir okkur
menntuð, er skólaveran sjálf, á'hrif frá skólaaga og
kennurum, áhrif, sem andi skólans og andrúmsloftið
innan þessara veggja hefur haft á okkur. Við öðlumst
meiri víðsýni og réttsýni, lærum að meta og virða
hvert annað, lærum að skilja vandamál mannlífsins
að svo miklu leyti, sem þsss er kostur á unga aldri,
við lærum að koma þannig fam við aðra menn, að
lil sæmdar geti talizt. Við lærum að vinna, og við
finnum árangur starfsins í sjálfum okkur, finnum, að
við höfum menntazt.
Ég er þeirrar skoðunar, að þessi skóli sé alveg ein-
stakur í sinni röð —, ekki fyrir glæsileika sakir, þvi
að gamalt er skólahúsið og ófullnægjandi, ■— ekki
vegna sérstaklega góðrar ástundunar nemenda eða
kennslu kennara —. heldur vegna þess. að mér finnst
sem enn eimi eftir af einhverjum fornum anda og örv-
andi andrúmslofti liðinna tíma, sem hvetur okkur til
að feta í fótspor ýmissa beztu sona þjóðarinnar, sem
setið hafa þennan skóla. Ymsar gamlar venjur skólans
sýna þennan anda glögglega, — það finnum við bezt.
sem setið höfum hér frá því í 1. bekk. Á hinn bóginn
þykir mér ástæða til að ætla, að hans kunni að gæta
minna eða ekki að nokkrum árum liðnum, einkum
vegna þeirrar röskunar, sem hin nýja fræðslulöggjöf
hefur á Menntaskólann. En við kunnum vel að meta
þennan holla og menntandi anda, og við þökkum fyrir
]>að. að við fengum notið hans. Við erum þess fullviss,
að hann verður hornsteinn þess þroska og þeirrar
menntunar. sem við eigum enn eftir að afla okknr í
lífinu.
Gjöf okkar 6. bekkinga til handa skólanum á þess-
ari stund er óskipt og innilegt þakklæti okkar, — þakk-
læti fyrir þá umönnun, sem hann hefur veitt okkur öll
þessi ár, — þakklæti fyrir fræðslu og andlega leiðsögn,
—- þakklæti fyrir aukinn þroska'og skilning á vanda-
málum mannlegs lífs. Við vonum. að stofnun þessari
megi auðnast að gegna hinu fagra og göfuga hlutverki
sínu svo lengi, sem íslenzk menning lifir.
Við heitum því, að við munum hér eftir og alla tíð
veita skólanum og málefnum hans allan þann stuðn-
ing, er við megum, og láta á þann hátt þakklæti okkar
í ljós.
Megi friður og blessun livíla vfir gamla skólanum.
ASalsteinn GuSjohnsen.
inspector scholac.
SKÖLABLAÐIÐ 5