Skólablaðið - 01.02.1961, Blaðsíða 4

- 108 -
Ð því hefur oft veritS fundið,
aÖ listfræösla í þessum skóla
sé allt of lítil, menn geti hæg-
lega orðiG stúdentar án þess
_________aö vita nokkurn skapaöan hlut
um listir. Þetta er vissulega alveg rétt.
Á stundaskránni er ekki gert ráö fyrir
neinni slíkri fræöslu, nema í söng, og
allir vita hvernig þaö er framkvæmt.
Menn buröast heilan vetur við aö læra
nokkur lög fjorrödduö, og þykir undur
mikiö, ef tekst aö koma þeim saman í
kór fyrir voriö. Og eftir þetta eru
menn jafn ófróðir um söng og þegar þeir
byrjuöu, aö því undanskildu, aö beztu
menn kunna kannske eina rödd úr honum
"Árna í Leiru" -
Einstöku kennarar reyna að vísu aö
bæta úr þessu, en það veröur varla
annaö en hálfkák, meöan hvorki eru hér
sýndar skuggamyndir af málverkum né
leikin verk hinna miklu meistara, utan
þaö, sem nemendur sjálfir gera af eigin
rammleik. Og vafamál er, hvort þeir
geta með sanni kallaö sig stúdenta, sem
utskrifast héöan án nokkurrar þekkingar
á listum.
II,
Réttur vettvangur fyrir kennslu í
listum er auövitaö máladeildin, sem á
aö ala upp hugvísindamenn framtíöarinn-
ar.
Kennslu hér er svo háttað, aö í
stærðfræðideild er kenndur sá húman-
ismi, sem nauösynlegur er hverjum þeim,
er teljast vill sæmilega menntaöuív, en
auk þess eðlisfræöi og stæröfræöi fyrir
tilvonandi vísindamenn. t máladeild er
kenndur þessi nauösynlegi húmanismi en
lítiö meira. Af þessu leiöir, aö nokkru
meira er kennt í stæröfræöideild en
máladeild.
Yfirvöldum skólans hefur löngum
veriö þaö þyrnir í augum, hve margir

fara nú í s tæröfræöideild. Kennarar hafa
því lagt áherzlu á þaö í viöræöum sínum
viö nemendur, aö stæröfræðideildin sé
svo ógnarlega þung, aö þaö sé eiginlega
aöeins fyrir úrvalsnámsmenn aö fara
þangaö. Árangurinn veröur aö sjálfsögöu
sa, aö í stæröfræöideild fara allir fram-
gjarnir nemendur, sem vilja læra, jafn
humanistar sém raunví sindamenn.
Þess vegna er máladeild nú í mikilli
niöurníöslu og margir, einkum þriöja-
bekkingar, sem eiga fyrir höndum aö
velja um deild, álíta, aö hún sé einungis
fyrir þá, sem ekki geta eða nenna aö
læra og vilja veröa stúdentar á billegan
hátt.
III.
Hér er þörf mikilla úrbóta. En retta
leiðin til aö endurreisa máladeild er
ekki sú, að útmála fyrir mönnum ógnir
stæröfræöideildar og vísa lakari náms-
mönnum á hinn breiöa veg, heldur þvert
á móti sú, aö þyngja máladeild, gera
hana jafn húmaníska og hin deildin er
matematísk.
Brýna nauösyn rekur til aö taka upp
aukna listfræöslu, því aö án hennar er
enginn stúdent nema aö nafninu til.
Aukin listfræösla mundi gera máladeild
aö því, sem hún á aö vera, hún gæti
unnið gegn hinum sívaxandi plebejisma,
sem sízt er vanþörf á að kveöa niöur, og
auk þess upprætt þetta yfirboröskennda
nafna- og ártala snobberí, sem mjög er
hér útbreitt.
En listfræöslan er ekki einhlýt, og
sakna ég auk hennar námsgreina, sem telja
veröur hverjum húmanista nauösynlegar,
Á ég þar viö rökfræöi og heimspeki og einn-
ig mætti auka eitthvaö kennslu í hreinni
stæröfræöi, sem reyndar hefur fremur tal-
izt til hugvísinda en raunvísinda
Því aö á þessari raunvísindaöld er ekki
síöur þörf á góöum húmanistum en vísinda-
mönnum. ^í.