Skólablaðið - 01.02.1961, Blaðsíða 22

- 126 -
A ÞJÓÐVEGINUM, frh. af bls.124.
"Þeir sögðu, aö þu hefðir neitað
að kaupa brennivín fyrir þá, "
Ásbjörn kímdi. "Ég var að
skamma þá svolítið. "
"Fyrir hvað ? "
"Fyrir lélegan úrmokstur fyrir
sunnan Staðarána."
"Ja það var þó ekki að ástæðu-
lausu, " sagði Kristján. "Það er alveg
ókeyrandi helvíti. "
"Það er buið að hefla það nuna. "
"Mikið var. "
"Annars keypti ég þessar fjérar
bokkur fyrir þá, " sagði Ásbjörn.
"Fínt, " sagði Kristján. "Þeir báðu
mig neínilega að kaupa þær fyrir sig. "
Hann dro upp þúsund króna seðil.
"Hérna. Þeir létu mig hafa þetta og
sögðu mér að hirða afganginn. "
Ásbjörn tók við seðlinum og stakk
honum í vasann. Þeir kveiktu í sígar-
ettum og litu út um gluggann. Grár
jeppi ók inn á hlaðið og stanzaði við
benzíngeyminn og flautaði. Flekkóttur
köttur kom fram undan skúrnum og
skokkaði yfir hlaðið.
"Ég var rétt búinn að keyra yfir
þennan kattarfjanda um daginn, " sagði
Kristján. "Hann labbaði í rólegheitum
fyrir bílinn. "
"Hvað sögðu stelpurnar? "
"Þær sáu það ekki, sem betur fór.
Þær hefðu gengið af mér dauðum, hefði
ég keyrt yfir hann. "
"Þú hefðir orðið að gefa þeim
kettling, " sagði Asbjörn. "Helzt þrjá."
Kristján leit á hann út undan sér,
en Ásbjörn var að horfa út um glugg-
ann. Fólkið var að tínast út í bílinn.
"Get ekki hætt að hugsa um þennan
bíldjöful, " sagði Ásbjörn.
"Hvaða bíl? "
"Þennan sem keyrði yfir lambið. "
"Heldurðu að þú náir honum ? "
"Nei, " sagði Ásbjörn. "Hefði held-
ur ekkert að segja. "
"Vertu þá ekkert að velta þessu
fyrir þér, " sagði Kristján og stóð upp.
"Það er líklega rétt að fara að drattast
áfram. "
e. 1.
S KÓGAR ELDUR.
Skógurinn logar og dýrin
streyma niður að fljótinu
þungu seigu fljótinu
sem vaggar sefinu blíðlega
eins og móðir barni
og nú á þetta fljót
að vernda öll þessi dýr
fyrir hinu eyðandi almætti
eldsins sem fer ógnarför sína
óhindraður um skóginn
og dýrin steypa sér í fljótið
hópum saman
sumum skilar það yfir um
öðrum drekkir það í faðmi sínum
eftir stendur skógurinn
þögull svartur dauður
og fljótið vaggar sefinu blíðlega
í eilífri kyrrð sinni.
SAGA KONUNNAR.
í gær var ég hvít lilja
stoltu höfði mínu lyfti ég til himins
því ég var heilög.
Ó líf,
hvað gerðist ?
Skyndilega var ég svipt heilagleikanum
ég var ekki lengur hvít lilja.
Nóttin - nóttin var komin
það var heit, suðræn nótt
þrungin höfgum ilmi
og þegar dagaði
var ég dökkrauð rós
og beið eftir nottinni.
i h .