Morgunblaðið - 22.12.2009, Qupperneq 38

38 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 22. DESEMBER 2009
✝ Gísli Sveinssonfæddist á Norður
Fossi í Mýrdal 16. maí
1925. Hann lést í
Landspítala í Foss-
vogi 12. desember
2009.
Foreldrar hans
voru Sveinn Sveins-
son bóndi, f. á Hörgs-
landi á Síðu 5. desem-
ber 1875, d. 14.
janúar 1965, og Jó-
hanna Sigurðardóttir
f. á Breiðabólstað á
Síðu 21. október 1879,
d. 2. júní 1968. Framan af bjuggu
þau að Ásum í Skaftártungu en
fluttust svo að Norður Fossi í Mýr-
dal árið 1923. Börn þeirra urðu 15
og komust 12 þeirra á legg sem eru
nú öll látin; Sigursveinn, Gyðríður,
Guðríður, Runólfur, Róshildur,
Kjartan, Ingunn, Sveinn, Guð-
mundur, Páll, Sigríður og Gísli sem
nú er látinn.
Gísli kvæntist 16. maí 1953 Unni
Jónu Kristjánsdóttur ljósmóður, f.
23.10. 1926, d. 4.9. 1988, í Reykja-
vík. Foreldrar hennar voru Kristján
Ágúst Kristjánsson sjómaður í
Hafnarfirði og Guðríður Krist-
insdóttir frá Álftaneshrepp á Mýr-
um.
Gísli og Unnur hófu búskap í
Reykjavík en síðar byggðu þau sér
hús í Kópavoginum. Gísli bjó síðast
að Aflagaranda 40 í
Reykjavík. Börn Unn-
ar og Gísla eru: 1)
Auður Guðmunds-
dóttir, uppeldisdóttir
Gísla, gift Hilmari
Viggóssyni, sonur
þeirra er Viggó Ein-
ar, sambýliskona Elín
Jóhannesdóttir, þau
eiga Hilmar Óla. 2)
María Anna, gift Jó-
hanni Gunnari Helga-
syni, börn hennar eru
Unnur Ósk Hreið-
arsdóttir, sambýlis-
maður John Harmon Grant og Gísli
Hjörtur Hreiðarsson. Barn þeirra
er Helgi Ragúel. 3) Guðríður Jó-
hanna Rossander, börn hennar eru
Atli Þór Þóroddsson, Sara
Christina Rossander og Elín Ester
Rossander. 4) Sveinn, kvæntur Est-
er Jóhannsdóttur, sonur hennar er
Birkir Ingibjartsson og börn þeirra
eru, Gísli, Friðrik og Tómas.
Gísli starfaði sem versl-
unarmaður, við rútuakstur og vann
m.a. hjá Landleiðum um árabil.
Lengst af starfaði hann hjá Esso
þar sem hann m.a. rak Smurstöðina
í Hafnarstræti og nokkrar bensín
stöðvar.
Útför Gísla verður gerð frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 11.
Meira: mbl.is/minningar
Við Gísli Sveinsson tengdafaðir
minn höfum þekkst frá árinu 1963.
Frá þessum langa tíma, sem er
samt stuttur í minningunni, vil ég
draga fram örlítil minningabrot.
Gísli bjó síðustu árin á Aflagranda
vestur í bæ á elleftu hæð. Þangað
var oft farið að sækja Gísla, til að
borða með okkur fjölskyldunni, eða
að fara í innkaupaferð fyrir heimili
hans.
Alltaf var tilhlökkunarefni að
hitta Gísla Sveinsson. Hann var
einkar ljúfur maður með mikinn
húmor.
Hvar sem Gísli kom vakti hann at-
hygli fyrir hljómmikla rödd.
Ófáar voru þær stundir sem við
hlustuðum á hann segja hnyttnar
sögur úr lífi sínu. Segja má að Gísli
hafi verið hrókur alls fagnaðar þeg-
ar sá gállinn var á honum.
Ekki er hægt annað en minnast á
orðasamband sem Gísla var tamt að
nota hin síðari ár, eftir vel heppn-
aðar heimsóknir, eða önnur sam-
skipti við hann. Hann var afskaplega
gefandi og sagði alltaf að það væri
mannbætandi að hitta okkur.
Sannleikurinn er sá, að þarna lýsti
Gísli nákvæmlega sjálfum sér, hann
var mannbætandi í okkar samskipt-
um.
Gísli er kvaddur með þakklæti og
söknuði.
Blessuð sé minning hans.
Hilmar Viggósson.
Ég kynntist Gísla tengdaföður
mínum fyrir tæpum 20 árum þegar
við Sveinn sonur hans vorum í til-
hugalífinu. Mín fyrstu kynni voru að
þar fór hlýr og hæglátur maður. Við
urðum fljótt vinveitt hvort öðru sem
birtist í djúpstæðri væntumþykju og
virðingu hvors í garð annars, það var
mér mikils virði.
Það fyrsta sem kemur upp í hug-
ann þegar ég hugsa um Gísla var
hversu greiðvikinn og hjartahlýr
hann var. Alltaf að hugsa um það
hvernig hann gæti komið öðrum til
hjálpar. Ég á margar góðar minn-
ingar um stundir þegar við tvö plön-
uðum og skeggræddum um nauð-
synlegar framkvæmdir fyrir heimili
okkar hjóna en „Sveini kæmi það
ekkert við, hann skyldi bara borga“;
skemmtum við okkur oft yfir þessu.
Hann var okkur mikill styrkur og
hjálplegur þegar við byggðum nú-
verandi heimili okkar, mætti svo til á
hverjum degi og fylgdist með hvort
iðnaðarmenn mættu til vinnu og
héldu sér að verki, honum líkaði ekk-
ert hangs. Hann átti mörg handtökin
með okkur þegar við vorum að koma
okkur fyrir og allan þann tíma sem
hann hafði heilsu til. Þetta voru
ómetanlegar stundir og þakklátar
sem ég get sagt með sanni að ég
sakni.
Gísli var mikill sagnamaður, gam-
an var að heyra hann segja frá
mönnum og málefnum frá liðnum
tíma, hann var hnyttinn í tilsvörum
og var snöggur að svara fyrir sig ef á
hann var skotið. Hann var hreinn og
beinn í samskiptum og kom til dyr-
anna eins og hann var klæddur, hon-
um líkaði ekki hégómi né fals, hann
vildi heiðarleika og einlægni. Það
voru hans stærstu eiginleikar sem
hann tapaði aldrei.Synir okkar eiga
góðar minningar um afa sinn. Sá
hann ekki sólina fyrir þeim og kallaði
þá gulldrengina sína. Mátti hann
aldrei heyra um þá styggðaryrði
heldur hældi þeim og hvatti á sinn
einstaka hátt.
Ég kveð elskulegan tengdaföður
með kærri þökk fyrir samfylgdina og
veit að nú bíða hans stundir þar sem
hann getur verið að „karlagurgast“
með þeim sem farnir eru og voru
honum svo kærir. Hafðu þökk fyrir
allt, elsku Gísli.
Þín tengdadóttir,
Ester.
Einstakur frændi, vinur og félagi
er látinn en bjartar minningar um
yndislegan mann munu lifa áfram í
hugum okkar Oddnýjar, sona og
tengdadætra. Margs er að minnast
þegar litið er yfir farinn veg áratuga
samskipta okkar við þau sómahjón,
Unni og Gísla. Við minnumst þeirra
samverustunda með söknuði og virð-
ingu. Fyrstu minningar Sveins, er
hér ritar undir, tengjast hjálparhell-
unni Gísla sem allt vildi fyrir móður
okkar bræðra gera sem hann megn-
aði þegar bróðir hans og faðir okkar
bræðra féll frá, er við vorum börn að
aldri. Síðar var ógleymanlegt fyrir
menntskæling að fá að komast í
kaffibrúsann hans í Smurstöðinni í
Hafnarstræti og fá kjarnyrtar póli-
tískar lýsingar á rekstri þjóðarskút-
unnar. Seinna lágu leiðir okkar sam-
an, eins og hann orðaði það þegar við
vorum að „gurgast“ í Vatnsá í Mýr-
dal og við fundum að skap okkar og
áhugamál féllu saman. Við Oddný
söknuðum mikið Unnar þegar hún
féll frá, langt um aldur fram. Minn-
ingar okkar Oddnýjar um Gísla
frænda tengjast fyrst og fremst
ræktunarstörfum í unaðsreit okkar
hjóna í Laka á Rangárvöllum. Þar
var hann eins og alltaf boðinn og bú-
inn að leggja okkur lið, við girðingar,
trjárækt eða byggingu sumarat-
hvarfs okkar hjóna. Margt var þá
skrafað yfir kaffibolla um lífið og til-
veruna og ekki allt prenthæft. Við
metum alltaf mikils og er sérstak-
lega minnisstætt hvernig Gísli rækt-
aði syni okkar frá fyrstu tíð.
Gísli var gæddur miklum mann-
kostum, velviljaður og vinafastur,
sannur Íslendingur og afar heil-
steypt manneskja. Hann kom til dyr-
anna nákvæmlega eins og hann var
klæddur og tjáði skoðanir sínar um-
búðalaust. Við höfum aldrei kynnst
hjálpfúsari manni, alltaf boðinn og
búinn að greiða götu annarra. Það
geislaði af honum orka og ákafi um
að láta hlutina ganga, hvar sem hann
fór. Að leiðarlokum er okkur efst í
huga söknuður og þakklæti fyrir
áralanga vináttu, drengskap og sam-
skipti sem aldrei bar skugga á.
Það var okkur mikill heiður að fá
að kynnast Gísla frænda. Öll voru
þau á einn veg, hann var traustur fé-
lagi, hreinn og beinn og frá honum
stafaði mikil innri hlýja. Það voru
forréttindi að kynnast honum og
minningin um góðan dreng lifir.
Börnin, fjölskyldur, ættingjar og
vinir kveðja nú mikilhæfan mann
með söknuði og þakklæti fyrir að
hafa fengið að njóta samvistanna við
hann.
Við biðjum þeim Guðs blessunar
og vottum þeim okkar dýpstu samúð.
Megi almættið, sem leiðir okkur og
alla þá er hjarta þitt sló fyrir, gefa
okkur farsæla endurfundi, þarna
uppi, eins og þú baðst um á okkar
kveðjustund, kæri vinur.
Oddný og Sveinn,
Gunnarsholti.
Á meðan við bræður vorum að
alast upp þá nutum við þeirra for-
réttinda að kynnast nokkrum ein-
staklingum sem tóku þátt í að þróa
Ísland frá einföldu bændasamfélag
til nútímans. Þar fór Gísli frændi
fremstur í flokki og því voru kynnin
af honum ómetanleg. Hans lífssýn og
viðhorf til vinnu á eftir að fylgja okk-
ur alla tíð.
Við vorum ekki háir í loftinu þegar
við byrjum að þvælast með honum
við að smíða og girða í sveitinni.
Hann hafði ekkert á móti því að leyfa
frændum sínum að spreyta sig á
verkefnum sem við höfðum aldrei
gert áður og sá enga ástæðu til þess
að stoppa okkur við að nota öll verk-
færi sem fullorðna fólkið var venju-
lega að tala um að væri ekki tíma-
bært fyrir litlar hendur, hvort sem
það voru stórir hamrar eða raf-
magnssagir.
Þó eru eftirminnilegastar allar
sögurnar hans og þessi ótrúlegi frá-
sagnarhæfileiki hans. Hann hafði lag
á að segja frá þannig að allir voru
öskrandi af hlátri og fólk og staðir
urðu ljóslifandi. Við maurarnir sát-
um og hlustuðum og reyndum stund-
um að endurtaka sögurnar við fé-
lagana vikuna eftir en þá brá svo við
að þær hljómuðu allt öðru vísi.
Lífið hans var mjög viðburðaríkt
og hann fræddi okkur um ævintýrin
þegar hann var að alast upp í Skafta-
fellssýslu, yrkja landið og veiða fýl-
ana, allt skrítna fólkið sem var í
sveitunum og bar vitni um tíma sem
nú eru horfnir. Hann hafði unnið ótal
störf og prófað allt milli himins og
jarðar, bæði í sjálfstæðum rekstri,
verktakavinnu og sem launamaður.
Ein af fyrstu minningunum var
þegar við heimsóttum hann í sjopp-
una hans. Okkur fannst ótrúlega
flott að það væri hægt að vera í vinnu
þar sem maður væri umkringdur
nammi allan daginn, eiga það og geta
borðað það allt saman. Eins kom það
okkur mikið á óvart að hann gæti
selt vinnuna sína þegar hann vildi
ekki vinna við hana lengur.
Við vorum aðeins að girða um
helgar í verktakavinnu og þá kom
hann stundum með okkur. Þá komu
stundum athugasemdir frá þeim sem
við unnum fyrir hvort hann væri nú
komin til þess að kenna unglingun-
um. Hann var snöggur að leiðrétta
það og sagðist alveg læra jafn mikið
og hann kenndi. Það var svo löngu
síðar sem við fórum að skilja að þessi
lexía og aðrar byggðust á áratuga
reynslu í verktakavinnu og það var
ómetanlegt að fá þessa reynslu beint
frá fyrstu hendi.
Þá eru alveg ónefndar heimsóknir
til þeirra félaga, Gísla og Hauks að
Ytra-Hóli en það var sveitabær sem
þeir gerðu upp í sameiningu og tóku
upp á ótrúlegustu hlutum, smíðuðu
allt milli himins og jarðar úr akkúrat
ekki neinu.
Hvíldu í friði, elsku frændi, þó svo
að það sé sárt að missa þig þá hefði
aldrei farið vel um þig inni á stofnun.
Þú yfirgafst þennan heim eins og þú
lifðir þínu lífi, eftir þínu höfði.
Runólfur, Páll og Sæmundur.
Gísli Sveinsson
Ingibjörg Sveinsdóttir
✝ IngibjörgSveinsdóttir
fæddist 30. des-
ember 1917 á
Stokkseyri. Hún
lést í Reykjavík 17.
desember sl.
Hún var dóttir
Sigurbjargar
Ámundadóttur, f.
29.3. 1895, d. 31.10. 1958, og Sveins Pét-
urssonar, f. 9.4. 1893, d. 21.8. 1962.
Systkini Ingibjargar eru; Vilborg Sveins-
dóttir, f. 1917, d. 1979, Pétur Sveinsson, f.
1920, d. 1921, Margrét Sveinsdóttir, f.
1922, Ámundi Sveinsson, f. 1923, Ásta
Guðmundsdóttir, f. 1930, Ólafur Frið-
riksson, f. 1941, Sveinn Sveinsson, f.
1925, d. 2008.
Ingibjörg gekk í hjónaband hinn 30.12.
1953 með Magnúsi Einarssyni kennara frá
Laxnesi, f. 25.6. 1916, d. 28.3. 1995.
Börn þeirra; 1) Sveinn Einar Magn-
ússon, f. 5.2. 1956, maki Guðrún Guð-
mundsdóttir, börn þeirra; Ingibjörg
Sveinsdóttir, sambýlismaður Stefán Þór
Arnarson, þau eiga eina dóttur, Berglindi.
Eygló Rut Sveinsdóttir, hún á þrjú börn
þau Jónas Aron, Ágúst Einar og Bjarndísi
Rut. Sólveig Þóra Sveinsdóttir, látin. Davíð
Snær Sveinsson, unnusta Ásta Guðrún
Sigurðardóttir. Magnús Þór Sveinsson. 2)
Sigurbjörg Inga Magnúsdóttir, f. 18.2.
1960, sambýlismaður Viðar Jónsson.
Hennar sonur; Elías Ásgeir Baldvinsson,
sambýliskona Karen Erlingsdóttir, hann á
tvö börn, þau eru; Guðbjartur Þór og
Hólmfríður Lea. 3) Oddný Sigrún Magn-
úsdóttir, f. 6.4. 1961, maki Ingimundur
Guðmundsson, börn þeirra; Sigríður
Birna Ingimundardóttir, Þóra Björg
Ingimundardóttir.
Magnús eiginmaður Ingibjargar átti
fyrir tvö börn af fyrra hjónabandi þau; a)
Einar Magnússon, f. 16.8. 1941, maki Mar-
grét Steingrímsdóttir, börn þeirra; Margét
Lovísa, maki Baldur Bjarki Guðbjartsson,
hún á eina dóttur, Helgu Margréti. Rúna
Svandís, maki Björgvin Sveinsson. Magn-
ús Örn, maki Elín Ósk Hölludóttir, börn
þeirra eru; Halla María og Einar Örn. B)
Helga Magnúsdóttir, f. 1.5. 1944, maki
Gylfi Zóphóníasson, látinn, börn þeirra;
Kjartan Jónsson, Zóphónías Árni Gylfa-
son, Þröstur Gylfason, sambýliskona Ter-
esa Björnsdóttir, þeirra sonur; Fjölnir Zóp-
hónías, Lovísa Gylfadóttir, hennar sonur
er Þröstur Alexander. Ragnheiður Björg
Svavarsdóttir, sambýlismaður Jón Norð-
fjörð, þeirra sonur er Svavar Árni.
Útför Ingibjargar fer fram frá Fossvogs-
kirkju í dag, þriðjudaginn 22. desember,
og hefst athöfnin kl. 15.
Meira: mbl.is/minningar
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför elskulegs bróður okkar,
SIGURÞÓRS ÁRNASONAR,
Hlévangi,
áður Þórustíg 13,
Njarðvík.
Einar Árnason,
Sveinn Guðbergsson,
Sigríður Guðbergsdóttir,
Aðalsteinn Guðbergsson.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og sendu góðar kveðjur við andlát
og útför ástkærrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
INGIBJARGAR SIGURÐARDÓTTUR,
Ásgarði,
Dalasýslu.
Bjarni Ásgeirsson, Erla Ólafsdóttir,
Benedikt Ásgeirsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Minningar á mbl.is
Ása Linda
Guðbjörnsdóttir
Höfundar: Alda yngri og Ása
Óla, Hannes Thorarensen, Guð-
rún Gunnarsdóttir, Björn Þver-
dal, Margrét Guðjónsdóttir, Eyj-
ólfur Orri Sverrisson, Geirný
Sigurðardóttir, Kristinn Run-
ólfsson, Vilborg Sveinsdóttir
Friðjón Þórðarson
Höfundur: Guðni Ágústsson
Gísli Sveinsson
Höfundar: Sigurður Sig-
ursveinsson og fjölskylda
Hans Albert Knudsen
Höfundar: Eyjólfur Hauksson
og fjölskylda
Halldór Friðriksson
Höfundar: Herborg og Guðrún
Ingibjörg og Sverrir
Bryndís og Arnar
Hermann Helgason
Höfundur: Hermann, Tómas,
Ása, Eydís og Anna Eyjólfsbörn
og Bryndís Tómasdóttir
Kristinn Zimsen
Hlíf Þórbjörg
Jónsdóttir
Höfundur: Guðni Már
Óskarsson
Ingibjörg
Sveinsdóttir
Höfundar: Ingibjörg, Eygló
Rut, Davíð Snær og Magnús Þór
Jóhanna Jónsdóttir
Höfundur: Jóhanna Kristín
Atladóttir (Hanna Stína)
Ólafur Helgi
Runólfsson
Höfundur: Heiða Brynja
Valbjörn J.
Þorláksson
Höfundur: Páll Eiríksson
Meira: mbl.is/minningar