Morgunblaðið - 25.03.2010, Blaðsíða 27

Minningar 27
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 25. MARS 2010
✝ Marías Þ. Guð-mundsson fæddist
í Hnífsdal 13. apríl
1922, hann lést á
heimili sínu 17. mars
2010. Hann var sonur
hjónanna Guðmundar
Stefáns Guðmunds-
sonar og Jónu Sal-
ómonsdóttur. Systk-
ini Maríasar: Þorgeir,
f. 4.7. 1904, d. 12.12.
1924, Ingibjörg, f.
27.10. 1912, d. 7.8.
2009, Guðmundur, f.
11.4. 1916.
Barn Maríasar og Ingibjargar
Ólafsdóttur: Hildur, f. 25.9. 1944,
maki Þórður Oddsson og barn
þeirra Linda Bára. Þann 8.5. 1954
kvæntist Marías eftirlifandi eig-
inkonu sinni, Málfríði Finnsdóttur,
f. 22.11. 1923, hjúkrunarfræðingi
frá Hvilft í Önundarfirði. Börn
þeirra eru: 1) Guðmundur Stefán,
f. 3.10. 1954, giftur Kristínu Jóns-
dóttur, börn þeirra a) Íris María,
maki Hrafnkell Markússon, dóttir
þeirra Katla Kristín, b) Sara Jóna,
maki Garðar Örn Hinriksson. 2)
Áslaug, f. 11.4. 1956, gift Skúla
Lýðssyni, börn þeirra, a) Fríða
Björk, b) Brynhildur, maki Halldór
Vestfirðinga. Árið 1981 fluttu þau
hjónin til Reykjavíkur og starfaði
Marías hjá Fiskifélagi Íslands allt
fram til 1992. Meðal annarra starfa
má nefna setu í Verðlagsráði sjáv-
arútvegsins, varastjórn Sölu-
miðstöðvar hraðfrystihúsanna og
stjórn Fiskifélags Íslands, þá var
hann einn af stofnendum útgerðar-
félagsins Hrannar. Marías starfaði
alla tíð að félagsstörfum og valdist
þar oft til forystu. Þ.á m. sat hann í
bæjarstjórn Ísafjarðar, var forseti
SUJ, formaður Þjóðhátíðarnefndar
Vestfjarða 1974, sat í miðstjórn og
flokksstjórn Alþýðuflokksins og
starfaði fyrir R-listann og Samfylk-
inguna. Marías var í stjórn Alþýðu-
sambands Vestfjarða, var stjórnar-
formaður Kaupfélags Ísfirðinga,
formaður Sjómannadagsráðs og er
heiðursfélagi Sjómannafélags Ísa-
fjarðar. Mörg hlutverk lék hann
hjá Leikfélagi Ísafjarðar. Skáti var
hann mikill, í stjórn skátafélagsins
Einherja í 20 ár og síðar St.
Georgsgildi eldri skáta í Reykja-
vík. Marías var í Frímúrararegl-
unni frá 1956. Eftir að Marías lét af
störfum gegndi hann trúnaðaremb-
ættum fyrir eldri borgara bæði í
Reykjavík og á landsvísu sem og
fyrir lífeyrisdeildir SFR. Allt fram
á síðasta dag var sóst eftir kröftum
hans við fundarstjórn á aðal-
fundum og landsþingum hinna
ýmsu félaga.
Útför Maríasar fer fram frá Nes-
kirkju í dag, 25. mars 2010, og
hefst athöfnin kl. 13.
Örn Halldórsson, syn-
ir þeirra Viktor Ívan
og Tristan Ágúst, c)
Marías Þór, unnusta
Erla Dröfn Kristjáns-
dóttir. 3) Bryndís, f.
3.5. 1960, gift Krist-
jáni Einarssyni, börn
þeirra a) Arndís,
maki Baldur Sig-
urgeirsson, sonur
þeirra Kristján, b)
Ármann, c) Rut. 4)
Árni, f. 1.12. 1969,
kvæntur Guðrúnu
Oddsdóttur, börn
þeirra a) Sunna, b) Oddur Mar, c)
Katrín Lilja.
Marías fæddist í Hnífsdal og ólst
þar upp. Hann lauk prófi frá Gagn-
fræðaskóla Ísafjarðar og síðan
Samvinnuskólaprófi 1943. Á yngri
árum stundaði Marías sjómennsku.
Starfsmaður Kaupfélags Ísfirðinga
1941-1947 og síðan gjaldkeri og
bókari hjá Olíusamlagi útvegs-
manna á Ísafirði til 1964. Stunda-
kennari við Gagnfræðaskóla Ísa-
fjarðar 1949-1970. Marías tók við
starfi framkvæmdastjóra Íshús-
félags Ísfirðinga 1964 og gegndi
því til ársins 1974 er hann varð
framkvæmdastjóri Lífeyrissjóðs
Elsku tengdapabbi minn, hann
Marías, er fallinn frá. Marías var
kominn á eftirlaun þegar við kynnt-
umst en var svo önnum kafinn við
að sinna félagsmálum að það nálg-
aðist fullt starf, þannig var Marías,
virkur þátttakandi í lífinu til síðustu
stundar. Það var alltaf gott að hitta
hann og flest heimsins mál voru
rædd, enda var Marías ern fram á
síðustu stundu, eldklár og stálminn-
ugur. Marías var einstaklega hlýr
maður og hann umgekkst fólk af
ástúð og virðingu. Sérstaklega var
hann þó blíður afi, en í hvert sinn
þegar við komum í heimsókn á hið
yndislega heimili Málfríðar og Marí-
asar í Efstaleiti beið hann við lyft-
una og börnin hlupu í fangið á hon-
um og hann faðmaði þau fast og
lengi, hló og sagði þeim umbúða-
laust hvað honum þætti vænt um
þau og gott að sjá þau. Hans verður
mikið saknað.
Ég þakka Maríasi samfylgdina,
hvíl þú í friði.
Guðrún Oddsdóttir.
Afi Marías var mjög góður afi,
hann var aldrei dónalegur, vondur
eða strangur. Hann hafði mjög fal-
leg heyrnartól og hann var alltaf í
stuði miðað við aldur. Hann fór
mjög varlega við að keyra bíl.
Afa fannst Leiðarljós mjög
skemmtilegt og ef við vorum í heim-
sókn tók hann það upp. Alltaf þegar
við heilsuðum honum og kvöddum
þá knúsaði hann okkur svo innilega.
Hann afi verður alltaf í hjörtum
okkar og við vitum að honum líður
vel í himnaríki.
Oddur Mar og Katrín Lilja
Árnabörn.
Það er með söknuði og virðingu
sem við, félagar Maríasar Þ. Guð-
mundssonar í Samfylkingunni,
kveðjum hann í dag.
Marías tók þátt í hreyfingu ís-
lenskra jafnaðarmanna frá unga
aldri og allt til hins síðasta. Hann
var kjörinn fulltrúi í bæjarstjórn
Ísafjarðar, var forseti Sambands
ungra jafnaðarmanna, sat í mið-
stjórn og flokksstjórn Alþýðuflokks-
ins, svo fátt eitt sé talið, en ekki síst
var hann okkur dýrmætur sem einn
þessara traustu, almennu fé-
lagsmanna sem ávallt var hægt að
reiða sig á. Slíkir virkir félagsmenn
eru hornsteinar hvers stjórnmála-
flokks. Þeir vinna þau verk sem til
falla, taka þátt í mótun stefnu, eru
til staðar þegar taka þarf mikilvæg-
ar ákvarðanir og ekki síst veita þeir
okkar kjörnu fulltrúum stuðning og
aðhald í erli dagsins. Þannig var
Marías. Við gátum treyst á hann.
Marías var frá Ísafirði eins og
mikill fjöldi jafnaðarmanna sem
hafa sett svip á hreyfingu okkar.
Hann fylgdi Alþýðuflokknum inn í
Samfylkinguna og var vakinn og
sofinn yfir þeirri vegferð að sam-
eina loks íslenska jafnaðarmenn í
einum flokki.
Fyrir allt þetta viljum við þakka
Maríasi Þ. Guðmundssyni um leið
og við sendum eiginkonu hans, Mál-
fríði Finnsdóttur, og afkomendum
þeirra okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Fyrir hönd Samfylkingarinnar,
Jóhanna Sigurðardóttir.
Eftir afkastamikla ævi hefur öð-
lingurinn Marías Þ. Guðmundsson
kvatt.
Leiðir okkar lágu fyrst saman
sumarið 1951. Þá var ég strákur í
sveit hjá afa og ömmu á Hvilft í Ön-
undarfirði. Einn sunnudaginn var
farið yfir til Ísafjarðar í heimsókn
til Málfríðar, föðursystur minnar,
Fríðu frænku, sem þá var orðin yf-
irhjúkrunarkona fjóðungssjúkra-
hússins þar og sem síðar giftist
Maríasi. Þetta var fallegur sumar-
dagur og Marías bar að og bauð í
bílferð í endurbyggðum Willys-her-
jeppa sínum. Hann sveiflaði mér
mjúklega í sætið við hlið sér og
gangsetti farartækið með því að ýta
á hnapp með gormi, sem var í gólf-
inu við hlið bensíngjafararinnar.
Gangsetningu á þennan máta hafði
ég aldrei séð áður og vakti hún
mikla athygli mína enda festist
þessi atburður mér í minni.
Árin liðu og ég sá Marías sjaldan
því fjarlægðir skildu. En fundirnir,
þótt fáir væru, eru mér eftirminn-
anlegir því Marías var mikill hæfi-
leikamaður og stórbrotinn persónu-
leiki. Hann var traustvekjandi og
bjó yfir miklum forystuhæfileikum.
Rödd hans var einkar hljómfögur og
svo var hann gæddur þeim persónu-
töfrum að þegar hann talaði við þig
þá hafðir þú á tilfinningunni að það
skipti hann máli að fá álit þitt á því
sem verið var að ræða um. Slíkir
menn eru fágætir og því eðlilegt að
hann veldist fljótt til trúnaðarstarfa
í atvinnulífinu sem á félagssviðinu
og í stjórnmálum en þar kom svo
vel fram að hugur hans og hjarta
var hjá þeim sem minna mega sín í
samfélaginu.
Álit mitt á Maríasi varð samt
mest á seinustu árum hans. Hann
átti þá lengi við erfiðan hjartasjúk-
dóm að stríða en neitaði að láta yf-
irbugast og láta sjúkdóminn stjórna
lífi sínu. Hann fór ótrauður í ferða-
lög innanlands sem til fjarlægra
landa og var óþreytandi í að kynna
sér ný viðhorf og menningu. Þar
kom skýrt fram aðdáunarverður
kjarkur hans og dugnaður. En í öllu
því sem hann kom í framkvæmd
naut hann stuðnings og aðstoðar
hinnar ljúfu og hörkuduglegu konu
sinnar, Málfríðar. Án hennar hefði
hann ekki afrekað það sem hann
gerði enda var hún traust hans og
skjól. Mörg eru þau góðverk, sem
hún jafnframt vann í kyrrþey. Unun
var að koma á fallegt heimili þeirra,
móttökur alltaf afar hlýjar og gest-
risninni við brugðið.
Á þessari kveðjustund vottum við
Kristín Fríðu og börnunum og fjöl-
skyldum þeirra einlæga samúð okk-
ar og þökkum fyrir góðan mann,
sem við kveðjum með trega.
Blessuð sé minning Maríasar.
Gunnar Finnsson.
Ég kynntist Maríasi og konu hans
Málfríði fyrst innan hreyfingar eldri
skáta, þ.e.a.s. í St. Georgsgildinu í
Reykjavík. Þar var hann um langt
skeið gildismeistari. Marías var
góður drengur og mætur maður
bæði í leik og starfi. Hann fæddist í
Hnífsdal og ólst þar upp. Gagn-
fræðaprófi lauk hann á Ísafirði og
síðar prófi frá Samvinnuskólanum.
Marías gerðist snemma skáti og
var mikilvirkur innan hreyfingar-
innar allt fram á dauðadag. Hann
trúði staðfastlega á þau gildi sem
einkenna starf og lífsmáta skátans
og tamdi sér þau alla tíð. Jafnframt
því að vera mikill athafnamaður í ís-
lenskum atvinnurekstri, sérstaklega
fiskiðnaði og öllu því sem honum
tengdist, lét hann sig félagsmál
miklu skipta. Hann sat m.a. í bæj-
arstjórn Ísafjarðarbæjar og mið-
stjórn Alþýðubandalagsins. Á síðari
æviárum starfaði hann innan Félags
eldri borgara þar sem hann gegndi
ýmsum trúnaðarstörfum.
Okkur skátafélögum hans er
hann minnisstæðastur fyrir störf
hans innan Reykjavíkurgildisins.
Hann var traustur, úrræðagóður og
snjall stjórnandi, kátur og gáska-
fullur á góðri stundu og ávallt
reiðubúinn að taka til hendi ef með
þurfti. Hann var fróður um allt, er
varðaði skátahreyfinguna og var því
oft gott að leita ráða hjá honum.
Með fráfalli þessa mæta skáta er
stórt skarð höggvið í skjaldborg
eldri skáta og verður hans sárt
saknað af okkur félögum hans öll-
um. Við gildisfélagar færum Mál-
fríði og afkomendum þeirra öllum
innilegar samúðarkveðjur og biðjum
þess að ferð Maríasar um hin
grænu engi í fylgd Föðurins verði
honum ljúf.
Með skátakveðju.
Einar Tjörvi Elíasson,
gildismeistari.
Marías Þ.
Guðmundsson
✝ Þórunn ÓskHelgadóttir fædd-
ist 9. janúar 1934 á
Brekkukoti í Hofs-
staðasókn í Skaga-
fjarðarsýslu. Hún lést
á Sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 9. mars sl. For-
eldrar hennar voru
Helgi Jóhannesson, f.
12. nóvember 1905, d.
9. júlí 1992, og Ingi-
björg Halldóra Tóm-
asdóttir, f. 28. októ-
ber 1911, d. 9.
september 1999. Syst-
ir Þórunnar var Guðrún Helgadótt-
ir, f. 2. nóvember 1939, d. 7. júlí
1997, og bróðir henn-
ar er Jóhannes Helga-
son, f. 17. desember
1942.
Eiginmaður Þór-
unnar var Adolf
Gíslason, f. 27. nóv-
ember 1919, d. 2. júlí
1995. Börn þeirra eru
Haukur Þór, f. 29.
ágúst 1953, Guðrún
Ingibjörg, f. 7. júní
1957, Helga, f. 9.
ágúst 1962, og Sig-
urlaug Anna, f. 14.
mars 1966.
Útför Þórunnar hefur farið fram
í kyrrþey.
„Ég og þú amma, já ég og þú Ísak.
Þinn einlægur, Ísak Svavarsson.“
Elsku mamma mín. Ekki þarf að
hafa fleiri orð um samskipti og ást
ykkar hvort á öðru og ég veit að ég
skrifa þessi orð beint frá hjarta son-
ar míns sem þú sagðir alltaf að væri
þinn og ekki að ástæðulausu því þú
hefur ætíð átt í honum hvert bein.
Það var svo sannarlega mjög fallegt
og sérstakt samband ykkar á milli.
Það kom mér ekki á óvart hversu
æðrulaus þú varst þegar þú fékkst
þær fréttir að þú værir með krabba-
mein. Það gladdi mig mjög að þú
skyldir taka þá ákvörðun að fara í
lyfjagjöf og það var gott að geta
staðið með þér í þeim bardaga þar
sem þú varst svo sannarlega sigur-
vegari. Það kom mér hins vegar á
óvart hvað þú tókst því með fádæma
yfirvegun þegar krabbameinið tók
sig upp aftur með miklum hraða og
þú varst alveg rúmföst en það sýndi
bara betur hvað þú varst hörð af þér.
Í mínum huga ertu samt sigurveg-
arinn.
Það sem yljar mér um hjartaræt-
urnar í sorginni er sú gleði og vissa
að nú sért þú án nokkurs efa orðin
verkjalaus og það sé „fri bane“ hjá
þér og þú strunsir þína gönguferð
sem aldrei fyrr og setjist svo niður
með prjónana og gerir hvert lista-
verkið af öðru eins og þér einni er
lagið.
Elsku mamma mín, takk fyrir all-
ar góðu stundirnar og alla hjálpina í
gegnum tíðina. Minning þín lifir í
hjörtum okkar.
Þín
Sigurlaug Anna Adólfsdóttir.
Elsku amma mín.
Ég er búin að hugsa lengi hvað ég
ætti að skrifa í minningargreinina
þína, ekki vegna þess að ég viti ekki
hvað ég eigi að skrifa heldur vegna
þess að ég get ekki valið á milli allra
góðu stundanna sem við höfum átt
saman. ekki bætti það úr skák þegar
ég fór heim til þín fyrir nokkrum
dögum til að gá hvort ekki væri allt í
lagi og minningarnar helltust yfir
mig; þegar þú varst að föndra gúrku-
bíla með okkur systkinunum, gafst
okkur appelsínur með sykurmola í
miðjunni, hljópst uppi vonda strák-
inn í blokkinni sem stal snjóþotunni
okkar, bakaðir handa okkur og þeg-
ar við horfðum saman á þættina um
hana Ástríði og hlógum okkur alveg
máttlausar. Þegar þetta rifjaðist allt
upp fyrir mér áttaði ég mig á því að
ég gæti aldrei komið öllum okkar
góðu stundum á blað, einfaldlega af
því að þær eru svo margar.
En af því ég nefndi sjónvarps-
kvöldin okkar þegar við horfðum á
Ástríði saman þá langar mig að
svara spurningu sem þú spurðir mig
eitt sinn og ég gaf þér ekkert al-
mennilegt svar við, kannski af því ég
var ekki búin að átta mig á svarinu
fyrr en núna, en þú spurðir mig
hvurslags ungmenni það væru nú
sem kæmu reglulega í heimsókn til
ömmu sinnar og hvað þá að horfa á
sjónvarpið með henni. Mér fannst
það í rauninni sjálfsagt en í fyrradag
hugsaði ég um þetta og fann svarið.
Amma … það eru ungmenni sem
eiga svona æðislega ömmu! Það hef-
ur svo sannarlega vantað mikið í til-
veruna eftir að þú fórst, þó ég viti að
þú ert alltaf hérna hjá okkur. Stund-
um vantar bara einhvern til að segja
manni að maður geti gert hlutina,
stappa í mann stálinu, knúsa mann
og klappa manni á kollinn eins og þú
varst vön að gera.
Mig hefur vantað orð til að lýsa
þeim tilfinningum sem ég hef fundið
fyrir eftir að þú fórst en að sjálf-
sögðu fann ég þau, eins og flest önn-
ur svör, heima hjá þér, en þegar ég
fór heim í húsið þitt um daginn þá sá
ég samúðarkort frá Rönnu og Villa
og þar stóð: „Þín er sárt saknað.“ En
það voru akkúrat orðin sem mig
hafði vantað. Amma, þín er sárt
saknað.
Að lokum langar mig að þakka þér
fyrir allar prjónapeysurnar, snúð-
ana, sögurnar og góðu stundirnar
sem þú hefur gefið okkur öllum og þá
sérstaklega Ísaki, því þú hefur verið
honum allt alveg síðan hann fæddist
og ég veit hann saknar þín mikið. En
hann veit að þú ert á betri stað núna
og að þú ert loksins hætt að finna til.
Um daginn vorum við tvö, ég og
Ísak, að spila Alias Junior og hann
sagði við mig: „Sara, þetta er svona
eins og amma,“ og ég giskaði á konu
og þá hristi hann hausinn og sagði:
„Nei, Sara … það er með vængi.“ Ég
brosti og svaraði: „Engill?“ Og hann
svaraði mér á móti: „Auðvitað er
þetta engill, Sara!“
Hvað annað gat það verið, amma?
Auðvitað var það engill! Þú ert eng-
illinn okkar og verður alltaf.
Ég vil bara að þú vitir að ég elska
þig, amma mín, og vona að þú sért
hamingjusöm hlaupandi um allar
trissur, tínandi bláber og prjónandi
ullarpeysur á alla englana sem þú ert
umkringd.
Þín ömmustelpa,
Sara Svavarsdóttir.
Þórunn Ósk
Helgadóttir
✝
Hjartkær frænka okkar,
HELGA GUÐJÓNSDÓTTIR,
Litlu-Háeyri,
Eyrarbakka,
verður jarðsungin frá Eyrarbakkakirkju laugar-
daginn 27. mars kl. 14.00.
Brynjólfur G. Brynjólfsson,
Bára Brynjólfsdóttir,
Auðbjörg Ögmundsdóttir,
Valgerður K. Sigurðardóttir.