Morgunblaðið - 25.03.2010, Blaðsíða 28

28 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 25. MARS 2010
✝ Hólmgeir Guð-mundsson fæddist
18. nóvember 1920 að
Höfða á Völlum. Hann
lést á hjúkrunarheim-
ilinu Garðvangi í
Garði 16. mars síðast-
liðinn.
Foreldrar Hólm-
geirs voru Guð-
mundur Ólason, fædd-
ur 27.9. 1886, dáinn
23.6. 1964 og Ingi-
björg Árnadóttir,
fædd 22.9. 1887, dáin
20.5. 1969. Hólmgeir
var sjötti í röð ellefu systkina. Systk-
ini Hólmgeirs eru: Óli, fæddur 28.6.
1914, dáinn 27.9. 1995. Herborg,
fædd 21.12. 1915. Ásta Ragnheiður,
fædd 22.2 1917, dáin 20.10. 1999.
Þóra, fædd 12.7. 1918, dáin 15.4.
1956. Árni, fæddur 11.9. 1919, dáinn
28.1. 1992. Þuríður, fædd 9.8. 1922.
Gunnar, fæddur 11.7. 1925, dáinn
12.11. 1990. Sigþrúður, fædd 1927,
Fjölskylda Hólmgeirs flutti til
Loðmundarfjarðar og síðar til Seyð-
isfjarðar þar sem Hólmgeir ólst upp.
Hólmgeir hélt til Danmerkur 18 ára
gamall og nam þar garðyrkju. Eftir
heimkomu starfaði Hólmgeir meðal
annars hjá Kaupfélagi Suðurnesja
og rak um skeið byggingavöruversl-
unina Hálaleiti. Lengst af starfaði
hann hjá Rafveitu Keflavíkur, síðar
Hitaveitu Suðurnesja, eða þar til
hann fór á eftirlaun. Einnig starfaði
hann hjá Brunavörnum Suðurnesja í
mörg ár. Hólmgeir sinnti ýmsum
málum tengdum íþróttum, m.a. inn-
an Ungmennafélags Keflavíkur og
Golfklúbbs Suðurnesja. Hann var
gerður að heiðursfélaga Golfklúbbs
Suðurnesja á 30 ára afmæli klúbbs-
ins. Hann var aðalhvatamaður að
gerð og uppbyggingu púttvallarins
við Mánagötu í Keflavík.
Útför Hólmgeirs verður gerð frá
Keflavíkurkirkju fimmtudaginn 25.
mars 2010 og hefst athöfnin klukkan
14.
dáin 1927. Elín Björg,
fædd 15.5. 1929. Hörð-
ur, fæddur 21.7. 1931,
dáinn 13.2. 2008. Hólm-
geir kvæntist Svövu
Hólmkelsdóttur frá
Siglufirði, fædd
25.3.1920, dáin
29.9.1996. Þau bjuggu
öll sín hjúskaparár í
Keflavík, lengst af á
Brekkubraut 15. Saman
eignuðust þau 6 börn.
Þau eru: Guðmundur
Björn, í sambúð með
Pálínu Guðnadóttur,
Hólmgeir, kvæntur Ásthildi Eiríks-
dóttur, Jósef, í sambúð með Hrönn
Stefánsdóttur, Þórhallur, kvæntur
Kristrúnu Guðmundsdóttur, Þórleif
gift Paul Davis og Hrafnhildur, í sam-
búð með Benedikt Blöndal. Fyrir átti
Hólmgeir dótturina Elínborgu Rósu,
gift Halldóri Jónassyni. Barnabörn
Hólmgeirs eru 19, langafabörnin eru
20 og langalangafabörn eru 3.
Þær eru margar minningarnar
þegar við systur setjumst niður og
hugsum til þeirra góðu stunda sem
við áttum með pabba okkar, bæði sem
börn og fullorðnar. Þegar við vorum
stelpur og mamma var að vinna fór-
um við með honum í Leiruna þar sem
við lékum okkur allan daginn í góða
veðrinu og ferska loftinu.
Hann kenndi okkur vísur og sagði
okkur sögur. Pabbi dansaði við okkur
undir dægurlögum útvarpsins á laug-
ardagskvöldum í ganginum heima.
Hann var mikið fyrir tónlist og söng.
Söng og raulaði vísurnar og lögin. Og
hann gleymdi þeim ekki þótt hann elt-
ist. Pabbi spilaði við okkur á spil og
þegar strákarnir okkar Sveinn, Daní-
el og Stefán gátu haldið á spilum, þá
spilaði hann við þá. Þeim fannst alltaf
gaman að koma til afa og auðvitað var
spilastokkurinn tekinn fram. Þeir
héldu stundum að afi hlyti að hafa
svindlað því hann vann nánast alltaf.
Pabbi var frábær í golfi og síðar í
púttinu.
Við litum upp til hans og strákarnir
okkar líka. Þeir höfðu ekkert í afa
sinn. Og þótt hann væri farinn að sjá
illa lét hann það ekki stoppa sig. Alltaf
sama eljan. Það verður skrítið fyrir
okkur systur að koma í heimsókn til
Keflavíkur og hitta hann ekki þar.
Við söknum hans. En minningarn-
ar geymum við í hjörtum okkar.
Mér tregt er um orð til að þakka þér,
hvað þú hefur alla tíð verið mér.
Í munann fram myndir streyma.
Hver einasta minning er björt og blíð,
og bros þitt mun fylgja mér alla tíð,
unz hittumst við aftur heima.
(Hugrún)
Þórleif og Hrafnhildur.
Góður vinur minn tók utan um mig
og huggaði þegar ljóst var að þú varst
farinn. Hann spurði hvað þú hefðir
verið orðinn gamall og þegar ég sagði
að þú hefðir orðið 90 ára á þessu ári
sagði hann með góðlátlegt bros á vör:
„Hann hefur sem sagt átt gott mót.“
Þetta var hárrétt hjá þessum vini
mínum, þú hefur svo sannarlega átt
gott mót elsku besti afi minn.
Ég kveð ekki bara minn kæra afa,
sem tók þátt í að ala mig upp og móta
sem mann, ég kveð ekki bara stoð
mína og styttu, ég kveð ekki bara einn
mesta og besta áhrifavald lífs míns,
heldur kveð ég einn minn besta vin og
félaga.
Það er bara svo ákaflega erfitt að
kveðja þig og ég mun sakna þín meir
en orð fá lýst. En ég hugsa glaður til
allra góðu stundanna sem ég var svo
heppinn að eiga með þér, óteljandi
góðar stundir í Leirunni, á púttvell-
inum og heimsóknirnar á Brekku-
brautina til ykkar ömmu. Ég mun
aldrei gleyma ykkur tveim.
Vertu blessaður elsku afi minn og
þakka þér fyrir allt sem þú hefur gef-
ið mér.
Hvíldu í friði og knúsaðu ömmu frá
mér.
Hólmgeir Hólmgeirsson.
Elsku hjartans afi. Nú er komið að
leiðarlokum hjá okkur. Það er mjög
sárt að þurfa að kveðja þig þó svo að
við vissum í hvað stefndi síðustu dag-
ana.
Ég skrifa þessi orð með miklum
söknuði í hjarta mínu en þó með svo
miklu þakklæti til þín fyrir það hvað
við náðum vel saman og áttum saman
yndislega tíma. Þú varst alltaf svo
iðjusamur og duglegur að það var erf-
itt fyrir þig að finna það að líkaminn
hafði ekki sömu orku og áður. Það eru
margar góðar minningar sem
streyma um hugann á svona stundu.
Minning um uppvaxtarárin og heim-
sóknir til ykkar ömmu á Brekku-
brautina. Ferðir með þér og pabba í
Leiruna og fleira skemmtilegt. Eftir
að amma féll frá árið 1996 léstu ekki
deiga síga, heldur hélst ótrauður
áfram. Eftir að við fluttum heim frá
Skotlandi, þá bjuggum við hjá þér í
risinu í nokkra mánuði, og var það
ómetanlegur tími fyrir okkur öll. Þér
fannst ekkert betra en að fá færeyskt
slátur í matinn. Það fannst þér best.
Ómetanlegt var að hlusta á þig segja
okkur allar sögurnar úr æsku þinni.
Frá Loðmundafirði, Seyðisfirði, allar
sögurnar frá Danmörku, um upp-
bygginguna í Leirunni og svo mætti
lengi telja. Svo var oft tekið í spil.
Sonur okkar leit mjög upp til þín og
elskaði þig af öllu hjarta og þessi tími
hans með þér er ómetanlegur fyrir
hann. Þú varst líka mjög stoltur af
honum, fylgdist vel með hvernig hon-
um vegnaði í skólanum, fótboltanum,
körfunni og í gítarnáminu. Ein skond-
nasta stundin var þegar þú vildir
endilega koma með í Reykjaneshöll-
ina að horfa á Árna Geir á fótboltaæf-
ingu í fyrravetur. Ég leiddi þig áfram
á staðinn þar sem hans hópur var og
áður en ég vissi varst þú kominn í
markið og vildir endilega sjá hvað
væri í drenginn spunnið með því að fá
hann til að skjóta á markið með þig
sem markvörð. Vakti uppátækið
mikla lukku.
Eftir að við fluttum í húsið okkar
komst þú oft á skutlunni þinni í heim-
sókn. Svo var mikið grillað í fyrra-
sumar – þú sóttur snemma og sátum
við úti á palli með rauðvínsglas og átt-
um góðar stundir. Þér fannst einmitt
svo gaman að fá að taka þátt í okkar
daglega lífi – og fyrir það erum við svo
þakklát. Dóttir okkar fæddist í fyrra-
haust og erum við þakklát fyrir að þú
fékkst að kynnast henni í þennan
stutta tíma. Hún mun fá að heyra all-
ar skemmtilegu sögurnar af langafa
sínum síðar.
Ein af skemmtilegustu stundunum
okkar saman áttum við í fyrrahaust
þegar við fórum til Reykjavíkur að
kaupa rúm og skápa. Farið var á Jóm-
frúna þar sem vel var tekið til matar
og drykkjar, ekta danskt smörrebröd,
öl og snafs. Þegar við vorum á staðn-
um minntist þú með brosi á vör á
gamla tímann í Danmörku. Nokkra
daga fyrir andlát þitt dreymdi mig
draum: við vorum með veislu og þú
þurftir að fá að fara inn í herbergi og
leggja þig af því að þú varst svo
þreyttur. Þegar þú komst fram,
tókstu um axlirnar á mér og sagðir
mér að þú værir á leið í leiðangur.
Elsku afi, ég veit að amma tekur
vel á móti þér. Gangi þér vel í leið-
angrinum. Takk fyrir allt. Elska þig.
Þín
Aðalheiður (Heiða) Svava.
Ég kveð þig, elsku afi, í síðasta sinn
og hugga mig við það hvað þú áttir
langt og gott líf. Ég hugsa um allar
góðu stundirnar sem við áttum saman
í Leirunni og á Brekkubrautinni með
ömmu. Við höfum ekki átt svo margar
stundir saman síðustu 12 árin eftir að
ég flutti út, en það gleður hjarta mitt
að við Lene og Leonora gátum verið
með þér um áramótin síðustu, þínum
síðustu áramótum.
Friður sé með þér, afi minn.
Albert Hólmgeirsson.
Hólmgeir Guðmundsson, faðir
tengdaföður míns Hólmgeirs, afi
konu minnar Aðalheiðar Svövu og
langafi barna minna Árna Geirs og
Eydísar Áslu, hefur lokið lífsgöngu
sinni á nítugasta aldursári. Á tíma-
Páll Ketilsson. Guðmundsson
✝ Jónas S. Þorleifs-son fæddist í
Reykjavík 10. júlí
1956. Hann lést hinn 5.
mars 2010. Foreldrar
Jónasar eru hjónin
Ragnheiður S. Jón-
asdóttir, húsmóðir,
ættuð frá Grundarfirði
og Þorleifur Þor-
steinsson, járnsmiður,
ættaður frá Súðavík.
Þau eru búsett í Kópa-
vogi. Systkini Jónasar
eru: 1) Ólöf Björk, f.
1953. Hún á börnin Val
Þór og Berglindi með fyrrverandi
manni sínum, Gunnari Svavarssyni.
2) Þorsteinn Garðar, f. 1954. Hann
lést af slysförum 1980. 3) Brynjar
Súðar, f. 1958. 4) Vilhjálmur, f. 1960.
Synir hans og Ragnheiðar Sigurð-
ardóttur eru Hlynur
Már og Einar. 5) Eva
Hrönn Þorleifsdóttir,
f. 1964. Hennar mað-
ur hennar er Guð-
mundur B. Kjart-
ansson. Þau eiga
börnin Þorstein, Mar-
íu Sif og Gísla Snæ. 6)
Leifur Heiðar, f. 1960.
Hans kona er Hlíf B.
Óskarsdóttir. Þeirra
synir eru Þorleifur
Óskar og Arnar
Gabríel. Leifur á einn-
ig soninn Aron Þór
með Lilju Ólöfu Þórhallsdóttur. 7)
Gróa Kristín, f. 1966. Hún á dótt-
urina Svandísi Björk með Eiði Gunn-
laugssyni.
Útför Jónasar fór fram frá Digra-
neskirkju 17. mars 2010.
Mig langar að minnast nýlátins
frænda míns, Jónasar Sigurþórs
Þorleifssonar, en þær minningar
fléttast minningum um heimsóknir
til ömmu og afa á Álfhólsveginn.
Þannig hagaði til að afi og amma
bjuggu á neðri hæðinni meðan ald-
ur og heilsa entist til, en á efri
hæðinni bjó móðurbróðir minn
Þorleifur Þorsteinsson og Ragn-
heiður Jónasdóttir kona hans
ásamt sínum börnum. Jonni frændi
var þriðji í röð átta barna þeirra
hjóna. Í þessum heimsóknum hitt-
ist stór hluti af barnabörnum afa
og ömmu og skiptist þá oft upp eft-
ir aldri. Við Jonni vorum jafnaldr-
ar, við byggðum oft spilaborgir
stórar og miklar sem vart mátti
anda á. Í ímynduðum heimi okkar
voru þetta keisarans hallir eða við
vorum að byggja yfir húsnæðis-
lausa í órafjarlægð. Í útileikjum
man ég eftir að við fundum oft
skjól við góðan stein og notast var
við það sem til féll í leikinn en allt-
af fylgdu ábendingar frá afa um að
fara varlega og athuga að álfarnir
ættu sér bústað í steinunum. Ef
eitthvað bar út af var gott að eiga
það víst að amma tæki mann í
fangið.
Í minningunni sé ég Jonna fyrir
mér sem myndarlegan tápmikinn
jafnaldra í fallegri peysu, sífellt
eitthvað að bjástra, smíða skip eða
eitthvað úr nærtækum efnivið og
afi átti alltaf nóg af nöglum, sem
voru látnir með þeim varnaðarorð-
um að gæta að sér. Er ég leit inn á
efri hæðina mætti mér mikil og
innileg hlýja. Fjölskyldan var stór
og vinnusemi foreldranna mikil.
Lögð var rík áhersla á að gera
börnin sem best úr garði og húsið
stækkað í takt við fjölskylduna um
leið og kostur var.
Í æsku minnist ég þess að Jonni
var að fara til Grundarfjarðar að
heimsækja móðurfjölskylduna og
til sumardvalar í Reykhólasveitina.
Síðar fór hann að vinna í Grund-
arfirði. Á unglingsaldri fór van-
heilsa að sækja að og held ég að
segja megi að svo hafi verið æ síð-
an. Hann átti því láni að fagna að
eiga einstaka foreldra og fjölskyldu
sem hann bjó með nánast alla tíð.
Feðgarnir voru nánir og ferðuðust
þeir víða og nutu þá oft leiðsagnar
Ferðafélaganna. Heimilið var oft
mannmargt í seinni tíð, en segja
má að Svandís dóttir Gróu hafi ver-
ið sólin á heimilinu meðan þær
mæðgur bjuggu þar. Áður hafði
fjölskyldan orðið fyrir því þunga
áfalli að missa elsta soninn, Þor-
stein Garðar, vel gerðan ungan
mann sem féll frá í blóma lífsins.
Í óvæntri heimsókn minni og
Helgu dóttur minnar á Álfhólsveg-
inn fyrir tveim árum mætti mér
sama hlýjan og fyrr. Þarna sáum
við að þó að heilsu hraki og aldur
færist yfir er ótrúlegt hverju sam-
hugur og samkennd fjölskyldu fær
áorkað. Þarna sáumst við Jonni
síðast, heilsuleysi hafði gengið nær
honum en ég hugði. Jonni hefur nú
lagt upp í sína hinstu för. Það er
trú mín að ættmenni hans og okkar
sem undan voru gengin hafi veitt
þá hlýju og skjól er frændi minn
þurfti með. Að leiðarlokum bið ég
honum ljóss og friðar.
Kæra fjölskylda, mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur, megi guð
gefa ykkur styrk og frið.
Jóna Ingibjörg Óskarsdóttir.
Jónas S. Þorleifsson
Allar minningar á einum stað.
ÍS
L
E
N
S
K
A
S
IA
.I
S
M
O
R
48
70
7
01
/1
0
–– Meira fyrir lesendur
Bókina má panta á forsíðu mbl.is eða á slóðinni mbl.is/minningar
Um leið og framleiðslu er lokið er bókin send í pósti.
Hægt er að kaupa minningabækur með greinum sem birst hafa frá
árinu 2000 og til dagsins í dag.
Elsku Gyða, nú
þegar komið er að
kveðjustund er margs
að minnast og þakka.
Ég kveð þig með
trega og söknuði.
Ég man og þakka mærin göfga bjarta,
þá miklu hjálp, sem oft mér veittir þú,
og ylinn, sem frá þínu hlýja hjarta
að hug mér lagði, finn ég einnig nú.
Gyða Björnsdóttir
✝ Gyða Björns-dóttir fæddist í
Hafnarfirði 4. nóv-
ember 1914. Hún lést
á Hrafnistu í Hafn-
arfirði 18. febrúar sl.
Gyða var jarð-
sungin í kyrrþey 26.
febrúar 2010.
Nú bera harm í hljóði vinir
góðir,
og heitar kveðjur fylgja þér á
leið,
en sárin dýpstu, systkin, ástrík
móðir
er sviptan blóma litu hjartans
meið.
Þín ljúfa minning mun í
hjörtum skína
og minna’ oss á að lífsins hjól
er valt.
Ég hljóð þér sendi hinstu
kveðju mína
og hjartans þakkir líka fyrir allt.
(Ingibjörg Sumarliðadóttir)
Innilegar samúðarkveðjur til
systkinanna og fjölskyldna þeirra.
Ragnheiður Sigurðardóttir.