Skólablaðið - 01.04.1968, Síða 31

Hjörleifur Sveinbjörnsson :
BtRRÍiaNDÍ i VÍL
Hreint ekki neitt sé fjær mér en am-
ast við Tilveru Malgagns Þriðja Bekkjar,
Fjörnis, undir styrkri stjorn málkunn-
ingja míns, Kjartans Gunnarssonar, ny-
kjörins samstarfsmanns Halldórs Hall-
dórssonar og afhólmilausnara Kristins
Einarssonar í bóksölunefnd. Nei ekkert,
Kjartans, valinkunns hagsýndar- og sæmh-
ar þó -manns, sem hefur ser að undir-
tyllum 1 útgáfustarfseminni þa nafna
Haarde & Waage auk Ólafs Flóvenz og
er þá fátt eitt talið.
Það er þó ekki þarfyrir ; ýmislegir
agnúar og missagnir og prentvillur og
rassbögur eiga það til að spilla Jjeim
ágæta anda, sem jafnaðarlega svifur yfir
vötnum blaða af þessu tæi ( slíkt þekkir
Skólablaðið fullvel af rúmlega fjögurra
aratuga reynslu ) og vil eg ekki fara nan-
ar útí slíkt her og nú. Öðru máli jpykir
mér gegna um beinar rangfærslur 1 mal-
flutningi, og skal þvá nokkuð fjallað um
orðaklepp einn eða klausu þessarar natt-
úru. Klausa þessi olli greinaskilum 1
seinni dálki sextandu blaðsíðu i grein-
inni : Endurmat og yfirvegun ( Fjörnir,
2. tbl. fyrsta árgangs, apríl 1968 ).
Greinarhöf. Björgólfur Stefánsson :
"Svo er það allt hið linnulausa þvað-
ur um Johannes Birkiland, sem unn-
ið hefur sór það til frægðar að rita
ævisögu sína (harmsögu), koma
henni á prent og árita öll eintökin.
Þetta virðist ekki vera mjög vænlegt
til að glæða "þriðjabekkjarkom-
plexana", enda harla andlaust.
Eitt er mór minnisstætt ur harm-
sögunni, það er hvernig sveitungar
Jóhannesar þvoðu sér í framan, en
það voru athyglisverðar aðfarir. "
Þrennt sé ég ástæðu til að leiðrétta
í ofanskraðri tilvitnun :
1) Illa fer á að stafsetja "ævi" með
vaffi í "ævisögu". Harmsaga æfi minnar,
en þannig stafsetti höf. sjálfur verk sitt,
nefla með effi.
2) jóhannes Birkiland áritaði ekki öll
eintök Harmsögunnar, heldur einungis
fimmhundruð þeirra.
3) Endaþótt birkilenzkir lesendur
menntskældir hafi nokkrum sinnum getið
skáldsins á sáðum Skólablaðsins - og ætið
að góðu einu ( ekki man ég betur) - hefur
meiningin með svoleiðis löguðu mer vitan-
lega aldrei verið að afla með þriðjubekk-
ingum, busum, neinskonar maniur og/eða
komplexa, og furðar mig satt að segja
mjög á þeirri tru greinarhöf.
Miklu alvarlegra en þessir mínir þrár
ásteytingarsteinar i þó ekki lengri klausu
finnst mér vera það hugarfar, sem virðist
liggja til grundvallar svonalagaðs stein-
blindusvartagallsrauss ; ég get ekki bet-
ur seð en Björgolfur hafi mjög neikvæð
viðhorf gagnvart æfistarfi jóhannesar
Birkilands ( linnulaust þvaður o. s.frv. ) og
hafi orðið til að leggja traustan hornstein
í gífurmúra lygaalmættisins gegn honum.
Þetta er þeimmun raunalegra sem Björg-
ólfi virðist ekki með öllu alls varnað ; þvá
til stuðnings má minna á niðurlagið a hans
margnefndu klausu, hvará kemur skýrt í
ljós fróðleiksþorsti hans og einlægur
ahugi á þjóðlegum fræðum.
jóhannes Birkiland, nei það er varla til
neins að bera á móti því, að hann er frek-
ar lítið kynntur hér í* þessari hundraðtutt-
uguogeinsársgömlu stofnun, og það frekast
illa, ef nokkuð er. Sá misskilningur er
útbreiddur, að hann hafi verið eintomur