Morgunblaðið - 15.07.2010, Side 22

22 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 15. JÚLÍ 2010
✝ Vilhelm IngvarAndersen fæddist
6.4. 1936 í Reykjavík.
Hann andaðist 7.7.
2010.
Foreldrar hans
voru Ágústa Kristín
Ingimundardóttir, f.
22.7. 2006 í Reykja-
vík, d. 18.10. 1975, og
Jens Nikolai Kaj
Andersen, f. 3.2. 1906
á Jótlandi, d. 2.10.
1975. Systur Vil-
helms eru Adeline
Dagmar, f. 26.12.
1933, Ásta, f. 30.3. 1939, d. 15.1.
2006, Jórunn, f. 16.9. 1944, Stella,
f. 31.5. 1946, Edith, f. 12.3. 1949.
Vilhelm lauk gagnfræðaprófi frá
Gagnfræðaskóla Austurbæjar
1954, prófi frá Samvinnuskólanum
1955 og tölvunarfræði í Osló 1959.
Vilhelm kvæntist 21.4. 1957 Guð-
Sigrún, f. 11.9. 1961, fram-
kvæmdastjóri. Hennar dóttir er
Alda Elísa, f. 6.7. 1993. Hennar
faðir er Ingvar Þórðarson. Eigin-
maður Sigrúnar er Atli Sigurð-
arson. Hans synir eru Ágúst Atli
og Tómas Atli.
Vilhelm hóf störf hjá Olíufélag-
inu 1955 og vann þar til ársins
1967 sem birgðabókari og síðar
forstöðumaður tölvudeildar. Hóf
þá störf hjá Mjólkursamsölunni
sem forstöðumaður tölvudeildar og
síðar sem skrifstofustjóri og fram-
kvæmdastjóri fjármálasviðs allt til
ársins 2005 að hann hann lét af
störfum. Hann sat í verðlagsnefnd
landbúnaðarins um árabil. Vilhelm
starfaði mikið að félagsmálum.
Var um árabil formaður knatt-
spyrnudeildar Víkings. Hann gekk
til liðs við Oddfellowregluna 1972
og gegndi þar ýmsum trún-
aðarstörfum þar til hann veiktist
árið 2007. Vilhelm var alla tíð mik-
ill útilífsmaður, stundaði fjall-
göngur og gönguferðir á meðan
heilsan leyfði.
Útför Vilhelms fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 15. júlí 2010,
og hefst athöfnin klukkan 15.
rúnu Öldu Krist-
insdóttur, f. 6.1.
1937. Hún er fædd í
Gerðum í Garði.
Hennar foreldrar
voru Kristinn Ársæll
Árnason, f. 7.4. 1905,
d. 9.2. 1987, og Krist-
ín Eyjólfsdóttir, f.
8.7. 1900, d. 6.3.
1966. Vilhelm og
Guðrún kynntust í
Samvinnuskólanum
þar sem þau stund-
uðu bæði nám. Börn
þeirra eru: 1) Jens
Ágúst, fæddur 30.9. 1957, gít-
arkennari í Glasgow. 2) Kristín, f.
6.12. 1959, læknir. Hennar dóttir
er Guðrún Halla Pálsdóttir, f. 19.5.
1993. Hennar faðir er Páll Kári
Pálsson. Sambýlismaður Kristínar
er Jóhann Kristjánsson. Hans börn
eru Elvar, Díana og Kristján. 3)
Í dag kveðjum við ástkæran föð-
ur okkar. Eftir situr minning um
einstaklega ljúfan, jákvæðan og
góðan mann sem öllum leið vel ná-
lægt.
Við systkinin eigum því láni að
fagna að hafa alist upp við hlýju og
öryggi. Pabbi hafði einstakt lag á
að leiðbeina okkur á jákvæðan hátt
og sýndi okkur alltaf mikinn skiln-
ing og umburðarlyndi. Hann var
afar geðgóður og mikill húmoristi
og það var alltaf stutt í hláturinn
þegar hann var nálægur og hann
sá ávallt spaugilegu hliðarnar á til-
verunni. Okkur systkinunum þótti
alltaf svo gaman að vera í návist
hans. Við eltum hann í vinnuna og
unnum mörg sumur á vinnustað
hans. Þegar hann gegndi for-
mennsku knattspyrnudeildar Vík-
ings eltum við systurnar hann
þangað og fórum að æfa fótbolta
án þess að hafa sérstakan áhuga.
Hann var mikill útivistarmaður og
fylgdum við honum upp á fjöll eða
í vélsleðaferðir á menntaskólaárum
okkar, þótt það hafi þótt hálfhal-
lærislegt á þeim árum, og tókst
honum með þessu að sá mörgum
fræjum sem hafa gert líf okkar
miklu innihaldsríkara í dag.
Foreldrar okkar voru mjög sam-
rýndir og ferðuðumst við fjölskyld-
an mikið í uppvextinum. Þessi
ferðalög voru uppfull af ævintýrum
og óvæntum uppákomum en pabbi
var með eindæmum stríðinn. Einu
sinni þegar við vorum stödd úti á
landi stoppaði pabbi bílinn í miðri
brekku og sagði okkur að bíllinn
væri bilaður og við yrðum að fara
út að ýta. Þegar við gerðum okkur
klár til að ýta bílnum brunaði hann
af stað upp brekkuna og beið svo
tilbúinn með myndavélina þegar
við birtumst, við krakkarnir grenj-
andi og mamma bálreið. Enn þann
dag í dag þolir mamma ekki að sjá
þessa mynd.
Hann var okkur góð fyrirmynd
og hjálpsamur og öll þau verk sem
hann tók sér fyrir hendur lagði
hann mikinn metnað í. Hann sinnti
barnabörnum sínum af alúð enda
voru þau honum afar kær.
Árið 2007 urðu þáttaskil í lífi
hans og fjölskyldunnar allrar. Þá
fór að bera á breytingum hjá hon-
um sem síðar stigmögnuðust.
Hann breyttist á stuttum tíma úr
kraftmiklum manni sem hreif alla
með sér í mann sem gat enga
björg sér veitt. Þrátt fyrir erfið
veikindi kvartaði hann aldrei og
ævinlega var stutt í brosið og það
síðasta sem hvarf var húmorinn.
Okkur systkinin langar að þakka
mömmu sem hefur staðið eins og
klettur við hlið pabba og hjúkraði
og annaðist hann heima lengur en
hægt var.
Öllu því starfsfólki sem annaðist
pabba í veikindum hans sendum
við okkar bestu þakkir.
Guð blessi minningu um ynd-
islegan og ástríkan föður.
Jens, Kristín og Sigrún.
Ég sá Vilhelm, tengdaföður
minn, fyrst fyrir um það bil 25 ár-
um. Ég var þá að vinna hjá Olíufé-
laginu, en Vilhelm hafði unnið þar
áður og var að vísitera gamla fé-
laga í þetta sinn. Vilhelm hafði
þannig útgeislun að maður komst
ekki hjá því en að veita honum eft-
irtekt, fas hans var yfirvegað en
stutt í léttan tón. Mig óraði ekki
fyrir því á þeirri stundu að þessi
maður ætti eftir að marka spor í líf
mitt löngu síðar.
Mér fannst alltaf gott að vera
með tengdaföður mínum og alveg
sérstaklega ef við vorum að ein-
hverju stússaríi uppi í sumarbú-
stað. Bústaðurinn er góður vitn-
isburður um þann eiginleika
Vilhelms að leggja metnað í allt
sem að höndum kom. Að smíða
svona sumarbústað er ekki einfalt
verk fyrir menn sem ekki hafa til
þess kunnáttu. Upphaflega þegar
Vilhelm hóf byggingu bústaðarins
hafði hann smið sér við hlið en
þegar Vilhelm þótti hann ekki
nógu vandvirkur lét hann smiðinn
taka pokann sinn og kláraði síðan
húsið sjálfur. Sjálfsagt hefði Vil-
helm getað skilað þessu verkefni
inn í hvaða iðnskóla sem er og
fengið meistararéttindi fyrir, svo
vel er frá öllu gengið. Annáluð
gamansemi Vilhelms var þekkt og
að sjálfsögðu líka í leiðbeiningun-
um um hvernig opna skuli fyrir
kalda vatnið upp í bústað, en þar
segir meðal annars að „ef menn
eru í vafa um hvort er hægri eða
vinstri þá er ágæt aðferð að fara
úr sokkunum og skoða tærnar, því
þeim megin sem stóra táin er
vinstra megin á fætinum þá er það
hægri og síðan öfugt“.
Einhverju sinni vorum við Vil-
helm búnir að vera daglangt að
stússa uppi í bústað og vorum á
leið í bæinn þegar Vilhelm hringdi
í Gunnu til að láta vita að við vær-
um á heimleið. Ég heyrði að
tengdamóðir mín var harla ánægð
með dagsverkið okkar og sagðist
ætla að kyssa okkur og knúsa þeg-
ar við kæmum í bæinn. Þá sagði
Vilhelm rólegri rödd: „Engar hót-
anir hérna, Gunna mín, við höfum
ekkert gert af okkur.“
Vilhelm hafði þann hæfileika að
segja margt án þess að nota mörg
orð til að koma því til skila sem
skipti máli. Hann gaf mér góð ráð
ef ég þurfti á þeim að halda.
Stundum sagði hann ekkert, vegna
þess að það var ekki þörf á því.
Hann hlustaði með athygli þegar
ég var að segja frá og sýndi þannig
alltaf áhuga á því sem ég var að
gera. Það var meðal annars þetta
sem gerði Vilhelm að góðum
tengdaföður og vini.
Tengdamóður minni og fjöl-
skyldu votta ég mína dýpstu sam-
úð. Guð blessi minningu um ein-
stakan mann.
Atli Sigurðarson.
Ef við ættum að lýsa afa okkar í
einu orði þá var hann einfaldlega
flottastur. Hann var alltaf sá sem
allir leituðu til hvort sem það
tengdist útivist, vinnu, fjölskyldu
eða bara hverju sem var. Hann
hafði mikla kímnigáfu og það var
alltaf stutt í hláturinn. Öllum líkaði
vel við afa, enda yndislegur maður
sem var alltaf í góðu skapi.
Þrátt fyrir ótrúlega elju hvort
sem var í vinnu eða félagsmálum
hafði afi alltaf nægan tíma til að
sinna fjölskyldunni og við dætra-
dætur hans nutum sannarlega
góðs af. Við áttum okkar annað
heimili hjá ömmu og afa hvort sem
það var heima hjá þeim eða í sum-
arbústaðnum sem afi byggði sjálf-
ur í frístundum. Þegar við vorum
búnar að ganga fram af mæðrum
okkar gátum við alltaf leitað til
afa.
Hann kom fram við okkur eins
og við værum hans eigin dætur.
Hann sýndi okkur ótalda þolin-
mæði og kenndi okkur svo ótal
margt.
Okkar elsku besti afi var og er
stór fyrirmynd í okkar lífi og við
munum aldrei gleyma honum. Við
minnumst hans með ævarandi ást,
þakklæti og virðingu.
Guðrún Halla og Alda Elísa.
Vilhelm Ingvar Andersen fædd-
ist hinn 6. apríl 1936 í Reykjavík.
Hann lést eftir langvinn veikindi
hinn 7. júlí síðastliðinn. Hann var
næstelstur sex barna þeirra Kai
Andersen og Ágústu Andersen, og
ólst upp á Leifsgötunni í Reykja-
vík.
Öll sín fullorðinsár naut hann
þess að ferðast bæði innan lands
og utan. Á heimili hans ríkti alltaf
hlýja og gestrisni og þess nutu
bæði vinir og ættingjar og jafnvel
ókunnugir. Hann var jafnlyndur og
kunni bæði að segja sögur og gera
góðlátlegt grín að fólki. Börnin
hans sem ég passaði stundum,
sögðu mér að þriðjudagskvöld
væru leiðinleg því þá færi pabbi
alltaf út. Sem fullorðnar konur
hafa dætur hans sagt mér að þær
minnist þess aldrei að pabbi þeirra
hafi verið í vondu skapi.
Þegar ég frétti að minn eini
bróðir hefði dáið fann ég fyrir
sjálfhverfum sársauka. Villi var
bróðir eins og einn af milljón.
Vilhelm Ingvar
Andersen✝Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
JÓN VALDIMAR SÆVALDSSON,
Sólvangsvegi 3,
Hafnarfirði,
lést á heimili sínu að kvöldi fimmtudagsins 8. júlí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Fanney Gísla Jónsdóttir,
synir, tengdadætur,
afa- og langömmubörn hins látna.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HILMAR SÆVAR GUÐJÓNSSON,
Háseylu 1,
Njarðvík,
lést sunnudaginn 11. júlí á Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja.
Útförin fer fram frá Ytri-Njarðvíkurkirkju þriðjudaginn
20. júlí kl. 14.00.
Sólbjörg Hilmarsdóttir, Ólafur Sævar Magnússon,
Hilmar Þór Hilmarsson,
Guðjón Ingi Hilmarsson,
Ingi Þór Ólafsson,
Aron Smári Ólafsson.
✝
Móðir okkar og tengdamóðir,
LÁRA BÖÐVARSDÓTTIR,
frá Laugarvatni,
Barmahlíð 54,
Reykjavík,
lést á Hrafnistu í Reykjavík mánudaginn 12. júlí.
Útför fer fram frá Háteigskirkju fimmtudaginn
29. júlí kl. 15.00.
Eggert Hauksson,
Ágústa Hauksdóttir, Jónas Ingimundarson,
Ása Guðmundsdóttir.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SVEINN KARLSSON,
Vopnafirði,
lést að morgni mánudags 12. júlí.
Útför verður auglýst síðar.
Áslaug Sveinsdóttir, Heimir Helgason,
Karl Sveinsson,
Sveinn A. Sveinsson, Sara Jenkins,
Guðrún Sveinsdóttir, Svanur Aðalgeirsson
og afabörnin.
✝
Ástkær eiginmaður og faðir, bróðir, frændi, sonur
og góður vinur okkar,
KRZYSZTOF STANISLAW CHWILKOWSKI,
Kris,
Laxagötu 2,
Akureyri,
varð bráðkvaddur mánudaginn 12 júlí sl.
Minningar- og kveðjuathöfn verður haldin í Kaþólsku kirkjunni við Eyrar-
landsveg 26 á Akureyri föstudaginn 16 júlí nk. klukkan 12.00. Eru allir
vinir Kris hjartanlega velkomnir.
Útför fer fram síðar í kyrrþey.
Z wielkim zalem zawiadamiamy ze w dniu 12.07 odszedl od Nas nagle
Krzysztof Stanislaw Chwilkowski ukochany maz, ojciec, brat, wujek,
syn i przyjaciel.
Msza pozegnalna odbedzie sie w Katolickim kosciele przy ulicy Eyrar-
landsvegur 26 w piatek 16.lipca o godzinie 12:00.
Lila-Krystyna Chwikowska,
Slawomir Chwilkowski,
Malgorzata Anna Ksepko, Stefán R. B. Höskuldsson,
Magdalena Ksepko, Baldur S. Svavarsson,
Damian Stanislaw Ksepko,Hrafnhildur G. Björnsdóttir,
Maria Chwilkowska,
Eliza Chwilkowska.