Morgunblaðið - 13.12.2010, Page 19

spennandi var í jólakassanum frá
þeim.
Hvar sem Gógó kom var hlátur
eða bros ekki langt undan, hún hafði
þann einstaka eiginleika að kæta
umhverfið í kringum sig bara með
því að vera hún sjálf, sagði skemmti-
lega frá, var fróð um margt og sýndi
öðrum einlægan áhuga. Hún bjó fjöl-
skyldunni fallegt og hlýlegt heimili
og helgaði krafta sína umönnun
hennar, hún var alltaf til staðar.
Samband Gógóar og Odds var ein-
stakt. Í orðsins fyllstu merkingu
hafa þau leiðst hönd í hönd alla tíð,
passað upp á og styrkt hvort annað í
gleði og sorg, máttu ekki hvort af
öðru sjá. Saman hafa þau ferðast ut-
an lands sem innan, kynnst veröld-
inni í kringum okkur og notið þess
fegursta sem íslensk náttúra hefur
að bjóða.
Þau urðu fyrir þeirri sáru sorg að
missa Smára Kristján son sinn af
slysförum aðeins 22 ára gamlan,
nærri má geta að slík reynsla mark-
ar fólk fyrir lífið en saman tókust
þau á við þetta mikla áfall af æðru-
leysi og stillingu. Jóhanna Halldóra
dóttir þeirra á tvær dætur sem hafa
verið augasteinar ömmu og afa frá
fæðingu og veitt þeim ómældar
ánægjustundir. Það var dýrmætt að
Gógó gat fagnað útskrift þeirra
beggja úr skóla sl. vor áður en hún
veiktist alvarlega af þeim sjúkdómi
sem nú hefur tekið hana frá okkur
allt of snemma.
Við kveðjum Gógó með sorg í
hjarta og þakklæti fyrir að hún hefur
verið partur af lífi okkar í meira en
hálfa öld. Elsku Oddur, Hanna, Ket-
ill, Gunna Dís og Svandís, hugheilar
samúðarkveðjur til ykkar allra frá
Hjallanesfjölskyldunni. Þið hafið
misst mikið en minningin um ynd-
islega eiginkonu, móður og ömmu lif-
ir um alla framtíð og veitir ykkur
styrk til að takast á við sorgina.
Pálína Magnúsdóttir.
Það er svo undarlegt að hugsa til
þess að þú sért farin yfir móðuna
miklu, elsku Gógó. Allt frá því að við
bræðurnir munum eftir okkur hefur
þú verið hluti af tilveru okkar. Þið
Oddur ásamt Hönnu og Smára
heitnum hafið verið órjúfanlegur
hluti af fjölskyldu okkar gegnum ár-
in þar sem einstök vinátta og sam-
hugur hefur ætíð einkennt öll sam-
skipti. Við munum ekki eftir því að
meira en vika hafi liðið milli frétta af
ykkur – ýmist með heimsóknum eða
gegnum mömmu.
Það sem einkenndi þig var glað-
lyndi og ekki síður hversu fróð þú
varst um marga hluti, einkum sem
tengdust ættfræði. Heimili ykkar
Odds var einn af okkar uppáhalds-
stöðum, enda ætíð notalegt að koma
til ykkar. Þið Oddur eruð samrýnd-
ustu hjón sem við höfum þekkt, ástin
og virðingin fyrir hvort öðru endur-
speglaðist í því að þið leiddust alltaf
hvar sem þið komuð. Einstök um-
hyggja ykkar hjónanna fyrir fjöl-
skyldu og vinum, ekki síst barna-
börnunum, stendur einnig upp úr
þegar litið er til baka.
Kæra Gógó, við þökkum þér hjart-
anlega fyrir samfylgdina og allar
ánægjustundirnar gegnum tíðina.
Elsku Oddur, Hanna, Ketill,
Gunna og Svandís María. Missir
ykkar er mikill en minningin um
kærleiksríka og yndislega konu mun
lifa um ókomna tíð.
Gunnar, Halldór og
Sævar Kristinssynir.
Með sorg í hjarta kveð ég í dag
mæta konu sem kenndi mér svo
margt í lífinu. Gógó hef ég þekkt frá
því ég man fyrst eftir mér enda var
ég daglegur gestur á heimili hennar
og Ármanns alla mína æsku. Mig
langar að minnast hennar með örfá-
um orðum. Minningarnar eru marg-
ar og efst í huga er góðvild og hlýja
þeirra hjóna í minn garð og síðar
dóttur minnar Jóhönnu. Ferðalögin
öll með fjölskyldunni, innanlands og
seinna utanlands sem mér var boðið í
voru skemmtileg og naut ég þar gjaf-
mildi þeirra og gæsku. Gógó var ein-
stök manneskja með hlýja og glað-
lega framkomu. Það var gott að vera
nálægt henni því hún hafði þann eig-
inleika að láta manni líða vel. Hún
var hafsjór af fróðleik, vel lesin og
sérstaklega vel að sér í ættfræði.
Hún hafði gott auga fyrir fötum og
tísku og var flink saumakona. Það
eru forréttindi að hafa þekkt Gógó
og fengið að njóta ljúfmennsku
hennar og umhyggju í öll þessi ár.
Ármanni, Hönnu, Katli, Gunnu
Dís og Svandísi Maríu vottum við Jó-
hanna okkar innilegustu samúð.
Guðrún.
Sárt er vinar að sakna.
Sorgin er djúp og hljóð.
Minningar mætar vakna.
Margar úr gleymsku rakna.
Svo var þín samfylgd góð.
(Höf. ók.)
Sæl, Gógó mín. Sæl, Fjóla mín.
Svona byrjuðu alltaf símtölin okk-
ar. Í yfir 50 ár höfum við alltaf átt
mikið og gott samband, sem aldrei
bar skugga á. Þú varst mikið lesin og
minnug, ef ég þurfti að vita um ein-
hvern þá var alltaf hægt að spyrja
þig, þú mundir alltaf og varst fljót að
fletta upp í huganum.
Margar ferðirnar er ég búin að
fara austur og bíltúra um bæinn með
Gógó og Oddi. Það var alltaf sjálf-
sagt að bjóða mér með. Ég á margar
góðar minningar um ferðirnar með
þeim. Oft þegar þau vissu af mér
einni þá komu þau og hresstu upp á
einveruna og tíminn leið hratt, þökk
sé þeim.
Ég á eftir að sakna Gógóar mikið,
hún var einn fasti punkturinn í til-
verunni. En mest missir Oddur bróð-
ir minn, þeirra samvera var sérstök.
Ég votta Oddi, Hönnu, Gunnu Dís,
Svandísi og Katli mína dýpstu sam-
úð.
Góða minning að geyma
gefur syrgjendum fró.
Til þín munu þakkir streyma.
Þér munum við ei gleyma.
Sofðu í sælli ró.
(Höf. ók.)
Elsku Gógó, vertu Guði falin.
Saknaðarkveðja,
Fjóla Pálsdóttir.
Góð vinkona er fallin frá. Gógó,
Ármann og börnin þeirra voru góðir
vinir og nágrannar af Álfhólsvegin-
um og frá fyrstu kynnum skapaðist
einlægur vinskapur milli frumbyggj-
anna á hæðinni. Þegar sest er niður
rifjast upp góðar minningar. Þau ný-
flutt og við systurnar tókum fljótlega
eftir þessari fallegu ungu konu. Það
kom í ljós að Gógó var ekki bara fal-
leg heldur einstaklega elskuleg og
góðviljuð. Hún var höfðingi heim að
sækja og tók ætíð vel á móti okkur
og seinna meir börnum okkar. Það
lýsti Gógó vel að í hvert sinn er við
systurnar kvöddum stóð hún í gætt-
inni og horfði á eftir okkur heimleið-
is, það var notaleg tilfinning. Hún
var vel lesin og fróð og lagin við að
segja frá og vekja áhuga á góðum
bókum. Við viljum þakka Gógó fyrir
vináttuna og tryggðina sem hún
sýndi foreldrum okkar, systkinum
og öllu okkar fólki ævinlega. Minn-
ingin um Gógó hverfur ekki heldur
mun lýsa upp líf allra þeirra sem
elskuðu hana og dáðu. Eftir áralanga
vináttu kveðjum við Gógó og þökk-
um henni samferðina góðu. Ár-
manni, Hönnu, Katli, Gunnu Dís og
Svandísi Maríu sendum við okkar
hlýjustu samúðarkveðjur.
Ásta og Þorbjörg.
MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 13. DESEMBER 2010
✝
Ömmusystir okkar,
AÐALHEIÐUR SIGURÐARDÓTTIR,
Skólastíg 14 a,
Stykkishólmi,
lést á St. Franciskusspítalanum í Stykkishólmi
miðvikudaginn 1. desember.
Útförin fer fram frá Stykkishólmskirkju þriðjudaginn
14. desember kl. 14.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Orgelsjóð
Stykkishólmskirkju Í Heimahorninu, sími 438 1110.
Jófríður Sveinbjörnsdóttir,
Aðalheiður Sveinbjörnsdóttir,
Stefán Þór Sveinbjörnsson.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
HALLDÓRA BJARNEY ÞORSTEINSDÓTTIR,
GÓGÓ,
Lyngholti 13, Reykjanesbæ,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja síðastliðinn
föstudag, 10. desember.
Útförin auglýst síðar.
Haraldur Hafsteinn Ólafsson,
Þorsteinn Haraldsson, Jan Haraldson,
Guðmundur Sighvatsson,
Sigrún Haraldsdóttir, Björn Oddgeirsson,
Ólöf Haraldsdóttir, Ásgeir Þórisson,
Sigurður Halldór Haraldsson, Una Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar og amma,
HULDA ALDA DANÍELSDÓTTIR,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
föstudaginn 3. desember.
Jarðarförin fer fram frá Hjallakirkju í Kópavogi
þriðjudaginn 14. desember kl. 13.00.
Anna H. Guðmundsdóttir,
Sigurður A. Guðmundsson,
Hans Eirik Dirlie.
Ástkær systir okkar og mágkona,
ANDREA KRISTÍN HANNESDÓTTIR,
Ásvallagötu 65, Reykjavík,
sem lést á Hjúkrunarheimilinu Skjóli 3. desember,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 15. desember kl. 13.00.
Sesselja Hannesdóttir,
Ólafur Hannesson, Þorbjörg Valgeirsdóttir,
Jóhann Hannesson, Margrét Sigfúsdóttir,
Sigurður Hannesson,
Þorbjörg Hannesdóttir, Guðmundur Haraldsson,
Guðrún Árnadóttir,
Margrét Hallgrímsdóttir.
✝ Sveinn Sæmunds-son fæddist í
Vestri-Móhúsum,
Stokkseyri, 8. nóv-
ember 1929. Hann
lést á Hjúkr-
unarheimilinu Eir 4.
desember síðastlið-
inn.
Foreldrar hans
voru Sæmundur Guð-
jón Sveinsson, f. 29.
júlí 1898, d. 1979 og
Júlíana Jónsdóttir, f.
27. júlí 1899, d. 1931.
Systir Sveins er Jó-
hanna, f. 1928, maki hennar er
Valdimar Gunnarsson.
Hinn 17. júní 1955 kvæntist
Sveinn Önnu Magðalenu Vil-
hjálmsdóttur, f. 16. október 1931,
hún lést 27. maí 2007. Foreldrar
hennar voru Vilhjálmur Jóhanns-
son, f. 5. desember 1902, d. 1978
og Sigríður Gísladóttir, f. 5. nóv-
ember 1908, d. 2010.
Systkini hennar voru
Kristinn, f. 1933, d.
1999, maki Soffía
Árnadóttir, d. 2009,
Viðar, f. 1937, d.
2005, maki Lóa
Helgadóttir, Svan-
laug, f. 1944, maki
Þorsteinn Jóhann-
esson.
Sveinn og Anna
eignuðust tvö börn,
þau eru Júlíana, f.
13. maí 1955, börn
hennar eru Sveinn
Daði og Berglind Anna Ein-
arsbörn, og Vilhjálmur, f. 16.
ágúst 1957, eiginkona hans er
Hulda Fríða Berndsen, sonur
þeirra er Ísak. Stjúpbörn: Ingvi
Reynir, Mikael og Lilja.
Útför Sveins fer fram í Grafar-
vogskirkju í dag, 13. desember
2010, kl. 13.
Elsku afi, nú ertu kominn til
ömmu og hættur að þjást af þessum
ömurlega sjúkdómi sem hefur hrjáð
þig. Ég mun sakna þín gríðarlega
og aldrei gleyma því hvað þú varst
alltaf góður.
Ég man þegar ég var lítill og þú
tókst mig með í vinnuna, það var
með því skemmtilegra sem ég
gerði. Svo fórum við alltaf í sund
saman og eftir sundið fengum við
okkur hádegismat sem amma var
búin að hafa til fyrir okkur. Eftir
matinn hlustuðum við saman á há-
degisfréttirnar og spiluðum Olsen
Olsen.
Svo varstu alltaf svo duglegur.
Þegar það þurfti að gera eitthvað,
þá var ekkert verið að bíða með
það. Ef það rigndi smá, þá varstu
farinn út að þurrka af bílnum. Og ef
að það þurfti að dytta að einhverju,
þá varstu farinn í verkið við fyrsta
tækifæri. Ég mun gera mitt besta
til að verða eins góður maður og þú
varst, þú varst mér mikil fyrir-
mynd.
Ég elska þig, afi, skilaðu kveðju
til ömmu.
Þinn
Sveinn Daði.
Í dag er til moldar borinn vinur
minn Sveinn Sæmundsson er lést
að kvöldi dags laugardaginn 4. des-
ember síðastliðinn. Hann er einn af
vinum mínum úr Keflavík sem nú
eru horfnir yfir móðuna miklu.
Sveinn var ljúfur drengur og mér
mjög kær. Við kynntumst fljótlega
eftir að ég kom til Keflavíkur haust-
ið 1945, en þá hafði ég fengið vinnu
í Stóru-Milljón um veturinn og hús-
pláss þar strax um haustið.
Um veturinn kynntist ég mörgu
ungu fólki úr Keflavík og tók þátt í
hinum ýmsu félagsmálum og
skemmtunum með þeim. Til dæmis
skátunum Heiðarbúum en þar
starfaði Svenni af miklum krafti.
Svenni hafði veg og vanda af fjöl-
mörgum ferðum mínum með skát-
unum og svo var það Ungó og
templararnir. Við höfðum mjög
gaman af að dansa og böllin í Ungó
og Krossinum voru vel sótt af okkur
og nánum vinahópi okkar. Það var
heldur betur tekið á skrið er stór-
hljómsveitir á borð við hljómsveit
Kristjáns Kristjánssonar, Björns R.
Einarssonar, Svavars Gests og fleiri
slíkar komu í húsin. Þá byrjuðu
böllin kl níu og dansað fram á nótt
og ekki þurfti neitt í vökvaformi til
að hreyfa við okkur. Stundum tók-
um við leigubíl til að skreppa á ball
að Hreðavatni, Ölveri í Hafnarskógi
eða að Laugarvatni, en enginn okk-
ar átti bíl á þessum árum. Þá var
samið við Steina Lása, vin okkar,
um að keyra og bíða eftir að ballið
væri búið. Hann var mikill tjúttari
og kom gjarnan inn að skemmta sér
með okkur.
Einnig er minnisstæð ferð til
Vestmannaeyja árið 1948 sem pabbi
Svenna, Sæmundur, bauð okkur í.
Tilefnið var stórhátíð á vegum Fé-
lags Árnesinga. Esjan var tekin á
leigu um góða helgi og þar beið hún
eftir okkur allan tímann. Matur og
svefn um borð og skemmtun í landi.
Við höfðum fjögurra manna klefa á
fyrsta plássi, Svenni, Sæmundur
pabbi hans, Jóhanna systir hans og
ég, flott á því. Einnig fórum við til
Glasgow árið 1973 með Keflvíking-
um í fótboltaferð. Þar spiluðu okkar
menn við lið í Edinborg og var það
góður hópur stuðningsmanna sem
var þar á ferð. Þetta var fyrsta ferð
okkar hjónanna til útlanda og einn-
ig Önnu konu Svenna. Svenni hafði
áður farið sem ungur skáti á
Jamboree mót í Frakklandi. Já,
Anna var ljós í lífi Svenna. Þau
giftu sig 17. júní 1955. Anna var
hjartahlý kona og þau áttu vel sam-
an. Það var enginn asi á þeim en
allt gott og fallegt í kringum þau.
Hann góður smiður og hún frábær
húsmóðir.
Svenni og Anna fluttu í Graf-
arvoginn árið 2000 í fallega íbúð, þá
voru þau nær börnunum sínum og
barnabörnum. Anna lést árið 2007,
hún vissi að hverju dró og hún hafði
áhyggjur af Svenna af því hann var
kominn með Alzheimer. Hún reri að
því öllum árum að koma honum í
gott skjól og hafði það í gegn að
hann fékk pláss á Eir áður en hún
féll frá. Hún var hetja sem gott var
að eiga að vini, sem og Svenna
minn. Innilegar samúðarkveðjur til
ykkar Vilhjálmur og Júlíana og
annarra ættingja frá okkur Ernu.
Guð blessi ykkur.
Ásvaldur Andrésson og
Erna María Jóhannsdóttir.
Sveinn
Sæmundsson